Dead rock commandos. Το νέο άλμπουμ των Nightstalker βρίσκεται ήδη στο iTunes και στις 28 Αυγούστου θα κυκλοφορήσει από το αμερικάνικο label της Small Stone στα δισκοπωλεία. Ο τραγουδιστής και «γκουρού», Αργύρης Γαλιατσάτος κοινοποιεί τις σκέψεις του για την έκτη δισκογραφική δουλειά της μπάντας και όχι μόνο…
Ποια ήταν η αλυσίδα παραγωγής του “Dead Rock Commandos”; Με το που τελειώσαμε το άλμπουμ “Superfreak” αρχίσαμε να κάνουμε την προπαραγωγή για το “Dead Rock Commandos”. Μαζεύαμε ιδέες, μουσικές, στίχους. Είχαμε τριάντα κομμάτια, καταλήξαμε στα δέκα και μετά μπήκαμε στο στούντιο. Εκεί μέσα είναι μία αλυσίδα μυστήρια. Γιατί για το αποτέλεσμα που θέλεις να βγάλεις παίζουν ρόλο πολλά πράγματα. Τι καλώδιο, τι ενισχυτές, τι όργανα θα χρησιμοποιήσεις. Πρέπει να κοιτάξεις όλη την αλυσίδα για να μη στραβώσει κάτι. Επίσης αν θέλεις κάτι συγκεκριμένο από τον ήχο, εδώ στην Ελλάδα, είναι δύσκολα, ηχοληπτικά, τα πράγματα. Θα πρέπει να βρεις το κατάλληλο στούντιο, τον κατάλληλο εξοπλισμό. Στην ηχογράφηση φαίνονται όλα, αν είναι τσαπατσούλικο το πράγμα ή όχι. Εμείς δουλέψαμε όλο το υλικό αναλογικά. Περάσαμε τέσσερις μήνες από το πρωί μέχρι το βράδυ στο στούντιο Shakti ηχογραφώντας και τo mastering έγινε, στο Detroit, στα Baseline Audio Labs από τον Chris Goosman.
Αλμυρός ο λογαριασμός και πώς καλύπτεται; Το rock είναι ακριβό σπορ. Η παραγωγή έγινε εξ’ ολοκλήρου από εμάς, για να έχουμε και το πάνω χέρι. Τα έξοδα καλύπτονται από τις συναυλίες, όλο αυτό το διάστημα κρατούσαμε και κάποιες καβάτζες για να μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα. Προσπαθήσαμε να οργανώσουμε το budget μας, γιατί υπάρχουν και πρακτικά πράγματα, εκτός από rock, ξέρεις τρώμε κιόλας. Τέσσερις μήνες μέσα, δεν τρως απ’ έξω, μας μαγείρευαν οι γυναίκες μας, υπολογίζεις όλα τα έξοδα σε αυτή τη διαδικασία που θέλει σωστή διαχείριση.
Στο εξώφυλλο που επιμελήθηκε ο Alexander Von Weiding δεσπόζει το κρανίο ενός πύθωνα με τον απαγορευμένο καρπό. Ποιον θεωρείτε τον μεγαλύτερο πειρασμό στη σύγχρονη κοινωνία; Εγώ προσωπικά τα έξω ξεπεράσει αυτά. Γιατί βάζεις κάποιο όριο και το ξεπερνάς, οπότε αντιλαμβάνεσαι πως δεν ήταν πειρασμός τελικά. Στη σύγχρονη εποχή πειρασμός είναι υλικά αγαθά. Φτιαχτός φυσικά. Ανοίγεις την τηλεόραση και βλέπεις στις διαφημίσεις ένα κινητό ή ένα αυτοκίνητο. Σε βάζουν σε αυτό τον πειρασμό για να τα αποκτήσεις, γιατί αλλιώς δεν έχει και ενδιαφέρον.
Το κρανίο είναι προσφιλής αναφορά σας. Σημαίνει κάτι για εσάς; Είναι το δοχείο του μυαλού, ο ναός του. Με αυτό ταξιδεύει το μυαλό, μέσα στο κρανίο. Δε το αντιμετωπίζω ως νεκροκεφαλή και σαχλαμάρες. Είναι ένα από τα τελειότερα σχήματα που έχει δώσει η φύση. Στεγάζει την ανθρώπινη σκέψη, το καλύτερο και το χειρότερο δηλαδή.
23 χρόνια μπάντα χωρίς να τραγουδάει για καλοκαιρινές διακοπές και με αγγλόφωνο στίχο σημαίνει πως έχει φάει πολλά πακέτα. Τι σας έχει κρατήσει μέχρι σήμερα ενεργούς και ποια ζόρια θα σας μείνουν αξέχαστα; Τα περισσότερα είχαν να κάνουν με τους ανθρώπους, υπάρχουν φυσικά πάντα και οι δυσκολίες οικονομικής φύσεως. Για πολλά χρόνια δε μας έπαιρναν στα σοβαρά, προωθούσαν άλλα πράγματα, δεν είχαμε support από κάποιους. Δεν υπήρχε καν σκηνή όταν ξεκινήσαμε, stoner rock. Επιμένουμε στο να παίζουμε μουσική γιατί αυτό μας κρατάει, δεν έχουμε όνειρο να πάμε στη Eurovision.
Υπήρξε η Αθήνα ως πόλη έμπνευση για τα τραγούδια σας; Βέβαια! Είναι η πόλη που γεννηθήκαμε, την ξέρουμε απέξω και ανακατωτά, έχω μείνει σε όλες τις γειτονιές της Αθήνας. Θέλουμε δε θέλουμε είναι χώρος έμπνευσης, είναι ενέργεια.
Θα μπορούσατε, ίσως, να είστε δημόσιοι υπάλληλοι με «επίδομα έγκαιρης προσέλευσης», προτιμήσατε να φτιάξετε συγκρότημα… Δε θα μπορούσαμε με τίποτα να γίνουμε δημόσιοι υπάλληλοι. Όλοι αυτοί που διαμαρτύρονται τώρα, τόσα χρόνια ήταν «ξέρεις, έχουμε μια ακρούλα, να βολευτούμε στο δημόσιο» και μας κοιτάγανε εμάς τους μαλλιάδες και έλεγαν «οι αχτένιστοι που δεν έχουν τι να κάνουν». Πήγαινες να βγάλεις ένα χαρτί και σου έλεγαν «πρόσεχε» ή σε είχαν στο «περίμενε». Πάρε τα αρχίδια μου τώρα, δεν με νοιάζει. Ξέρεις, στεγνά. Γιατί διαμαρτύρονται τώρα; Αυτούς δεν ψηφίζουν τόσα χρόνια;
Τα δικά σας «βαρέα» και «ανθυγιεινά» ποια είναι; Αν έχεις παρατηρήσει οι ροκατζήδες δεν παίρνουν σύνταξη, όχι μόνο εδώ στην Ελλάδα, γενικά. Είναι ελεύθερο το πεδίο και από την καλή και από την άσχημη. Πρέπει να είσαι καλυμμένος με κάποιο τρόπο για πάρτη σου. Όλα είναι εσύ. Δε φοράς στολή για 8 ώρες και μετά είσαι κάτι άλλο. Δε το βλέπουμε σαν δουλειά, αν σταματήσει να με ευχαριστεί αυτό το πράγμα, θα βρούμε να κάνουμε κάτι άλλο.
Ποιο είναι το καλύτερο κοπλιμέντο που έχετε ακούσει; Έχω ακούσει διάφορα, αλλά το μεγαλύτερο κοπλιμέντο είναι που έρχεται ο κόσμος στις συναυλίες μας και έχουμε αυτή την επικοινωνία.
Καλλιτέχνες που τραγουδούσαν στους φαντάρους, απόλυτες ελληνίδες σταρ που βρέθηκαν στο Ηρώδειο, επιχορηγούμενοι έντεχνοι δημιουργοί, πούρα και γαρδένιες. Τώρα που η φούσκα έσκασε που βλέπετε να πηγαίνει το πράγμα; Έχει αλλάξει όλη η φάση, ήδη. Οι εταιρίες, αν έχεις προσέξει, την έχουν πέσει στα συγκροτήματα. Ελληνόφωνα, αγγλόφωνα, ραπ. Που να βγουν όλοι αυτοί να τραγουδήσουν τώρα; Αυτοί θέλουν 20 χιλιάρικα για να σηκωθούν από το κρεβάτι. Έβγαζαν από ένα κομπιούτερ ένα ρημάδι και δε θυμόσουν ούτε μια λέξη, όχι το ρυθμό.
Οι Nightstalker έχουν ένταση και ντεσιμπέλ. Στην καθημερινή ζωή προτιμάτε την ηρεμία ή βγάζετε τσίτες; Προτιμάμε την ηρεμία, αλλά οι εποχές είναι παλαβές και η πιο ήρεμη μέρα είναι μια τρέλα.
Με τι φρικάρετε γύρω σας; Φρικάρω με την ιδέα πως υπάρχει Άγιος Βασίλης. Γιατί ξέρεις μας αρχίζουν από πολύ μικρά τα ψέματα. Φρικάρω με το ότι βάζουν σε αυτή την εποχή πάνω απ’ όλα τα λεφτά. Υπάρχει μια διάχυτη σύγχυση στις μέρες μας. Είναι μια εποχή που δεν προλαβαίνεις να βάλεις το μυαλό σου σε μια τάξη. Αυτό το γαμημένο το 24ωρο, έτσι όπως το έχουν κολλήσει, δε σου φτάνει.
Αν το label σας Mad Prophet υπήρχε σήμερα, ποιες μπάντες θα υπογράφατε; Heritage, 1000mods, Planet Of Zeus. Έχουν βγει πολλές μπάντες που παίζουν δυνατά και είναι καλό αυτό που υπάρχει μια συνέχεια.
Τι ακούς αυτή την περίοδο; Graveyard, The Black Keys, Dead Weather αλλά και παλιότερα πράγματα όπως, για παράδειγμα, Atomic Rooster.
Βρίσκετε ομοιότητες στα delta blues και το ρεμπέτικο; Στις εποχές της καταπίεσης υπάρχει και αληθινή τέχνη. Το blues είναι πόνος, το ρεμπέτικο είναι πόνος. Πόνος για αληθινά πράγματα.
Καλοκαίρι γαρ, κάποιοι θα πάνε διακοπές. Με ποιο από τα ταξίδια σας σκαλώσατε και γιατί; Ουγκάντα και Ινδία. Στην Ουγκάντα σκαλώνεις με τη φύση. Ό,τι βλέπαμε στα ντοκιμαντέρ πιτσιρικάδες τα βλέπεις σε μια βόλτα. Παρατηρείς το άρμεγμα που κάνουν οι θρησκείες στη χώρα, γιατί αν και ο κόσμος πεινάει κυριολεκτικά, υπάρχει πλούτος. Η Ινδία είναι άλλη πίστα. Είναι cool, υπάρχει μια νοοτροπία ήρεμη, ό,τι και να γίνει δεν τρέχει μια. Εντελώς διαφορετικές σκηνές από αυτές του δυτικού πολιτισμού, κοντράστ. Δεν μπαίνουν τόσες άχρηστες πληροφορίες στο κεφάλι σου στο τέλος της ημέρας.
Κόσμος αρπαγμένος, νεύρα παντού, ατμόσφαιρα τεταμένη αυτή την περίοδο. Πώς εισπράττεις την καθημερινότητα; Ναι, υπάρχει μια καχυποψία στον κόσμο πλέον, δεν έχει εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον, έχουμε αποξενωθεί μεταξύ μας, αλλά έτσι είναι στην Ευρώπη φιλαράκο μου, στο δυτικό πολιτισμό. Οπότε πρέπει να το καταπιούμε και αυτό το χάπι.
Σκέφτηκες να φύγεις για κάπου αλλού; Ναι, αλλά να πας πού; Τώρα είμαι 44 χρονών, να σηκωθώ και να φύγω για να αρχίσω πάλι από το μηδέν; Με τίποτα, δεν υπάρχει.
Το περασμένο καλοκαίρι ήρθες αντιμέτωπος με ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, ο χάρος όμως έχασε. Άλλαξε κάτι στον τρόπο σκέψης σου; Οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Το έπαθα 1η Ιουνίου και ξέρεις, στις 31 Μαΐου ήταν η παγκόσμια μέρα κατά του καπνίσματος. Και το έπαθα από το κάπνισμα. Μου έδωσε μήνυμα το σώμα μου, μου είπε «συνέχισε». Αλλά δεν έχει αλλάξει κάτι. Έγινα πιο σίγουρος για μερικά πράγματα. Αυτό το «near death experience» που λένε οι γιατροί, το έχω ξαναζήσει anyway.
19°
