Οι Rudy Roots και οι πολύχρωμες μουσικές ρίζες της Αθήνας

Οι Rudy Roots είχαν περάσει από τα ραντάρ μου εδώ και κάποια χρόνια, ένα track εδώ, ένα track εκεί, δεν τους είχα δει όμως σε κάποιο live. Ίσως και να τους είχα ξεχάσει σε κάποια φάση. Μέχρι που το δίδυμο των Black Athena μου υπενθύμισε την ύπαρξή τους, με τον πιο δυναμικό και θορυβώδη τρόπο: το ντεμπούτο άλμπουμ τους που μόλις κυκλοφόρησε.

Με τίτλο «Ηγεμονία» (Black Athena / Cobalt), η παρέα των Rudy Roots μας δίνει «κατευθείαν από τη χύτρα του Πανοραμίξ» ένα από τα άλμπουμ της χρονιάς, πραγματική έκπληξη, από αυτές τις εκπλήξεις που «σκάνε» όταν δεν τις περιμένεις. Μερικοί από τους τίτλους του άλμπουμ «Jazzy Filth», «Ξερνάω», «Αν Ζούσε ο Μάρκος (Βαμβακάρης)», «Mojito», «RnB Κετιμέ», «Ουίσκι και ουσίες», «Το κουτσαβάκι», καταλαβαίνεις ότι εδώ έχουμε ένα ιδιαίτερο μίγμα roots, hip hop, reggae, jazz με παραδοσιακή ελληνική μουσική, ακόμα και λαϊκά και ρεμπέτικα. Μην μας ξενίζουν όλα αυτά, τα παιδιά είναι πραγματικοί μάστορες, τα σερβίρουν όλα με αυθεντικότητα και φαίνεται πως οι ίδιοι περνάνε καλά. Περιμένουμε πως και πως το επόμενο live τους.

Οι Rudy Roots μίλησαν στην ATHENS VOICE για το άλμπουμ «Ηγεμονία» και τις μουσικές τους ρίζες και καταβολές

Πείτε μας λίγα λόγια για τους Rudy Roots. Από ποιους ξεκίνησαν και πως «έδεσε» η σύνθεση της ομάδας αργότερα;
Οι Rudy Roots ξεκινήσαμε ως ένα παρεάκι τριών ανθρώπων, Αντώνης Πρίφτης στην κιθάρα, Βαγγέλης Μπαλιούσης ντραμς, Διαμαντής-2Δέλτα-Διαμαντάκος στο ραπ, οι οποίοι είχαν μια κοινή ανησυχία σε σχέση με το groove, την αλητεία και την αυθεντικότητα στα ελληνικά δρώμενα, σε αυτό που λέμε «μαύρη μουσική» (jazz, hip hop, funk).

Ήμασταν και είμαστε fan του μαύρου ήχου, ως εκ τούτου η ενασχόληση και η έρευνα πάνω σε αυτόν αποτελούσε και αποτελεί μονόδρομο για εμάς. Πρώτα με jams και κατόπιν με σταντάρισμα κάποιων κομματιών, όπως τα τζιτζίκια, τότε άρχισαν να δίνουν μορφή στο όλο εγχείρημα. Μαζί τους από πριν ήταν και ο Κωνσταντίνος Κιλαζόγλου aka The Jovian Kid, ο οποίος γρήγορα εντάχθηκε στους κόλπους της μπάντας και επίσημα, στην αρχή ως μπασίστας στη συνέχεια ως sampler και key player. Στη συνέχεια στην μπάντα προστέθηκε ο Σπύρος Νίκας (sax) και ο Γιώργος ο Κωνσταντίνου (μπάσο). Μετά την αναχώρηση του Γιώργου Κωνσταντίνου για  τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής προκειμένου να σπουδάσει στο Berklee, αντικαταστάθηκε από τον Μάνο Αναγνωστόπουλο. Τέλος, πρόσφατα προστέθηκε στο σχήμα ο Δημήτρης Εμμανουήλ (percussion) και συνεχίζουμε.

Να ξεκαθαρίσουμε ότι όλοι εμείς είτε παίζουμε είτε όχι στο σχήμα κάποια δεδομένη στιγμή παραμένουμε Rudy Roots, είμαστε ομάδα, παρέα, φίλοι πρώτα και κύρια και εκπροσωπούμαστε όλοι από το logo μας. Τουλάχιστον μέχρι τώρα που δίνουμε αυτή την απάντηση.

Φυσικά, κανείς δεν ήρθε από το πουθενά, όλοι ασχολούμασταν και με άλλα project σαν επαγγελματίες μουσικοί και σε άλλα είδη μουσικής. Όπως και να έχει, αυτό είναι το δικό μας project που απ'την αρχή μέχρι το τέλος αποφασίζουμε μόνοι το που θα πάει.

Ιδρυθήκατε το 2013 και το 2019 σας φέρνει το πρώτο σας άλμπουμ. Τραγούδια που υπήρχαν για κάποιο διάστημα και κάποια στιγμή έπρεπε να κυκλοφορήσουν;
Ήταν κομμάτια που υπήρχαν, γράφτηκαν σιγά σιγά και μέσα στα live αλλά και στο πέρασμα του χρόνου άλλαξαν και διαμορφώθηκαν ως έχουν. Από το 2013 ως σήμερα κυκλοφόρησαν κάποια singles όπως το «Κουβέντες Απλές» που αργότερα με άλλη μουσική συμπεριλήφθηκε στο «Ζωντανά στο Μαρκόπουλο», μια live underground κυκλοφορία που είχαμε κάνει. Τελικά η δεύτερη μουσική «σκάει» με άλλο στίχο στο άλμπουμ «Ηγεμονία» ως «Mojito».

Την ψάχνουμε συνεχώς και είμαστε μια ζωντανή διαδικασία, οπότε άλλοτε πετύχαιναν αυτά που κάναμε άλλοτε όχι τόσο. Η αυτοκριτική αυτή αφορά εμάς και την έρευνά μας εσωτερικά. Όλα αυτά αποτελούν την ιστορία μας κι ας μην έχουν σχέση με το τι κάνουμε σήμερα και το πως το έχουμε φορμάρει. Κάποιος θα πει ότι βγάζει άκρη και ότι όλα συνδέονται, εμείς μπορεί αύριο να το έχουμε πάει πάλι αλλού, αλλά έτσι είμαστε. Όπως και να έχει, το «Ηγεμονία» μας εκφράζει πιο πολύ από ποτέ, το γουστάρουμε πολύ, αλλά δουλεύουμε και τα επόμενα moves.

Τι πραγματεύονται οι στίχοι σας;
Στο «Ηγεμονία» οι στίχοι πραγματεύονται την ζωή στην πόλη , καταδικασμένους έρωτες , την γνώμη μας για εμάς ότι είμαστε οι καλύτεροι χαχαχαχαχα, αλλά και για τη μουσική γενικώς. Inside jokes, παρομοιώσεις, ατάκες, βρώμικη γλώσσα , ειρωνική διάθεση αλλά και κάποια κιλά αλήθειας πρωταγωνιστούν.

Το όνομα Rudy Roots μπορεί να μεταφραστεί στα ελληνικά;
Rudy Roots θα λέγαμε ότι ακριβώς σημαίνει «Αγενείς Ρίζες» αλλά εμείς προτιμάμε το «Τσογλάνικες Ρίζες». Βέβαια, δεν υπάρχει λέξη στα αγγλικά για το τσογλάνι... Νιώθουμε τσογλάνια έτσι όπως μας το λέγανε οι μεγάλοι στις γειτονιές μας όταν τους κάναμε καψόνια και φασαρίες κι αυτοί μας έσχιζαν τις μπάλες που πέτυχαν στις πύλες τους. Επιπλέον θεωρούμε ότι η αλητεία, η τσογλανιά έχει χαθεί από τη μουσική γενικότερα στην Ελλάδα, οπότε προσπαθήσαμε να την επαναφέρουμε. Αλλά και το ραπ στην Ελλάδα έχει απομακρυνθεί από τις ρίζες του που είναι ο μαύρος ήχος και θελήσαμε να το τοποθετήσουμε εκεί πάλι. Ελπίζουμε να τα καταφέρνουμε και αυτή μας η ελπίδα λέγεται κώδικας «Rudy Roots».

Πώς συνδυάζεται το κλαρίνο του Γιώργου Μάγγα και το μπουζούκι με την afro, hip hop και jazz;
Όλα τα είδη και όλοι οι ήχοι κολλάνε με το hip hop, όπως έχει δείξει η παγκόσμια ιστορία του. Στην Βραζιλία, στα Βαλκάνια, στην Αραβία, παντού οι hip-hoppers χρησιμοποιούν τα στοιχεία τις παράδοσής τους μεταξύ άλλων για να δώσουν ηχόχρωμα και groove ακομπλεξάριστα, από τους Cypress Hill τότε, μέχρι σήμερα τον Skennybeatz. Χώρια που διαπιστώνουμε ότι η Αφρική, η Αμερική και η Βαλκανική-Ανατολιτικη μουσική γκρουβάρουν με τον ίδια τροπο.

Φυσικά, ο Γιώργος Μαγγας δεν είναι απλώς ένα παραδοσιακό στοιχείο, είναι ο απόλυτος Greek Funk Performer, ένας άνθρωπος με μεγάλη ικανότητα, απίστευτο φως και εκπληκτικά ανοιχτό μυαλό μουσικά, γι’ αυτό και μας τίμησε συμμετέχοντας στον δίσκο μας σε ένα κομμάτι για τον Μάρκο Βαμβακάρη.

Πιστεύουμε ότι στην Ελλάδα μας κόμπλαραν πολύ με την παράδοσή μας. Πρώτα η δεξιά που κυβερνούσε μέχρι τα τέλη του ‘70 στην Ελλάδα και μετά η αριστερά που απέκτησε κι αυτή ρυθμιστικό ρολο προσπαθούν να μας τραβήξουν προς την Δύση γιατί είναι ένα συνεχές ζητούμενο από την ντόπια αστική τάξη.
Φυσικά ο λαός γούσταρε λαϊκά όλα αυτά τα χρόνια αλλά ένα κομμάτι της διανόησης, πατώντας στην αντίδραση της νεολαίας, που πάντα κοντράρει με την προηγούμενη γενιά, προπαγάνδιζε εναντίον των λαϊκών και παραδοσιακών μουσικών τοποθετώντας   στο ευτελές και το φτηνό, χωρίς να ισχύει κάτι  τέτοιο. 

Ευτυχώς η τότε νεολαία μεγάλωσε και η σημερινή κοντράροντας πάλι με την προηγούμενη γενιά, «κεφάρει» πιο πολύ με μπουζούκια, κλαρίνα, βιολιά. Για εμάς είναι θετικό.

Θα θέλαμε και εμείς να θέσουμε, έστω και ρητορικά, κάποια ερωτήματα. Που κολλάει το έντεχνο με το hip hop, jazz, afro; Γιατί κανείς δεν αναρωτιέται που κολλάει το κλαρίνο με το stoner rock, με τους Villagers of Ioannina City το κάνουν χρόνια; Γιατί κομπλάρουμε με αυτό που είμαστε;

Ένα UFO πάνω από την Ακρόπολη στο εξώφυλλο του δίσκου σας. Προσωπικά, για κάποιο λόγο σκέφτηκα τον Sun Ra.
Μέσα στο UFO είμαστε εμείς και από το πουθενά, από το διάστημα, ερχόμαστε ανατρέποντας τα μέχρι τώρα δεδομένα στην ελληνική urban δημιουργία. Έχουμε κεραίες, πράσινο δέρμα και μας αρέσει ο Snoop Dogg, ο Herbie Hancock ,ο Γιώργος Μάγγας, ο Fela Kuti,ο Duke Ellington και αξιώνουμε να μπούμε στα επίσημα δρώμενα μιλώντας στην γλώσσα του δρόμου. Γεια σας γήινοι, ερχόμαστε ειρηνικά! Μας αρέσει και o Sun Ra.

Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τον Χάρη Βαρθακούρη στο κομμάτι «Ουίσκι και Ουσίες»; Τολμάτε τις συνεργασίες και με καλλιτέχνες του λαϊκού τραγουδιού.
Ο Χάρης ο Βαρθακούρης μπορεί να έχει παρουσία στο λαϊκό αλλά κατέχει απο μαύρη μουσική σαν τραγουδιστής και σαν πιανίστας. Αυτό φαίνεται ακόμα και στα λαϊκά-ποπ που συνθέτει, στις αρμονίες και τις μελωδίες του στον τρόπο που τα τραγουδαει. Όπως και να έχει είπαμε και πριν ότι όχι απλώς τολμάμε, γουστάρουμε με τρέλα συνεργασίες με λαϊκούς και παραδοσιακούς καλλιτέχνες, γουστάρουμε τον ήχο, γουστάρουμε την Άννα Βισση, τον Μαζώ, τον Γονίδη, την Πάολα, τον Δάντη, τον Μάριο τον Τσιτσόπουλο…  Άλλωστε και το ραπ στην Αμερική, αυτό είναι σε οποιαδήποτε μορφή του: λαϊκή και καθόλου εναλλακτική μουσική. Το ίδιο και όλη η μαύρη παράδοση. Δηλαδή όταν ακούνε και sample-αρουν εκεί Nina Simone είναι σαν να ακούμε και να sample-αρουμε εδώ Καζαντζίδη. Το άκουγαν οι μαμάδες μας στο ραδιόφωνο όταν μαγείρευαν, είναι βίωμα μας.

Βρίσκετε κοινά στοιχεία μεταξύ rude boys και ρεμπετών;
Όλες οι λαϊκές κουλτούρες έχουν κοινά στοιχεία τουλάχιστον στο lifestyle. Οι γενιές αλλάζουν οπότε αλλάζουν και τα στοιχεία αλλά η ουσία παραμένει ίδια. Ο ειδικός ενδυματολογικός κώδικας, η δίψα για διαφυγή από την φτώχεια και το αδιέξοδο, οι αλήτικες συνήθειες, η αληθινές σχέσεις, η μαγκιά, η βία και φυσικά η δημιουργία ξεχωριστών καινούργιων αυθεντικών τρόπων διασκέδασης, με πάντα νέα είδη ως προϊόν του αποκλεισμού της φτωχής νεολαίας από την main διασκέδαση παραμένουν αναλείωτα . Αυτά που λέμε βέβαια δεν είναι μια ευθεία γραμμή. Υπάρχει κινητικότητα και στοιχεία του main που γίνονται στοιχεία του μελλοντικού underground και αντίστροφα.

Τι θα αντίκριζε ο Μάρκος Βαμβακάρης αν ζούσε σήμερα;
Ο Μάρκος σήμερα θα έκανε μια βόλτα από Πειραιά, θα έβλεπε τα παλιά του λημέρια ερημωμένα. Θα έπαιρνε σβάρνα τα ρεμπετάδικα και θα έβλεπε μεσοαστική νεολαία να διασκεδάζει με ρεμπέτικα χωρίς να πίνει, χωρίς να ξέρει, χωρίς να το ζει. Θα άκουγε τόσο πολύ τα κομμάτια του παιγμένα μέτρια που θα τα βαριόταν και ο ίδιος. Κάποτε όμως θα άκουγε και Rudy Roots, θα γούσταρε  και θα μας έπαιρνε τηλέφωνο να τζαμάρουμε και να μπει στην μπάντα, να βγάζουμε μεράκια.

Ακούστε το άλμπουμ «Ηγεμονία» των Rudy Roots εδώ