Τέλσον. Μ' αυτό ξεκίνησαν. Και ολοκλήρωσαν με το Παζλ στον Αέρα. Και στο ενδιάμεσο, χιλιάδες κόσμου που πλημμύρισε κάθε σπιθαμή του «Ξέφωτου» στο πάρκο του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, να βιώνει μια ανεπανάληπτη εμπειρία. Εκεί βρίσκομαι ακόμα. Ρυθμός, αγάπη, καλοσύνη, αεροπλάνα πάνω από τα κεφάλια μας να μαχαιρώνουν με τις τουρμπίνες τους τον φωτισμένο ουρανό, παρενοχλώντας τα σμάρια των νυκτόβιων πουλιών που ταξίδευαν από τη Σαλαμίνα για την Ανταρκτική.
Συμπαντικά αλάνθαστο και ολάνθιστο techno. Από τον Κήπο της ηλεκτροΕδέμ. Εξαίρετο, από τα 90 έως και τα 140 bpm, παιγμένο μέσα από ένα μεγαλειώδες ηχοσύστημα, techno που ένωσε, συνέγειρε και δόνησε την Αθήνα, ήχος μοναδικά ενορχηστρωμένος από μια σέχτα που τα μάντρα της, με την προσθήκη ενός αληθινού ντράμερ, κατάφερε να φτιάξουν από τα Ηχεία (Δεν τα Αλλάζω), το χειροποίητο και «αυτή τη στιγμή» σάουντρακ, που κανένας μας δεν θα ξεχάσει. Όσα χρόνια και να περάσουν από τούδε.
Ναι, οι Στέρεο Νόβα χθες το βράδυ απέδειξαν γιατί ήταν, είναι και θα είναι ό,τι πιο ιδρωμένο, συγκινητικό, λυρικό και ποιητικό κατάφερε ποτέ να γεννήσει αυτή η πόλη. Μάθημα - Ισορροπία - Κλεμμένο Ποδήλατο. Άτλας - Προάστια. Έτσι όπως τα τραγούδια τους συναρμολογούσαν από την αρχή τη θρυμματισμένη πόλη, έτσι όπως από τον Πειραιά και την Καλλίπολη οι Ασύμμετρες Διατάξεις της Νέας Ζωής (ναι, αυτό είμαστε) καβάλησαν Μοτοκούζι και τεράστιες Φάλαινες προκειμένου το άστυ, σαν ξεχασμένο από τον χρόνο, ταπεινό Βίντεο Κλαμπ να προσομοιάσει, έστω και για όσο κράτησε αυτή η νύχτα, με τον Ουρανό και το διάστημα που κρέμονταν πάνω από τα κεφάλια μας.
Καλύτερα: ο ουρανός και το διάστημα συνεχώς έπαιζαν μπροστά στα μάτια μας. Γιατί δεν ήταν μόνο η τριπλέτα των Νόβα που σάρωνε τις αισθήσεις μας. Ήταν και τα υπέρτατα γραφικά του Νίκου Πατρελάκη, που μεταμόρφωσαν αυτή τη συναυλία σε ένα υπερθέαμα από ήχο και φως. Οι Στέρεο χθες τη νύχτα ένωσαν την Αθήνα. Από τις 3000 μέρες έως και το φινάλε, με το Μικρό Αγόρι να τινάζει το Παζλ στον Αέρα, ο Βήτα και ο Δέλτα έκαναν αυτό που όλοι περίμεναν: να συνδέσουν, να συνθέσουν και να συντονίσουν την Αθήνα κάτω από έναν ρυθμό, έναν ουρανό, μια ενιαία ξανά κι όχι κατατετμημένη πόλη. Τα κατάφεραν. Χιλιάδες κόσμου κοινώνησαν, επικοινώνησαν, ένιωσαν και έγιναν ένα. Από δυο μικρά φωτάκια που έλαμπαν πάνω στα κράνη του Βήτα και του Δέλτα, ίσως πιο δυνατά και από τα στρομπς της σκηνής ή τις ακτίνες του μεγάλου Φάρου του Νιάρχος.
Στέρεο Νόβα, χθες βράδυ. Ναι, η Αθήνα έγινε πάλι μία. Διαψεύδοντας κάθε πικρόχολο, μικρόψυχο και μίζερο επικριτή τους, που μεγαλοφώνως αναρωτιόταν «μα, στα αλήθεια, τι μπορούν να μας πουν και να μας παίξουν σήμερα αυτοί οι τύποι;». Η χθεσινή τους συναυλία νομίζω πως διέλυσε κάθε απορία: το techno που κονιορτοποιεί κάθε μιζέρια και στέλνει τους ανθρώπους στα ύψη της υπέρτατης ευτυχίας και αδελφοσύνης. Δύναμη τώρα, δύναμη...
Αστραπιαίες μαζικές επιτυχίες, έξυπνη εκμετάλλευση ποπ κενών, outsider ραπ με άποψη, TikTok παιδιά και κιθάρες που επιμένουν ψάχνοντας την ευκαιρία τους
15°
