Ο Στάθης Δρογώσης γράφει στην ATHENS VOICE για το νέο του τραγούδι «Μπαμπάδες μονάχοι» και τη μάχη ενάντια στη γονεϊκή αποξένωση.
Με μια παιδική ζωγραφιά να συνοδεύει το εξώφυλλο του νέου του σινγκλ και μελωδίες που ξεπηδούν από το πιάνο του, ο Στάθης Δρογώσης μοιράστηκε το νέο του τραγούδι «Μπαμπάδες μονάχοι». Με προβληματισμό από τα βιώματα φίλων του αποξενωμένων γονέων και με διάθεση να αναδείξει την αναγκαιότητα προστασίας των δικαιωμάτων των παιδιών, με ευαίσθητους στίχους για την αγάπη, ακούγεται σαν ένα μελοποιημένο ποίημα.
Μια μουσική αφιέρωση στους γονείς που έχουν χάσει επαφή με τα παιδιά τους. «Ενώνω τη φωνή μου για την ίση επιμέλεια. Εκφράζομαι με όλες μου τις δυνάμεις ενάντια στη γονεϊκή αποξένωση» έγραψε ο Στάθης Δρογώσης σε ανάρτησή του σχολιάζοντας το νέο του τραγούδι «Μπαμπάδες μονάχοι». Το ακούσαμε και του ζητήσαμε να μας πει περισσότερα για ό,τι τον οδήγησε στη σύνθεση και την κυκλοφορία του τραγουδιού.
Μπαμπάδες μονάχοι: Ο Στάθης Δρογώσης γράφει στην ATHENS VOICE για το τραγούδι-μήνυμα ενάντια στη γονεϊκή αποξένωση
«Μπαμπάδες μονάχοι, χωρίς τα παιδιά τους, γυρίζουν στο σπίτι, κρατούν τα κλειδιά τους σφιχτά, μην τα χάσουν κι αυτά… Ο στίχος μου ήρθε ξαφνικά ένα απόγευμα που ήμουν μόνος στο σπίτι. Συνήθως γράφω βιωματικά. Αλλά ομολογώ ότι αυτή τη φορά αποτύπωσα στο χαρτί έναν εφιάλτη μου. Ένα κακό όνειρο. Γιατί είμαι από τους τυχερούς μπαμπάδες που δεν έχω αποξενωθεί από το παιδί μου. Κι όμως ο εφιάλτης της γονεϊκής αποξένωσης είναι κάτι που βιώνουν χιλιάδες γονείς στη χώρα μας.
Μπαμπάδες μονάχοι και μανάδες μονάχες υπάρχουν γύρω μας. Και είναι τόσο άδικο και σκληρό όλο αυτό. Τα παιδιά έχουν δυο γονείς. Και είναι δικαίωμα των παιδιών μας να βλέπουν και τον πατέρα και τη μητέρα. Και δεν αρκούν οι 2 επισκέψεις την εβδομάδα. Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες ο θεσμός της συνεπιμέλειας λειτουργεί άψογα και τα διαζύγια δεν πληγώνουν πια τόσο πολύ τα παιδιά. Οι επιστήμονες και η συνήγορος του παιδιού τα έχουν αναλύσει όλα αυτά.
Αλλά εγώ έχω συγκλονιστεί από τις ιστορίες που μου στέλνουν μπαμπάδες και μαμάδες αυτές τις μέρες μετά την κυκλοφορία του τραγουδιού μου. Ζωγραφιές παιδιών που έγιναν σαΐτες από παράθυρα παιδικών δωματίων για να φτάσουν στον γονιό που περίμενε από κάτω και του είχε παράνομα απαγορευτεί η επικοινωνία. Σπαρακτικά τηλεφωνήματα παιδιών. Παιδικά δωμάτια με παιδικά έπιπλα και παιδικά ρούχα που όμως μένουν άδεια για χρόνια γιατί ο ένας γονέας δεν επιτρέπει τη διανυκτέρευση στο σπίτι του πατέρα ή της μητέρας.
Έγραψα ένα τραγούδι που δεν πίστευα ότι θα άγγιζε τόσους γονείς. Θα ήθελα όμως να αλλάξει όλο αυτό. Να κοιτάξουμε μπροστά και οι νομοθέτες μας να εκσυγχρονίσουν το οικογενειακό δίκαιο και να σταματήσει το φαινόμενο της γονικής αποξένωσης. Η μουσική δεν αλλάζει τον κόσμο. Τον κόσμο τον αλλάζουν οι ενεργοί πολίτες. Για αυτό τον λόγο στηρίζω τις δράσεις (ανεξάρτητες μεταξύ τους) της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής εταιρείας “Ενεργοί Μπαμπάδες για τα δικαιώματα του παιδιού” και του Μάριου Ανδρικόπουλου νομικού και δημιουργού και διαχειριστή της Facebook σελίδας “Δράση κατά της Γονεϊκής Αποξένωσης – Act Against Parental Alienation GR” και τους ευχαριστώ για την βοήθεια στην ηχογράφηση του τραγουδιού. Ας ενώσουμε όλοι τις φωνές μας υπέρ των δικαιωμάτων των παιδιών και κατά της γονεϊκής αποξένωσης».
8°
