Πέντε βινύλια με μουσικές και ήχους που αξίζουν

NEON «Riverbank», Ikaros Rec.
 Αντίο Neon! Έπειτα από 15 χρόνια η χαμηλόφωνα άμπιεντ νόιζ και λόου τριπ μπάντα κλείνει τον μουσικό της κύκλο με το τελευταίο της άλμπουμ. To «Riverbank» αποτελεί το κύκνειο άσμα του συγκροτήματος, που μελοποιώντας ποιήματα του Καρυωτάκη και επιλέγοντας αγγλόφωνο στίχο μας αποχαιρετούν με το πιο εξωστρεφές αλλά και μελωδικό τους ηχογράφημα. Βραχνές και σαν μεθυσμένες ερμηνείες από τον Byron, ενώ για πρώτη φορά ο Νίκος Γιούσεφ ηχογραφεί ακόμα και τα μπιτ με πριόνι. 

Παραμορφώσεις, φυσικά όργανα που χειραγωγούνται από το μπλεντάρισμα στους υπολογιστές, ακουστικές κιθάρες και πιάνο, ηλεκτρικές χορδές και υπαρξιακές αγωνίες, όλα στο «Riverbank» φτιάχνουν το σάουντρακ μιας πόλης που εκτός από τα πολύχρωμα σιντριβάνια στην Ομόνοια, επιμένει ακόμα να ελκύεται και από βόλτες πιο σκοτεινές από τα φεγγάρια που εξαφανίζεται θαρρείς από ένα σημείο και μετά στην Πατησίων. Διακόσια συλλεκτικά βινύλια μιας μπάντας που από την πρώτη ως την τελευταία της μέρα το κράτησε αληθινό. 

---

Στέλιος Σαλβαδόρ& Μωρά Στη Φωτιά«Κάτω Στην Πόλη (Best Of)», Plus Rec.
Ένα βινύλιο 180gr που σαν ολική επαναφορά σε διακτινίζει τριάντα τρία χρόνια πίσω: Η Θεσσαλονίκη καίγεται ξανά όπως τότε γιατί τα Μωρά στη Φωτιά γιορτάζουν την κυκλοφορία του πρώτου τους άλμπουμ με μια επετειακή κυκλοφορία έκπληξη. Μερικές από τις σημαντικότερες στιγμές της εντυπωσιακά θορυβώδους και πάνκικης μουσικής τους πορείας είναι εδώ... αλλιώς. Και μεγαλειωδώς, μιας και ο Στέλιος Σαλβαδόρ, ειδικά γι’ αυτό το Best Of άλμπουμ, ταξίδεψε στο Λονδίνο, επιμελήθηκε μια νέα ηχογράφηση σε δυο τραγούδια που αποτελούν ορόσημο για την ελληνική ροκ σκηνή, το «Μανιφέστο» και το «Κάτω Στην Πόλη», αλλά και φόρεσε βαριά φανέλα!

Η ηχογράφηση πραγματοποιήθηκε στο ιστορικό The Friary Studios, μπροστά στην SSL G, aka “Jaqueline” θρυλική κονσόλα του Prince, στην οποία έχουν ηχογραφηθεί άλμπουμ από καλλιτέχνες όπως Eric Clapton, Robert Plant, Duran Duran, Rolling Stones κ.α. Αυτό έχουμε εδώ: όλα τα κλασικά τραγούδια που περιλαμβάνονται στη συλλεκτική κυκλοφορία είναι εκτελέσεις remastered, πάντα όμως στο κλίμα - Παυσίπονο (!) της εποχής. Η διανομή γίνεται από την Panik Rec., ενώ το προφητικό θαρρείς εξώφυλλο με τη νεκροκεφαλή που ακούει μουσικές φορώντας ακουστικά και διασχίζει την έρημη, σαν σε καραντίνα, πόλη είναι του κομίστα Βασίλη Γκογκτζιλά. 

---

Τα Παιδιά της Παλαιότητας«Ενθύμιον Νεανικών Συντροφιών», Inner Ear
Έξι χρόνια μετά τη διάλυση των Κόρε. Ύδρο, ο Παντελής Δημητριάδης επιστρέφει με τον τρίτο του δίσκο, πάντα από την Κέρκυρα, μαζί με τα Παιδιά της Παλαιότητας. Στο ένθετο του άλμπουμ «Ενθύμιον Νεανικών Συντροφιών», ο στόχος τους είναι ξεκάθαρος: «δεν είναι ένας (ακόμα) δίσκος μελαγχολικής αναπόλησης μιας εξιδανικευμένης εποχής που δε γυρίζει πίσω, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι, αλλά ένας δίσκος χαράς, με τον κατά Ευγένιο Αρανίτση ορισμό της». Το καταλάβαμε καλύτερα στην ακρόαση, καθώς η ιδέα εφορμά από το βιβλίο του Αρανίτση, με το άλμπουμ την ίδια στιγμή να εμπνέεται από δεκάδες άλλα κειμήλια ενός εμφανούς επτανησιακού πολιτισμού! Σε Ποιον Ανήκει η Κέρκυρα; Η ερώτηση αλλά και η απάντηση δομείται σε έξι επιμέρους θεματικές ενότητες - μουσικές του δίσκου.

Στο «Ενθύμιον Νεανικών Συντροφιών» η Κέρκυρα και ως τόπος και αλλά και ως κατάσταση μυαλού, επιθυμιών και φαντασιώσεων, με μια άλλοτε για γέλια και άλλοτε για κλάματα (δι)αχρονία, (ξανα)τραγουδιέται ποιητικά! Με το κατά Καρούζο, χαρωπό πένθος που τη διακρίνει, πάντα μεταιχμιακή και ερμαφρόδιτη! Μια ωραία, μοιραία και υπέροχη μετα-φολκλόρ προσέγγιση στο «Δεν ζει κανείς καλά παρά μόνος» του Σολωμού προς τον Μαρκορά, που χρόνια τώρα αρνούμενος να την εγκαταλείψει ο Παντελής Δημητριάδης την ξαναπάει στα αστέρια. 

---

Goodbye Bedouin «The Shaking People», Inner Ear
Τα γκαράζ παιδιά από την Πάτρα ξαναχτυπούν! Φαζαριστές κιθάρες αμερικάνικου ροκενρόλ, βρετανική ψυχεδελική σίξτις ποπ, και ορίστε το έξαλλο γιε γιε παρθενικό τους άλμπουμ. Εννιά ολόφρεσκα τραγούδια όπου η νοσταλγία για τον ηλεκτρικό ήχο τα διαπερνά από την αρχή ως το τέλος. Οι Goodbye Bedouin με το «The Shaking People», πρώτο τους long play, μετά το 7ιντσο «Submarine/ Youth», παράγουν μια αγαπησιάρα βαβούρα, όπως προοιωνίζει και το σινγκλ «Down to the Wire».

Πλήκτρα, ντέφια, μπάσα ξυράφια και γκρούβι μαράκες προκαλούν όντως μια αισθαντική παράκρουση - μνήμη και φόρο τιμής σ’ εκείνα τα τρελά καλοκαίρια που η αγάπη γυρνούσε αδέσποτη με το βανάκι όπου έβρισκε λιβάδι με φεστιβάλ ή κλαμπάκι για να ξαποστάσει. Κούδος και για το «σπιτικό» της ιστορίας: Όλος ο δίσκος ηχογραφήθηκε στο Noisebox Studio της Πάτρας, πόλη με μεγάλη παράδοση σε συγκροτήματα που τιμούν τον ανεξάρτητο ήχο. 

---

Μίμης Πλέσσας «Μουσική για τον κινηματογράφο», Volume 3- unreleased Soundtrack recordings 1960-1966, B-otherside Records
Συνεχίζοντας τη συνεργασία της με τον μάγιστρο μαέστρο Μίμη Πλέσσα, η B-otherside Records εκδίδει 2 συλλεκτικά βινύλια με κινηματογραφική μουσική του συνθέτη από το 1960 έως το 1966. Μυθικές ηχογραφήσεις-score από τις ταινίες «Ένα κορίτσι για δύο», «Δάκρυα για την Ηλέκτρα», «Ξυπόλητος Πρίγκηψ», «Νύχτες στο Μιραμάρε», «Έξω φτώχεια και καλή καρδιά», «Οι κληρονόμοι», «Καλημέρα Αθήνα», «Η χαρτοπαίκτρα», «Υπάρχει και φιλότιμο», «Χριστίνα» και «Η Μπέττυ παντρεύεται». Μουσικές με τις οποίες ο Πλέσσας ξεδιπλώνει σε όλο του το φάσμα την αγάπη του για τους jazz ήχους, εμπλουτισμένους με oriental ρυθμικά στοιχεία αλλά και μοντέρνα ποπ μουσική του ’60.

Το εξώφυλλο έχει τυπωθεί σε deluxe χαρτί 350 gr και στην έκδοση περιλαμβάνεται δισέλιδο ένθετο με ακυκλοφόρητες φωτογραφίες από το πλατό των ταινιών, όπως και 3 καρτολίνες, αυθεντικές ρεπλίκες από τις διαφημιστικές αφίσες της εποχής για τις ταινίες. Το master επιμελήθηκε ο Γιάννη Κύρης (www.kyris.gr) και κυκλοφορεί σε 250 λευκά και 250 μαύρα αντίτυπα.