Οι Tiger Lillies γοητεύουν επικίνδυνα. Σε παρασέρνουν σε ένα στρόβιλο παλιού ξεχαρβαλωμένου καρουζέλ μέχρι να καταλάβεις ότι είναι μια δίνη που οδηγεί στις παρυφές της τρέλας. Σκοτεινοί και μπουρλέσκ, θεατρίνοι του πιο εφιαλτικού σόου με τέρατα και ρημαγμένες ψυχές, ταξιδεύουν στις πιο σκοτεινές ιστορίες ή στα πιο αθώα παραμύθια του παρελθόντος και βρίσκουν τα φαντάσματά τους. Τους αγαπάμε σαν ένα φωτάκι που μένει αναμμένο τη νύχτα, μέσα στο βαθύ μαύρο.
Ακαταπόνητος, ο αρχηγός του τρίο, ο Martyn Jacques, ο άνθρωπος με το μακιγιάζ τρελαμένου κλόουν και την πιο σπαραχτική ψηλή κραυγή του καμπαρέ-νουάρ, μετά τις διασκευές των τραγουδιών του Cole Porter που παρουσίασε πρόσφατα στο Λονδίνο, επανέρχεται με ένα νέο project: τη «Madame Piaf». Εκατό χρόνια από τη γέννησή της. Αφιέρωμα σε μία από τις κυριότερες επιρροές του, την πλησιάζει με λατρεία αλλά και σκληρότητα, την ερμηνεύει αλλά και την παρατηρεί. Τα δικά της πιο γνωστά κομμάτια αλλά και νέα, δικά του, βασισμένα στη ζωή της, θα μας παρουσιάσει για πρώτη φορά στο τέλος Αυγούστου στο Κηποθέατρο Παπάγου, στην Πάτρα και στη Θεσσαλονίκη. Σχεδόν πολιτογραφημένος Έλληνας πια, μας είπε δύο λόγια για αυτές τις έντονα συναισθηματικές νύχτες της Μαντάμ Πιάφ που έχουμε να περιμένουμε...
Πόσο έχει αλλάξει το Σόχο και το Λονδίνο από τότε που πρωτοσχηματίστηκαν οι Tiger Lillies, 27 χρόνια πριν; Η τότε «σκοτεινή πλευρά» παρέμεινε ανέπαφη ή όχι;
Δεν ήταν κανένα «ωραίο» ή ασφαλές μέρος να ζει κανείς. Εγώ έμενα σε ένα δωμάτιο και από κάτω μου ζούσαν 20 κινέζοι σερβιτόροι. Το πάτωμα ήταν καλυμμένο από στρώματα. Δούλευαν στη γειτονική China Τown, οι 10 έκαναν την πρωινή βάρδια και οι 10 τη βραδινή. Όταν η βραδινή βάρδια γύριζαν σπίτι, έπαιζαν όλοι κινέζικο ντόμινο. Σπάζοντας πράγματα και φωνάζοντας. Και σαν δεύτερη δουλειά ντιλάριζαν ηρωίνη.
Το καλλιτεχνικό σου προφίλ είναι περισσότερο ευρωπαϊκό παρά βρετανικό. Συμφωνείς με αυτό; Και πώς προκύπτει;
Συμφωνώ! Πολλές από τις αρχικές μου επιρροές είναι ευρωπαϊκές, από την Πιάφ μέχρι τον Μπρεχτ και την Όπερα της πεντάρας του Βάιλ.
Λες ότι η Πιάφ είναι μία από τις κυριότερες επιρροές σου. Με ποιον τρόπο; Πώς επηρέασε τη μουσική σου και το περιεχόμενο του έργου σου;
Ήταν πάρα πολύ έντονη, γεμάτη από συναίσθημα, λέγοντας ιστορίες. Είχε μία εξαιρετική σχέση με τα τραγούδια. Απόλυτα δοσμένη, επαγγελματίας, σκοτεινή και νουάρ. Δεν ήταν καμιά φτηνή τραγουδίστρια για διασκέδαση. Ναι, όντως ήταν αληθινή έμπνευση!
Το Παρίσι έχει την ίδια επίδραση επάνω σου, όπως και η Πιάφ; Το βρίσκεις το ίδιο σκοτεινό και παρακμιακό;
Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν σκοτεινά και παρακμιακά μέρη στο Παρίσι, αλλά δεν θα έλεγα ότι αυτά είναι οι πρώτες λέξεις που μου έρχονται στο μυαλό.
Πες μου αν θέλεις μερικά πράγματα για τα τραγούδια της Πιάφ που έχεις διασκευάσει στη νέα σας παράσταση. Και μερικά πράγματα για τα καινούργια τραγούδια που έχεις γράψει για το «Madame Piaf».
Είναι μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της! Τα καλύτερα τραγούδια της. Είναι όλα πολύ αυτοβιογραφικά. Οι συνθέτες και οι στιχουργοί της, της έγραφαν τραγούδια που ταίριαζαν με την περσόνα της. Τα δικά μου τραγούδια περιγράφουν τη ζωή της, την τρέλα της, τις υπερβολές της και το φόβο της να είναι μόνη. Ήταν τρελή, σήμερα θα λέγαμε ότι υπέφερε από μεταιχμιακή διαταραχή προσωπικότητας. Έχω συναντήσει μερικές τρελές γκρούπις όλα αυτά τα χρόνια. Η Έντιθ ήταν σαν αυτές.
Πώς ταιριάζει ο υψηλός τόνος της φωνής σου όταν τραγουδάς με τα τραγούδια της Πιάφ;
Ελπίζω να βγάζω κάτι από το ίδιο συναίσθημα και την ένταση που είχε εκείνη.
Αλλάζεις καθόλου το μέικ-απ σου για την παράσταση της «Madame Piaf»;
Ναι, βάφομαι στο δικό της στιλ. Πολύ λεπτά φρύδια, αλλά το μακιγιάζ της ήταν πραγματικά πολύ κοντά στο μακιγιάζ κλόουν ούτως ή άλλως.
Δείχνεις να έχεις μία ακαταπόνητη ενέργεια στο να δημιουργείς και να παίζεις επάνω στη σκηνή, ενώ το κοινό δείχνει να το λατρεύει αυτό όλο και περισσότερο. Από πού έρχεται αυτή η έμπνευση; Βρίσκεις έμπνευση και στο μοντέρνο κόσμο;
Όντως έχω μία έντονη διάθεση δημιουργίας. Είναι η δουλειά μου, το απολαμβάνω και όπως φαίνεται υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που με θεωρούν καλό σε αυτό. Εμπνέομαι από τον κόσμο μέσα στον οποίο ζω αλλά και από τον κόσμο που έχω ζήσει. Είναι ο μοντέρνος κόσμος; Δεν είμαι σίγουρος ότι αυτή η λέξη πραγματικά υπάρχει. Αλλάζει στ’ αλήθεια κάτι από γενιά σε γενιά; Δεν νομίζω ότι πραγματικά συμβαίνει κάτι τέτοιο. Όταν είσαι νέος πιστεύεις ότι ο κόσμος αλλάζει και μετά περνάς το υπόλοιπο της ζωής σου διαπιστώνοντας ότι έκανες λάθος.
Τι πιστεύεις για την Ελλάδα; Έχεις νιώσει ποτέ κάποιο είδος «σκοτεινιάς» όταν είσαι εδώ;
Αγαπώ την Ελλάδα! Αγαπώ τους Έλληνες! Αγαπώ τη μουσική τους και την ιστορία τους. Σκοτάδι; Χεχε, πιο σκοτεινοί δεν γίνεται, έχουμε πολλά κοινά σε αυτό.
Έχεις εφιάλτες; Υπάρχει κάτι που φοβάσαι ή δεν τολμάς να πλησιάσεις ή να κάνεις;
Τα τραγούδια μου είναι εφιάλτες αλλά όταν πάω για ύπνο, απλώς κοιμάμαι. Φόβος; Άκου τα τραγούδια μου, υπάρχει πολύς φόβος εκεί μέσα. Είμαστε όλοι φοβισμένοι, αλλά μερικοί δεν το έχουμε καταλάβει ακόμα.
Υπάρχουν κάποιοι καλλιτέχνες που θα ήθελες να εργαστείς μαζί τους; Τι γνώμη έχεις για τον Τιμ Μπάρτον;
Τον μισώ τον Τιμ Μπάρτον κι ακόμα περισσότερο τον Ντάνι Έλφμαν, τους μπάσταρδους! Όσο σκέφτομαι ότι θα μπορούσα εγώ να έχω κάνει τη μουσική για όλα αυτά τα φιλμ κάτι με πιάνει... Αν ζηλεύω; Εντάξει, ναι λίγο ζηλεύω. :)
Μιλήσαμε με τον τραγουδοποιό, μουσικό παραγωγό και γιατρό, Βασίλη Παπαζώτο, για τις πετυχημένες διασκευές στο project Μουσικό Μπαλκόνι και την αγάπη του για τη μουσική και ιατρική
19°
