Nightstalker: Αληθινές ροκ ιστορίες και ψευδαισθήσεις

Απορείτε γιατί κυκλοφορούν τόσοι πολλοί άνθρωποι με μπλουζάκια τους; Ακούστε τους και πηγαίνετε να δείτε μια συναυλία τους. 30 χρόνια τώρα οι Nightstalker είναι ζωντανοί ροκ κομάντο και δεν παριστάνουν τους σταρ. Από τις εποχές που έπαιζαν μπροστά σε 100 άτομα μέχρι τώρα που έχουν χιλιάδες φίλους και εκατομμύρια streams, υπηρετούν τη μουσική και τριπάρουν αυτιά. Υπάρχουν άραγε καλύτερα Χριστούγεννα από τα live σουαρέ τους; Γνωρίζετε καμία πιο ροκ φιγούρα στην Αθήνα από τον Argy; Πόσες μπάντες δίνουν με τις κιθάρες τους τέτοια ενέργεια στο σάουντρακ της πόλης; Ο μπασίστας Ανδρέας Λάγιος μού δίνει το κινητό του Αργύρη Γαλιατσάτου για πρωινό καφέ στο υπόγειο-στούντιο-καταφύγιό τους στον Βύρωνα και λίγο πριν φύγουν για την επόμενη ευρωπαϊκή περιοδεία τους ξεκινάμε μια κουβέντα που τελείωσε με μια ζεστή αγκαλιά.  

Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που κάνεις το πρωί, όταν σηκώνεσαι;
Στρίβω ένα γάρο και φτιάχνω ένα καφέ. Ξυπνώ πολύ νωρίς, 05.30, ούτε ο σκύλος δεν σηκώνεται τέτοια ώρα, με κοιτά έτσι για βόλτα αλλά σηκώνεται στις 07.00. Αν δεν έχω να κάνω κάτι το βράδυ κοιμάμαι όσο πιο νωρίς μπορώ, 22.00, 23.00. Αν έχω, δεν κοιμάμαι κιόλας. Είναι κι αυτές οι μέρες.

Έχεις σκύλο; Τι γνώμη έχεις για αυτά τα πλάσματα; Πολλή αρρώστια γύρω με την κακοποίησή τους…
Ναι, ένα μαλτεζάκι μικρό, τον Άλεν. Είναι 10 χρονών. Πάντα υπήρχε η κακοποίηση των ζώων, παλιότερα ήταν λιγότερο γνωστή. Ξέρεις, εμένα μου αρέσει η ηθική του σκύλου, μου έχει μάθει πολλά. Ό,τι δεν μπορείς να φας και να γαμήσεις, κατούρα το! Έχω μεγαλώσει με σκυλιά και γατιά, τα γούσταρε η μάνα μου, υπήρχαν πάντα γύρω μας. Εγώ τα βλέπω σαν άλλες ψυχές που είναι εδώ και πρέπει να ζήσουμε όλοι. Είμαστε ήδη εδώ, σόρι, μας έφερε η ζωή, μπορούμε να συνυπάρξουμε με τα πάντα.

Είναι ποδαράκιας μεγάλος ο Άλεν; Κουνάει ουρά όταν ακούει μουσική;
Είναι, είναι. Κουνάει τα πάντα. Αναλόγως τι του βάζεις. Αν είναι πιο παλιά τραγούδια που δεν έχουν τόσο μπάσα δεν τρελαίνεται. Στα μπάσα και σε αυτά ψιλομασάει γιατί είναι και κοντός και τα ακούει διαφορετικά κάτω εκεί πέρα. Με τις βροντές δεν ξέρει τι να κάνει. Μπαίνει στις ντουλάπες, τρέμει. Μέσα στο σπίτι έχει άλλη ακουστική, τα ακούει όλα ενισχυμένα. Του έχω δώσει το ελεύθερο σε καναπέ, κρεβάτι, στα πάντα.

Η μουσική μπήκε στη ζωή σου από νωρίς. Παππούς ντράμερ, θείος τρομπετίστας και μπασίστας, άλλος θείος διευθυντής σε ορχήστρα στη Μάντζαρου στην Κέρκυρα. Το ροκ πώς μπήκε στη ζωή σου;
Γεννήθηκα μέσα στη μουσική. Οι πρώτες μνήμες που έχω είναι τον θείο μου εδώ δίπλα που είναι ένα άλλο σπίτι και «ζεσταινόταν» το πρωί με την τρομπέτα. Βάραγε τρομπετιές πρωί πρωί. Έξι χρονών ήθελα να παίξω κιθάρα, πήγαμε σε ένα ωδείο, έκατσα τέσσερα χρόνια και μετά σηκώθηκα κι έφυγα γιατί δεν ήθελα να μάθω κλασική κιθάρα. Μετά πιτσιρικάς άρχισα με μπάντες, έπαιζα δυο χρόνια μπάσο, μετά ντραμς και από το ’90 και μετά τραγούδαγα. Κι επειδή ο πατέρας μου ήταν ναυτικός και είχε σκάσει όλη η μόδα τότε, τα 60s, από τα πρώτα άλμπουμ που βρήκα πριν καν πω «α, εγώ, θα αγοράσω, μου αρέσει», ήταν Janis Joplin, The Doors, συλλογές με Black Sabbath, ιταλικά που ήταν στη μόδα, υπήρχε μουσική από όλο τον κόσμο που έφερνε ο μπαμπάς μέχρι να την κάνει. Είχε φέρει κι ένα πικάπ. Ήμασταν οργανωμένοι και τυχεροί σε αυτό το πράγμα.

Έχεις αλλάξει διάφορες γειτονιές. Γιατί διαλέξατε αυτό το στούντιο, εδώ στον Βύρωνα;
Ξες τι; Γεννήθηκα εδώ. Μεγάλωσα Βύρωνα, τώρα μένω Ηλιούπολη, όταν ήμουν παντρεμένος ζούσα Νέα Πεντέλη, κάποτε Καστέλα που είναι ψιλοκυριλέ και βρέθηκα τελείως από σπόντα, στα Πετράλωνα. Αυτό είναι στούντιο από το 1982 καθόμασταν και παίζαμε εδώ πιτσιρικάδες, όχι με τους Nightstalker, ήταν πάντα εδώ μέσα πράγματα. Το 1990 είχα πάρει ένα στούντιο στα Εξάρχεια, έμενα χρόνια εκεί και μου άρεσαν τότε, είναι ωραία γειτονιά, το 2002 ήρθαμε εδώ και το στήσαμε πάλι. Είναι ωραίος χώρος, μας ξέρουν οι γείτονες γιατί κάνουμε φασαρία.

Πώς σου φαίνεται η Ηλιούπολη ως νέα σου γειτονιά;
Είναι εδώ κοντά και κοντά στο βουνό. Είναι πιο ήρεμα, βλέπεις και θέα, βλέπεις και θάλασσα, ψιλοουδέτερη φάση. Εδώ στον Βύρωνα είναι πιο χαρντκοράδες.

Είναι το «Sweet Knife» ένα τραγούδι για τις αϋπνίες και τα ζόρια;
Ναι. Είναι περίοδοι στη ζωή σου που το περνάς αυτό το πράγμα, που δεν μπορείς να κοιμηθείς το βράδυ. Για να μην κοιμηθείς σημαίνει ότι κάτι σε τρώει, κάτι σε απασχολεί.

Τι πιστεύεις ότι κάνει τους ανθρώπους να χάνουν τον ύπνο τους αυτές τις μέρες;
Το άγχος σού χαλάει όλο σου το βιολογικό ρολόι. Το άγχος για το αύριο, για το χτες, για πλασματικά πράγματα. Μας έχουν βάλει λάθος λόγους να αγχωνόμαστε. Σε βάζουν να αγχώνεσαι από Α’ Δημοτικού τώρα πια. Ποιος θα είναι ο καλύτερος και ποιος θα είναι ο καλύτερος. Στα παιδάκια δεν λένε πια ότι έχασες. Το έχασες δεν υπάρχει. Γιατί το έχασες είναι το μάθημα, δεν είναι το κέρδισες. Γιατί αν έχασες, βάζεις το κεφάλι σου κάτω και λες «πώς θα κερδίσω». Αν σου λένε βγήκες ο δεύτερος καλύτερος, δεν μαθαίνεις τίποτα. Προσπαθούν να το κάνουν όλο και πιο εύκολο. Είσαι καθηλωμένος σε μια καρέκλα και βλέπεις μια οθόνη. Αυτό γίνεται πια. Βλέπεις παιδιά έξω να παίζουν; Δεν υπάρχει πια αυτό. Μόνο αν πας στο Ζεφύρι θα δεις. Εμείς παίζαμε με τις πέτρες, κάναμε τρύπες στο χώμα και ρίχναμε μπίλιες.

Πώς ξεκίνησε το «Great Hallucinations»;
Σε αυτό το άλμπουμ δεν χρησιμοποιήσαμε παλιές ιδέες. Είναι όλα καινούργια. Περισσότερη δουλειά συνθετικά από τον Τόλη, είναι ένα άλμπουμ που φέρει περισσότερο τη σφραγίδα του. Είχαμε 15 τραγούδια και φτάσαμε στα 8. Δεν υπάρχει filler. Το κάθε άλμπουμ είναι και μια περίοδος ολόκληρη. Αυτό το δουλεύαμε από πέρσι τον Σεπτέμβριο.

Νέο άλμπουμ, με εξώφυλλο του Γιάννη Τούσσα. Ποιες πιστεύεις πως είναι οι μεγάλες ψευδαισθήσεις της εποχής μας;
Ψευδαισθήσεις; Μέτρα πόσες εκκλησίες έχει η Ελλάδα. Να πούμε τώρα για τον Άγιο Βασίλη; Ότι ο άλλος μπαίνει στο αυτοκίνητο και νομίζει ότι είναι ο «ξέρω εγώ», ποιος; Ότι του μεγαλώνει το πουλί είκοσι πόντους; Όταν φοράς τακούνια δεν είναι ψευδαίσθηση; Όταν βάζεις σιλικόνη στα βυζιά δεν είναι ψευδαίσθηση; Όταν βάφεσαι δεν είναι ψευδαίσθηση; Τα περισσότερα από τη ζωή είναι ψευδαισθήσεις, νομίζεις εσύ ότι είναι έτσι. Και η μουσική μια ψευδαίσθηση ελευθερίας είναι. Και ποιος σου λέει ότι η ζωή η ίδια δεν είναι μια ψευδαίσθηση; Στο εξώφυλλο κατευθύναμε εμείς τον καλλιτέχνη, του είπα πως ήθελα ένα κρανίο να εκρήγνυται και να βγαίνει ένα μυαλό με ένα μάτι στη μέση. Το Τρίτο Μάτι.

Το Τρίτο Μάτι; Συμβολικά για σένα;
To «κουκουνάρι» στο κέντρο του μυαλού. Ενεργοποιείται με διάφορους τρόπους. Με το meditation, το medication, ξες, πάντα υπήρχαν παραισθησιογόνα. Εμείς τα βρήκαμε, δεν μας βρήκαν αυτά.

Είναι τα παραισθησιογόνα για όλους;
Όχι, δεν είναι. Όταν δεις ένα δέντρο να αναπνέει δεν γυρνάς πίσω μετά.

Τι σε γοητεύει στα 70s;
Η μουσική. Εκείνη τη δεκαετία βγάλανε τις καλύτερες μουσικές που ακούσαμε, στο ροκ. Στα 80s άρχισε να μπαίνει η κόκα και έγιναν όλα γυαλιστερά. Στα 70s υπήρχε μεγαλύτερη αναμπουμπούλα στον κόσμο. Εδώ είχαμε χούντα, στην Αμερική είχε πόλεμο, η μουσική ήταν εμπνευσμένη. Μετά άρχισε να γίνεται πιο γρήγορη, πιο έντονη. Μπήκε ο Ρίγκαν και τα γάμησε όλα. Μια τρέλα. Στα 90s βγήκε το grunge και μετά οι Kyuss, οι Monster Magnet…

Ροκ για μένα είναι ό,τι πιο αγνό μπορώ να αισθανθώ σε αυτό τον πλανήτη.

 

Άκουγες grunge; Θυμάμαι οι μεταλλάδες ήταν κολλημένοι τότε…
Μέχρι 16 χρονών άκουγα μόνο Motörhead, Twisted Sister, Accept, Slayer, Judas Priest, Iron Maiden και τέτοια. Μετά είχα κι άλλα ακούσματα. Ρέγκε. Καμία σχέση. Αρχίσαμε μετά Frank Zappa, Captain Beefheart, King Crimson, Pink Floyd. Αν παίζεις μουσική θες να ακούσεις διάφορα πράγματα, εκτός που θες να παίζεις διάφορα πράγματα. Αναπτύσσεσαι, γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος. Jane’s Addiction, Faith No More, δεν ακούγαμε μόνο grunge μετά το heavy metal. Άνοιξαν πόρτες που δεν φανταζόσουν ότι θα άκουγες τέτοια. Γιατί πιτσιρικάς ήσουν με μπλούζα Motörhead και μόνο Motörhead αλλιώς «γαμιέστε όλοι». Στα 00s δεν άκουγα πολλή μουσική αλλά είχα κόλλημα με Monster Magnet. Madonna άκουγα.

Ποπ πράγματα;
Donna Summer, Bee Gees, Boney M, Funkadelic.

Σε λίγες μέρες βγαίνετε ξανά σε περιοδεία. Τι σου δίδαξαν οι δρόμοι;
Μέχρι πριν 10 χρόνια ήμουν ό,τι να ’ναι. Μετά έκοψα τα ναρκωτικά, κι αυτό που με βοήθησε να κόψω τα ναρκωτικά ήταν η μουσική. Είχα κάπου να κρατηθώ. Γιατί είναι δύσκολο να μην έχεις κάτι να κρατηθείς.

Γιατί έκοψες τα ναρκωτικά;
Γιατί τα βαρέθηκα. Γιατί λέω «ρε μαλάκα, τι θες; Ή μουσική ή αυτό. Δεν γίνεται και τα δύο μαζί». Γιατί το να είσαι πρεζάκιας είναι full time job. Πώς θα βρεις αυτό και να πας εκεί, είναι μεγάλος κύκλος.

Πώς μπήκες στο τριπ με τα ναρκωτικά;
Με τα ναρκωτικά ήμουν από πιτσιρικάς. Μέχρι το 1991 ήταν συγκεκριμένοι οι πρεζάκηδες, λίγα άτομα, μετά με τον Μπους, όλοι στην πρέζα. Κι όσοι δεν πέθαναν από πρέζα, αυτοκτονούν τώρα από καταθλίψεις οι άνθρωποι.

Ήταν θέμα πειραματισμού;
Ναι, γιατί πάντα με ενδιέφεραν οι ουσίες, οι ψυχότροπες. Απλώς αυτό είναι μια εξαρτησιογόνα ουσία που σου προκαλεί εθισμό και σε κάνει χαρμάνη. Μέχρι να αρχίσουν οι ενδορφίνες να παράγονται ξανά.

Το χειρότερο πράγμα που έκανες στη χαρμάνα σου;
To χειρότερο είναι να πας να πιεις.

Σου στάθηκαν άνθρωποι σε αυτή τη φάση; Πώς το κατάφερες;
Το ’χω κάνει και μόνος, έχω μπει πέντε φορές σε ιδιωτικές κλινικές. Εγώ ήθελα να καθαρίσω. Από κάποια στιγμή και μετά λες ok, το ξέρεις κι εσύ ότι είσαι πρεζάκιας. Κι έξω δεν μπορείς. Εγώ ήθελα να είμαι κάπου μέσα, να με κρατήσουν τρεις εβδομάδες, να βγάλω τα στερητικά. Γιατί έξω θα πριζονόσουν. Και πάλι την τελευταία φορά που το έκανα, το έκανα ξερό, έξω. Το θέμα είναι ότι από τη στιγμή που καταλαβαίνεις ότι πρέπει να το κόψεις μέχρι τη στιγμή που το κόβεις, μπορεί να περάσουν και 30 χρόνια. Ή αντί να πιουν ηρωίνη, πίνουν μεθαδόνη, βουπρενορφίνη, που είναι άλλη μάρκα. Εμένα δεν με ενδιέφερε να αλλάξω μάρκα. Δεν με ενδιέφερε το «παραμύθι» και η «διαφήμιση» που του κάνουν.

Οι νεκροφόρες δεν έχουν κοτσαδόρο. Δεν παίρνεις τίποτα μαζί.

 

Πότε σούταρες τελευταία φορά;
To 2006. Αλλά ήπια δυο-τρεις φορές μέχρι το 2012. Πήρα μια απόσταση, πήρα μια απόφαση, ok. Κάποιες στιγμές σου τρώει το κεφάλι. Αλλά μου φόρεσα χαλινάρια.

Πιστεύεις πως το ροκ «αγιοποίησε» τα ναρκωτικά;
Όχι, ρε συ. Ας μιλήσουμε για τις ουσίες. Υπάρχουν νόμιμες ουσίες, νικοτίνη, αλκοόλ, που είναι θάνατος. Είναι χειρότερα από όλα. Ουσίες πάντα χρησιμοποιούσαμε σαν άνθρωποι. Στα Ελευσίνια Μυστήρια, που ήταν μια τελετή ενηλικίωσης, έβαζαν μέσα τους πιτσιρικάδες και τους έβαζαν ένα μύκητα από κριθάρι που από αυτό βρήκαν το LSD. 

Σε έναν άνθρωπο που τραγουδά το «Just A Burn» δεν θα μπορούσα να μη ρωτήσω τη γνώμη του για τον αντικαπνιστικό νόμο…
Καλά! Κοίτα εδώ, στη συσκευασία, γράφουν «θα πεθάνεις», «θα πεθάνει το παιδί που δεν έχεις γεννήσει», θα σου κάνουν, θα σου ράνουν, αλλά το πουλάνε κιόλας. Σε ενδιαφέρει η υγεία του κόσμου; Μην το πουλάς. Απαγορεύεται ο καπνός, γεια, τα λέγαμε. Αλλά όχι δεν γίνεται, γιατί είναι μονοπώλιο του κράτους. Εδώ απαγορεύονται τα τασάκια, δεν απαγορεύονται τα τσιγάρα. Λεφτά θα βγάλουν κι από κει. Πρέπει να υπάρχει ένα μέρος να πηγαίνουν κι αυτοί που καπνίζουν. Δεν φτάνει που είμαστε εξαρτημένοι από αυτό το κωλόπραγμα…

Η επιβάρυνση των γύρω και του συστήματος Υγείας;
Στο καφενείο που πηγαίνουν οι κωλόμπες, μην έρθεις, ρε, αν είσαι δέκα χρονών, τι δουλειά έχεις; Ο άλλος είναι υδραυλικός δουλεύει όλη μέρα και πάει στο καφενείο να πιει ένα καφέ, να πιει ένα ποτό και να καπνίσει ένα τσιγάρο…

Ποιο είναι το αγαπημένο σου ποτό;
Το πέμπτο. Χαχαχά. Jack Daniels. Γιατί χάνεις το κεφάλι σου, γίνεσαι σώβρακα. Και το τσίπουρο. Greek LSD. Αλλά έχω κόψει και το αλκοόλ τα τελευταία χρόνια, μετά την πρέζα. 

Κοιτάζεσαι στον καθρέφτη; Τι λες στον εαυτό σου;
Συνήθως ότι θέλω ξύρισμα, χαχά.

Δεν κάνεις πιο ψυχαναλυτικές σκέψεις, δηλαδή;
Δεν με ενοχλεί ο χρόνος που περνά από πάνω μου. Μου αρέσει κιόλας. Είμαι τυχερός που έφτασα στα 50. Άλλοι δεν έχουν φτάσει. Δεν φοβάμαι να γεράσω ή να μεγαλώσω.

Πόση ώρα ασχολείσαι με το Facebook;
Όλο το ίντερνετ μας βρήκε. Πληροφορία στο λεπτό. Η μέρα σου είναι τόσο υπερφορτωμένη που δεν μένει τίποτα στο κεφάλι. Γιατί τα έχεις δει όλα.

Σε ποιο σημείο της Αθήνας θα ήθελες να δώσεις μια συναυλία που δεν έχεις δώσει;
A! Στα βράχια, εδώ στον Βύρωνα. Επειδή, Βύρωνα! Επειδή είναι κοντά.

Είσαι άνθρωπος που βγάζεις τσίτες; Πώς καλμάρεις;
Δεν υπάρχει ένα στάνταρντ πρόγραμμα στην καθημερινότητά μου. Τώρα είναι μια εποχή που τρέχουμε οπότε είμαστε στην τσίτα. Όλο και βγαίνουν κάποια νεύρα και δεν είσαι χαλαρός. Όταν μπούμε στο βαν και ξεκινήσει το tour θα χαλαρώσουμε. Θα έχουμε άλλα πράγματα να σκεφτούμε. Για αυτό το κάνουμε αυτό. Για να μη δουλεύουμε σε κανονικές δουλειές. Νιώθω τυχερός που υπηρετώ τη μουσική. Σου βγάζει πολλές σκοτούρες από το κεφάλι σου αλλά είναι δύσκολη πίστα. Πρέπει να φας κιόλας. Ζεις με τη μουσική. Δεν ζεις από τη μουσική. Κατάλαβες τι γίνεται; Γιατί αν περιμένεις και παιδιά και οικογένεια και μουσική, δεν γίνεται.

Ποια είναι η γνώμη σου για τα παιδιά και για την οικογένεια;
Ωραία τα παιδιά, όλα τα παιδιά, αλλά εγώ δεν θέλω να κάνω, δεν με ενδιαφέρει η πίστα. Μη χαθεί η ράτσα; Τι ματαιοδοξία είναι αυτή; Έχουν κάνει άλλοι. Εγώ κάνω μουσική. Δεν θα ήμουν υπεύθυνος για το παιδί. Κι ο πατέρας μου με πήγε πρώτη φορά στο σχολείο και μετά τον είδα το 1991. Την έκανε από την Ελλάδα, πήγε Αγγλία.

Το πιο ροκ πράγμα που έχεις κάνει;
Ροκ ή χαρντ ροκ;

Χαρντ ροκ.
Έχω κάνει μυτιά από στάχτη νεκρού.

Έχεις σκεφτεί ποτέ την κηδεία σου;
Μάλλον άλλος θα πρέπει να τη σκεφτεί γιατί εγώ θα έχω πεθάνει. Χαχά. Δεν με ενδιαφέρει από κει και πέρα. Αν θα σε φάνε τα σκουλήκια, αν θα σε κάψουν. Η ενέργεια δεν χάνεται. Επειδή έχω βρεθεί πολλές φορές όπως το λένε οι γιατροί «near death experience», και από την καρδιά και από τα ναρκωτικά, το έχω φιλοσοφήσει, κάπως. Πλατωνικά. Φιλοσοφία εστί μελέτη θανάτου. Οι νεκροφόρες δεν έχουν κοτσαδόρο. Δεν παίρνεις τίποτα μαζί. Ούτε πας στον Παράδεισο, ούτε στην Κόλαση, ούτε παραπέρα, ούτε θα γίνεις Αμερικάνος πλούσιος στην επόμενη ζωή σου. Μέχρι εκεί είσαι. Κι όταν το συνειδητοποιήσεις αυτό εκμεταλλεύεσαι αλλιώς τον χρόνο εδώ πέρα. Τον καταλαβαίνεις διαφορετικά. Για αυτό σου είπα στην αρχή της κουβέντας για την ηθική του σκύλου. Χέστηκε τώρα, αν θα έχουν καινούργιο κινητό τα παιδιά του.

Με δύο εμφράγματα στα 50, τι σκεφτόσουν στην εντατική;
Σκεφτόμουν, άντε να σηκωθώ να φύγω. Αυτό σκέφτεσαι, όταν είσαι εκεί μέσα. Την πρώτη φορά το έπαθα ανήμερα της παγκόσμιας ημέρας καπνίσματος. Τη δεύτερη το έπαθα Σάββατο και πήγα Κυριακή στο νοσοκομείο. Γιατί δεν αισθανόμουν το ίδιο, ένιωθα μια καρδιά να πηγαινοέρχεται μέσα στον θώρακα. Όταν ζορίστηκα, ασθενοφοράκι. Επειδή πήγα στο «Αλεξάνδρα» και στον «Ευαγγελισμό», τα άτομα εκεί μέσα πάνε σφαίρα, κάνουν τρελές υπερωρίες. Νοσοκόμοι, γιατροί, οι πιτσιρικάδες ειδικά δεν ακουμπάνε στο έδαφος. Τρέχουν. Και τρέχουν με σχεδόν τίποτα, ε;

Αγαπημένο μπαρ στην Αθήνα;
Επειδή έκοψα το αλκοόλ δεν πολυκυκλοφορώ. Τελευταία πήγαινα στο «Τσέλσι» στο Παγκράτι και γινόμουν σώβρακα.

Το πρώτο τατουάζ πού το χτύπησες;
Το πρώτο που μου έκαναν άλλοι, γιατί είχα κάνει ένα μόνος μου ένα ερωτηματικό με βελόνα και σινική μελάνη, στον Τζίμι στην Πλάκα, μου το έκανε ο γιος του ο Παύλος. Νομίζω, ήταν 1986. Δεν έχω αγαπημένο, μου αρέσουν όλα, αλλά βαριέμαι πια να κάνω άλλα.  

Ακούς hip hop; Τι γνώμη έχεις που είναι στα πάνω του;
Είναι αντιδραστική μουσική. Οι ροκ σταρ τώρα είναι οι χιπχοπάδες. Παλιά ακούγαμε και Public Enemy και NWA, είχαν αντιδραστικούς στίχους. Ήταν μαύροι στην Αμερική οι άνθρωποι. Τώρα θέλουμε μόνο χρυσάφια, γκόμενες, πιστόλια κι αυτοκίνητα. Αυτό παίζει.

Πώς σου φαίνεται το gangsta rap; Γιατί πιστεύεις πως έχει απήχηση;
Παλιά υπήρχε το breakdance με τις κόντρες. Το ραπ πάντα είχε και ντρόγκες και γκάνια και λεφτά μέσα. Κι ο 2Pac φορτωμένος ήταν. Στην Αμερική έχουν άλλη κουλτούρα με τα όπλα.

Σε αυτό το ταξίδι 30 ετών με τους Nightstalker, ποια είναι η πιο παράξενη στάση;
Από το 1998 και μετά γίνονται όλα στη ζωή μου τούμπα συνέχεια. Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο.

Ποια θεωρείς την πιο υποτιμημένη μπάντα;
Edgar Broughton Band.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου όργανο;
Γρατζουνώ καμιά κιθάρα μήπως βγάλω καμία ιδέα. Σαν ήχο με πιάνουν τα κρουστά πιο πολύ, ειδικά τα πιο πρωτόγονα. Τελευταία ακούω πολύ αφρικάνικη μουσική.

10 χρόνια «Superfreak». Είναι δυσεύρετο. Θα το δούμε ξανά; Live; 
Το μιξάρει ο Τόλης πάλι και θα το βγάλουμε κάποια στιγμή. Θα κάνουμε και κάτι ζωντανά.

Μέσα στην κρίση αυξήσατε το fan base σας. Πώς το εξηγείς;
Γιατί μέσα σε έντονες κρίσεις ο άνθρωπος ακούει πιο έντονες μουσικές. Παίζουμε αυτό που γουστάρουμε.

Ο μεγαλύτερος συμβιβασμός που έκανες στη ζωή σου;
Πήγα φαντάρος. Έκατσα 12 μήνες γιατί ήμουν προστάτης. Τεθωρακισμένα Αυλώνα, Έβρο, γαμώ άμα δεν γίνει πόλεμος. Αφού κάθονται και ξύνονται. Άμα γίνει πόλεμος, έχεις φάει πακέτο.

Έζησες το ροκ όταν συνέβαινε, ήσουν εκεί. Τι άλλαξε στον τρόπο που βλέπεις το ροκ; 
Στα 20 θα σε γαμήσω. Στα 30 θα σε γαμήσω. Στα 40 θα σε γαμήσω. Στα 50 θα σε γαμήσω αλλά θα σε φιλήσω πρώτα. Αυτό άλλαξε. Μεγαλώνεις, δεν γίνεται να τα βάλεις με έναν εικοσάχρονο, γίνεται όμως να του πεις «για τρέχα, πάρε μου τσιγάρα». Ροκ είναι όλη η στάση που έχεις στη ζωή δεν είναι η μουσική. Ακούω το «όταν μεγαλώσεις, θα κουρευτείς» από 12 χρονών. Δεν είναι όμως τα μαλλιά. Σου λένε κάποιοι «κι εγώ άκουγα ροκ και χέβι μέταλ όταν ήμουν μικρός, αλλά μετά…», μετά τι, ρε μαλάκα; Μετά ήρθε παντόφλα. Κατάλαβες, μετά; Υπάρχουν άτομα στην ηλικία μου, μικρότεροι, μεγαλύτεροι, που δεν μπορούν να ακούσουν καν μουσική στο σπίτι τους. Ροκ για μένα είναι ό,τι πιο αγνό μπορώ να αισθανθώ σε αυτό τον πλανήτη.

---

Το νέο άλμπουμ «Great Hallucinations» των Nightstalker κυκλοφορεί στις 4 Οκτωβρίου από τη Heavy Psych Sounds Records. Δείτε περισσότερα εδώ.