Ο τραγουδιστής Samuel T. Herring μιλάει για το νέο άλμπουμ της μπάντας-ελπίδα για την εναλλακτική μουσική «As Long As You Are» και πώς βλέπει τα πράγματα γύρω του
Συνέντευξη: Ο frontman των Future Islands, Samuel T. Herring, μιλάει στην ATHENS VOICE λίγο πριν την κυκλοφορία του νέου τους άλμπουμ «As Long As You Are»
Οι Future Islands μπορούν να γίνουν η νέα αγαπημένη σας μπάντα. Φτιαγμένη από ανθρώπους καθημερινούς, σαν και εμάς. Που σκέφτονται, νιώθουν και χορεύουν όπως εμείς. Είναι φίλοι και συνεργάτες δεκατέσσερα χρόνια, έχουν γράψει άπειρα χιλιόμετρα σε όλα τα πιθανά στέκια συναυλιών του κόσμου. Έχουν κοιμηθεί σε πατώματα και βγαίνουν ακόμα με τους φανς τους μετά τις συναυλίες. Και όταν η τύχη τους χαμογέλασε με τη viral στιγμή στo σόου του David Letterman, 4 δίσκους και 8 χρόνια μετά τις πρώτες τους προσπάθειες, αυτοί συνέχισαν να δημιουργούν αναζητώντας την αλήθεια και τον ρομαντισμό στην τέχνη τους.
Ο Samuel T. Herring είναι η ψυχή αυτής της μπάντας και μπορεί να έχει τις χορευτικές κινήσεις του μπαμπά σας –και κατά περιπτώσεις brutal metal ερμηνείες– αλλά οι στίχοι του είναι τα πιο βαθυστόχαστα μηνύματα που μπορεί να ανταλλάξουν σύντροφοι μεταξύ τους.
Είναι άνθρωπος από καλή πάστα και αυτό φαίνεται στην παρακάτω συνέντευξη. Η δε μπάντα του, μετά από το άλμπουμ «As Long As You Are» που κυκλοφορεί την Παρασκευή 9 Οκτωβρίου από την 4AD, θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για τη νέα μεγάλη μπάντα της εναλλακτικής μουσικής. Και εννοείται πως όταν με το καλό επιστρέψουν για συναυλία στην Αθήνα (την τρίτη φορά είχαν έρθει στο Gagarin 205 και ήταν Πέμπτη 9 Οκτωβρίου του 2014), θα πρέπει να τους υποδεχτούμε με τιμές που αναλογούν σε συγκροτήματα επιπέδου LCD Soundsystem ή ακόμη καλύτερα τους αγαπημένους τους New Order.
Γεια σου Sam, πώς βλέπεις τα πράγματα;
Ο κόσμος ζει μια τρέλα. Κάποιες πόλεις είναι κυριολεκτικά on fire! Ευτυχώς έρχονται εκλογές και θα πετάξουμε αυτό το σκουπίδι έξω από τον Λευκό Οίκο. Για να μην αρχίσω για την κοινωνική ανισότητα στην Αμερική και ασφαλώς την πανδημία. Καθαρή τρέλα, σου λέω.
Και παρά τον πανικό αποφασίσατε να βγάλετε φέτος τον έκτο δίσκο σας (τρίτο στην θρυλική ανεξάρτητη 4AD). Ενώ ακούμε για μεγάλες μπάντες που περιμένουν να τελειώσει όλο αυτό και να κυκλοφορήσουν μουσική για να βγουν σε περιοδεία, εσείς κάνατε το μεγάλο βήμα…
Ναι, γιατί είμαστε από τις μπάντες που πρέπει να κλείσουμε έναν δημιουργικό κύκλο για να προχωρήσουμε στο επόμενο. Δουλεύαμε αυτό το άλμπουμ πριν την πανδημία, δουλέψαμε σκληρά για αυτό και έπρεπε να το βγάλουμε πριν προχωρήσουμε. Και εννοείται ότι μπερδευτήκαμε. Αναρωτηθήκαμε επανειλημμένα αν πρέπει να περιμένουμε να τελειώσει η πανδημία, ίσως το 2021 και μετά να βγούμε σε τουρ; Και αν δεν τελειώσει το 2021, όπως λένε κάποιοι; Προσωπικά είμαι χαρούμενος που δεν κρατηθήκαμε. Και ύστερα σκέφτομαι όλο αυτό τον κόσμο που μένει καθημερινά σπίτι, ειδικά στη χώρα μας, την Αμερική, ίσως κάποιους τους βοηθήσει να αντέξουν όλο αυτό. Τους προσφέρει χαρά και ποιότητα ζωής έστω για μία ώρα που μπορούν να χαλαρώσουν και να ξεχαστούν. Να βυθιστούν σε αυτό το βαθιά συναισθηματικό δίσκο που καταπιάνεται με την απομόνωση και την επούλωση πληγών μετά από δύσκολες καταστάσεις αλλά και την αισιοδοξία και τη διάθεση για ζωή που τις ακολουθεί.
Αισιόδοξο είναι η λέξη κλειδί. Το άκουγα σήμερα το πρωί και μου έφτιαξε την μέρα. Σαν να είδατε ξαφνικά τη φωτεινή πλευρά της ζωής.
(Γελάει) Αυτό που λες είναι τέλειο αλλά θυμήσου ότι για να δεις τη φωτεινή πλευρά πρέπει να έχει περάσει από το σκοτάδι και εμείς είχαμε αρκετό από αυτό στο παρελθόν. Αλλά, ναι, καταλαβαίνω πλέον ότι οι άνθρωποι πρέπει να ξέρουν ότι δεν είναι μόνοι τους στις σκοτεινές στιγμές. Υπάρχει φως κάπου στο βάθος και πολλές φορές όταν γράφω τους στίχους προσπαθώ να το θυμίζω αυτό στον εαυτό μου για να συνειδητοποιώ τι είναι σημαντικό στη ζωή. Έτσι κρατιέμαι στο παιχνίδι και όταν μεταφέρω τις εμπειρίες μου τους στίχους νιώθω πραγματικά ότι μοιράζομαι την ελπίδα με τους ακροατές, και τους ωθώ να αποδέχονται την καλή πλευρά του εαυτού τους και να τον προσέχουν.
Και μουσικά όμως. Σαν να πήρατε τα καλύτερα στοιχεία από τον ήχο των Future Islands την τελευταία δεκαετία και να του δώσατε μια φρέσκια 2020 τροπή.
Δουλέψαμε πολύ σκληρά πάνω στον ήχο μας. Μιλάμε για σοβαρή πρόοδο στους ήχους που διαλέξαμε και στο πώς θα βάλουμε τη φωνή στο νέο ήχο. Είναι ο πρώτος δίσκος που κάνουμε εμείς συμπαραγωγή. Μετά από πέντε δίσκους, επιτέλους αυτός είναι ο πρώτος που όλοι μας είμαστε χαρούμενοι με το αποτέλεσμα. Συνήθως πάντα κάποιος από εμάς θα έχει παρατηρήσεις για ένα κομμάτι ακόμα και όταν βγαίνει ο δίσκος, δεύτερες σκέψεις και τέτοια. Επίσης, βιαστήκαμε για να βγάλουμε το προηγούμενο άλμπουμ «The Far Field» και είπαμε ότι δεν θα ξανακάνουμε το λάθος να βιαστούμε. Πήραμε τον χρόνο μας και τον χώρο μας ακούγοντάς τον και αυτό μας αποζημίωσε και ακούς την παρουσία του χρόνου και του χώρου στο album. Είναι έντονο, είναι γεμάτο αλλά δεν είναι φορτωμένο. Είμαστε εμείς που πάντα ξέρατε και απλά προχωράμε μπροστά την ίδια στιγμή που ακουγόμαστε πιο δεμένοι από πότε. Σίγουρα είναι ένα βήμα μπροστά.
Και έχετε και μια ωραία ιστορία πάνω στη μίξη του;
Ναι, το μιξάραμε μέσα από την εφαρμογή Zoom. Τον Μάρτιο που ξεκινήσαμε να μιξάρουμε συνέβη η πανδημία και ο ηχολήπτης μας βρήκε μια πλατφόρμα που μπορούσε να στέλνει τα υψηλής ανάλυσης ηχητικά αρχεία της μίξης τους και όντας συνδεδεμένοι στου υπολογιστές μας ακούγαμε όλοι μαζί ταυτόχρονα και στέλναμε τις σημειώσεις μας. Είχε πολύ πλάκα. Συνήθως όταν μιξάρουμε και είμαστε όλοι μαζί στο στούντιο ο καθένας παίζει με το κινητό του, αλλά αυτή τη φορά λόγω των Zoom sessions είμασταν όλοι απορροφημένοι στη μουσική και μπορούσαμε από τις κάμερές μας να δούμε τα πρόσωπα και τις εκφράσεις ο ένας του άλλου οπότε δεν μπορούσαμε να κρυφτούμε, αν δεν μας άρεσε κάτι. Είχε ενδιαφέρον και σίγουρα ήταν ό,τι πιο διαφορετικό έχουμε ζήσει.
Το να κυκλοφορήσετε τον δίσκο τώρα που ανθίζει το streaming είναι και ένα επιπλέον έσοδο στην εποχή που δεν γίνονται live;
Θα σου φανεί περίεργο αλλά δεν υπολογίζουμε το streaming και τις πωλήσεις δίσκων σαν εισόδημα. Βασικά, ok, είναι εισόδημα αλλά έρχεται βασανιστικά αργά και σε βάθος χρόνου. Σε αντίθεση με τις συναυλίες, που σε ένα χρόνο με γεμάτες περιοδείες το 85% του εισοδήματός μας είναι από τα live και αυτό είναι το σημαντικό. Αλλά έχεις δίκιο, κάπως έπαιξε ρόλο στο να το βγάλουμε, σκεφτήκαμε ότι και να διαρκέσει μισό χρόνο η πανδημία τουλάχιστον μακροχρόνια θα έχουμε κάτι για να επιπλέουμε. Και ασφαλώς με το lockdown, αν ο δίσκος κάνει τον κύκλο του γρήγορα, ίσως ξεκινήσουμε τον επόμενο.
Πίσω στη μουσική; Πώς συνθέτετε;
Πάντα αλλάζει αυτό. Μπορεί εγώ να γράψω στίχους σε ένα ντέμο που υπάρχει ήδη ή να τζαμάρουμε όλοι μαζί ή να περιμένουν οι υπόλοιποι να πατήσω πάνω σε μια ιδέα και συνήθως δεν θα γράψω τις λέξεις που ταιριάζουν και την μελωδία που περίμεναν και θα μου πουν «πήγαινε σπίτι και ξαναδούλεψέ το» αλλά ακόμα και αυτό αλλάζει τις δυναμικές. Σε αυτό το άλμπουμ έγινε επίσημο μέλος, ο ντράμερ μας, Mike Lowry, και μάλιστα μαζί με τον William Cashion (σ.σ. ο μπασίστας και βασικός συνθέτης) έγραψαν το «Born In A War», κάτι που ήταν τελείως καινούριο σαν διαδικασία στο πως γράφαμε τόσα χρόνια. Πρόσθεσε ποικιλία σε ήχους, σε ρυθμούς, και εγώ είχα περισσότερο χώρο να παίξω με τους στίχους.
Άρα πώς σου βγήκαν οι στίχοι αυτή τη φορά;
Αυτή η παρτίδα τραγουδιών βγήκε εύκολα. Και έχω παλέψει πολλές φορές για να σώσω ένα κομμάτι το οποίο στο τέλος καταλάβαινα ότι με δυσκολεύει γιατί από εξαρχής δεν ήταν αρκετά δυνατό. Και μετά έχεις και αυτά τα τραγούδια που σχεδόν γράφονται μόνα τους. Το «Τhrill», το «Born In A War», το «I Knew you» και το «For Sure», αυτά γράφτηκαν μόνα τους. Το μόνο που με δυσκόλεψε ήταν το «Waking». Με αυτό πάλεψα, δεν πίστευα από την αρχή ότι ήταν εκεί, αλλά επέμεινε η 4AD και όταν φτιάξαμε το playlist βρήκε τη θέση του στη μέση του άλμπουμ και ξαφνικά δούλεψε. Πήρε μια νέα δυναμική και η ποπ μουσική του με τους πιο σκοτεινούς στίχους ξαφνικά έβγαλαν νόημα, αλλά σίγουρα έπαιξε ρόλο η θέση που πήρε στη ροή του δίσκου.
Μέσα στην καραντίνα έχετε γράψει μουσική; Όλο αυτό που ζούμε δεν σε εμπνέει;
Οπωσδήποτε. Έχουμε ήδη ένα ντέμο που είναι για τη ζωή στην καραντίνα. Και εννοείται ότι η τρέλα που ζούμε είναι πηγή έμπνευσης. Ειδικά εγώ, έμεινα μακριά από τη σύντροφο μου λόγω κλειστών συνόρων για πέντε μήνες. Επέστρεψα στη Βαλτιμόρη για να γράψω τον δίσκο και μετά συνέβη η πανδημία και δεν επέστρεψα κοντά της στη Σουηδία. That sucked (γέλια). Όχι, ήταν όντως άσχημα και έχω στήσει ήδη ένα κομμάτι γύρω από αυτά τα συναισθήματα. Ξέρεις, πόσο μας λείπει κάποιος και πότε θα τον ξαναδούμε…
Είναι έντονο. Η καραντίνα σε γεμίζει έτσι και αλλιώς με συναισθήματα.
Ακριβώς και αυτά τα συναισθήματα θα γίνουν τραγούδια. Από την άλλη, σπάνια γράφω για κάτι που συμβαίνει τώρα. Πάντα μου αρέσει να βλέπω την πραγματικότητα με την προοπτική της Ιστορίας και του τι θα καταγραφεί σε αυτή. Συνήθως, η ιδέα είναι να γράψω για το πώς το παρόν αντανακλά με το παρελθόν. Και να βρω την αλήθεια σε αυτό. Να δω πώς ξεδιπλώνεται η ιστορία πάνω στο συναίσθημα. Εκτός και αν πρόκειται για κομμάτι αγάπης. Τότε χαλαρώνεις τις άμυνες του στιχουργού και αφήνεσαι. Ναι, σίγουρα αυτό το κομμάτι που έγραψα στην καραντίνα θα είναι στο επόμενο άλμπουμ (γέλια).
Προς το παρόν, όμως, έχεις να προωθήσεις ίσως το πιο ραδιοφωνικό σας άλμπουμ…
Cool που το λες. Αλλά δεν ανυπομονούμε για κάτι με αυτό τον δίσκο. Τον γράψαμε για να πάρουμε πίσω τη χαμένη μας τιμή. Δεν ήμασταν χαρούμενοι με τον προηγούμενο δίσκο. Όταν γράψαμε το «Singles» (σ.σ. το 2014 ήταν το άλμπουμ με το κομμάτι «Seasons» που έγινε viral), ήμασταν 8 χρόνια μπάντα και ήμασταν συνέχεια στον δρόμο. Είχαμε κερδίσει την τιμή και τα προς το ζην με ασταμάτητα τουρ και νιώθαμε καλά. Μετά ήρθε η 4AD και μας βοήθησε με τη φήμη της. Συνέβη η εμφάνιση στον David Letterman και άλλαξαν όλα. Εκτοξευτήκαμε αλλά χάσαμε και τον δρόμο μας για λίγο. Όμως όταν γράφαμε το «Singles» δεν είχαμε τίποτα να χάσουμε, δεν είχαμε καν label και αποδείξαμε την αξία μας. Όλος ο δίσκος και η στάση μας ύψωνε στη μουσική βιομηχανία το μεσαίο δάχτυλο. Δεν είχαμε ανάγκη κανέναν, κάναμε ό,τι γουστάραμε και δικαιωθήκαμε. Όταν προχωρήσαμε στο «The Far Field» προσποιηθήκαμε ότι δεν είχε αλλάξει κάτι από την επιτυχία μας αλλά είχαν αλλάξει πολλά και είχαμε σταματήσει να είμαστε κοφτεροί ή ακραίοι για κάποιους. Ξαφνικά ο κόσμος μάς γούσταρε και δεν ήμασταν συνηθισμένοι σε αυτό, μας φαινόταν περίεργο. Άρα δεν υπήρχε και αρκετή ειλικρίνεια από μεριά μας. Τώρα, με το «As Long As You Are» υψώνουμε και πάλι το μεσαίο δάχτυλο. Ο κόσμος θα ακούσει ποιοι είναι πραγματικά οι Future Islands και δεν θα κάνουμε παραχωρήσεις σε κανέναν. Αυτοί είμαστε και θα βρούμε την αλήθεια και την περηφάνια στην τέχνη μας. Έτσι ακριβώς πρέπει να ακουγόμαστε και δουλέψαμε σκληρά για αυτό. Μας πήρε 6 δίσκους να ανακαλύψουμε πώς θέλουμε να ακουγόμαστε και το κάναμε μόνοι μας. Και το ότι ξαναβρήκαμε την περηφάνια μας βοηθάει στο να ανακτήσουμε τον έλεγχο και να ορίζουμε τις επόμενες κινήσεις μας. Είμαστε μπάντα 14 χρόνια και νέα κανάλια επικοινωνίας ανοίχτηκαν μεταξύ μας μετά από αυτό. Αυτό το άλμπουμ, σημαίνει πολλά για εμάς τους ίδιους και ακριβώς γι’ αυτό νομίζω ότι θα αγγίξει αρκετό κόσμο.
Και αλήθεια λες. Αυτός είναι μάλλον ο καλύτερος δίσκος σας.
Ακριβώς! Δεν ξέρεις πόσο πολύ θέλω να επιστρέψουμε στην Αθήνα. Ελπίζω να τα πούμε σύντομα από κοντά.
12°
