Οι Μέρες Ελληνικού Κινηματογράφου έρχονται από 7 ως 12 Ιουνίου στην Κωνσταντινούπολη - Θα προβληθούν διακεκριμένες ταινίες τη εικοσαετίας 1960-1980.
Ο Νέος Ελληνικός Κινηματογράφος ως τομή στην Ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου δεν έχει να κάνει μόνο με τον τρόπο περιοδολόγησής του αλλά κυρίως της θεματικής του, που με πηγή την νεότερη και σύγχρονη ελληνική ιστορία και τις κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις της, έδωσε υπόσταση στην ελληνική κινηματογραφική τέχνη. Αυτός ο νέος κινηματογράφος των δημιουργών μπορεί να μην είχε την αποδοχή του διαμορφωμένου, από τις μεγάλες εταιρείες του '50 και '60, ευρύτερου κοινού, είχε όμως κάτι πιο ουσιαστικό, τα χαρακτηριστικά, τις προδιαγραφές και την ουσία που απαιτούνται για να περιλαμβάνεται πια ο Νέος Ελληνικός Κινηματογράφος ως ιδιαίτερο υποσύνολο στην παγκόσμια κινηματογραφική τέχνη και ιστορία.
Ο ελληνικός κινηματογράφος, που ταξιδεύει με επιτυχία από το ’80 στις μεγάλες πόλεις του κόσμου και όπου υπάρχουν Ελληνικές Κοινότητες, κάνει μια στάση στην Κωνσταντινούπολη, φιλοξενούμενος στο εμβληματικό Μουσείο του Πέρα (Pera Muzesi) με στόχο να γίνει ετήσιος θεσμός.
Η σκηνοθέτρια Φωτεινή Σισκοπούλου μίλησε για την ανάγκη αυτής της πρωτοβουλίας λέγοντας ότι «Η εμπειρία, ζώντας για μεγάλο διάστημα στην Πόλη για την πραγματοποίηση της ταινίας μας, έγινε αφορμή μέσα από την συνεργασία με Τούρκους κινηματογραφιστές αλλά και την επαφή μας με τους ανθρώπους της Πόλης, να αναρωτηθούμε, κι εμείς κι αυτοί, πως ακόμα και η πιο οικεία μας πραγματικότητα συμβαίνει να διογκώνεται και να παραμορφώνεται, συντηρώντας ιδεοληψίες και φοβίες μεταξύ μας. Μπορούμε να πούμε ότι η έλλειψη επικοινωνίας στον χώρο του Πολιτισμού και της Τέχνης, ειδικά τα τελευταία χρόνια, κάνει επιτακτική την ανάγκη για μια πολιτισμική εξωστρέφεια που συνδέει, συγκινεί και προκαλεί τον διάλογο · γιατί ο κινηματογράφος, η πιο λαϊκή και δημοφιλής σύγχρονη τέχνη, μάχεται πάντα ανταποκρινόμενη να συνεισφέρει δημιουργικά στο επιτακτικό αίτημα των καιρών για πιο συμπεριληπτικές, ανοιχτόκαρδες και ασφαλείς κοινωνίες».
Η πρώτη σκέψη για τη διοργάνωση των Ημερών Ελληνικού Κινηματογράφου έγινε τον Μάιο του 2020, όμως η πανδημία του κορωνοϊού διέκοψε το προγραμματισμό. Σήμερα, δεδομένης της επανεκκίνησης και ειδικότερα στο χώρο της Τέχνης, τόσο στη χώρα μας όσο και στην Τουρκία, προγραμματίζεται εκ νέου την πραγματοποίηση της Δράσης στην Πόλη τον Ιούνιο 2022.
Στο πλαίσιο αυτό η πρωτοβουλία Μέρες Ελληνικού Κινηματογράφου, για πρώτη φορά στην Κωνσταντινούπολη, υπό την αιγίδα και οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, ενθαρρύνει και δυναμώνει την περαιτέρω ανάπτυξη σχέσεων με τους Τούρκους συναδέλφους κινηματογραφιστές, δημιουργεί δεσμούς εμπιστοσύνης για σταθερές, πολύμορφες συνεργασίες και συμπαραγωγές, συνδυασμένες δράσεις και πολιτιστικές ανταλλαγές, προσεγγίζοντας έτσι το τουρκικό κοινό και επιτυγχάνοντας στενότερη επαφή με την Ομογένεια.
Εκτός από το ΥΠΠΟΑ, η δράση που διοργανώνεται από την ΕΜΕΙΣ ΑΜΚΕ σε συνεργασία με τον εκδοτικό οίκο και εταιρεία παραγωγής «ιστός», έχει τη θερμή υποστήριξη: της Α.Θ. Παναγιότητας του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη, του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, του Μουσείου Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, του Ζωγραφείου Λυκείου, και του Μουσείου του Πέραως χώρο φιλοξενίας των προβολώνκαι των κινηματογραφικών συναντήσεων.
Το μπλόκο του Άδωνη Κύρου (1965) – σε συνεργασία με την Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου μέσω της δράσης «Χώρα, σε βλέπω»
Η εκδρομή του Τάκη Κανελλόπουλου (1966)
Ζ του Κώστα Γαβρά (1969)– σε συνεργασία με την Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου μέσω της δράσης «Χώρα, σε βλέπω»
Αναπαράσταση του Θόδωρου Αγγελόπουλου (1970)
Ευδοκία του Αλέξη Δαμιανού (1971)– σε συνεργασία με την Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου μέσω της δράσης «Χώρα, σε βλέπω»
Τρωάδες του Μιχάλη Κακογιάννη (1971)
Ιωάννη ο Βίαιος της ΤώνιαςΜαρκετάκη(1973)– σε συνεργασία με την Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου μέσω της δράσης «Χώρα, σε βλέπω»
Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας του Νίκου Παναγιωτόπουλου (1978)– σε συνεργασία με την Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου μέσω της δράσης «Χώρα, σε βλέπω»
Μανία του Γιώργου Πανουσόπουλου (1985)– σε συνεργασία με την Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου μέσω της δράσης «Χώρα, σε βλέπω»
Πρωινή Περίπολος του Νίκου Νικολαΐδη (1987)– σε συνεργασία με την Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου μέσω της δράσης «Χώρα, σε βλέπω»
Λιποτάκτης των Γιώργου Κόρρα και Χρήστου Βούπουρα(1988)– σε συνεργασία με την Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου μέσω της δράσης «Χώρα, σε βλέπω»
Όλγα Ρόμπαρτς του Χρήστου Βακαλόπουλου (1989)
Το Πέρασμα της Βασιλικής Ηλιοπούλου (1989)
Κινηματογραφική Συνάντηση
Τέσσερις πανελίστριες, η κα. Αθηνά Καρτάλου – Γενική διευθύντρια του ΕΚΚ, η κα. Αθηνά Καλκοπούλου – Διευθύντρια του τμήματος προώθησης HellasFilmτου ΕΚΚ, η κα. Αντιγόνη Ρώτα – παραγωγός και η κα. Αφροδίτη Νικολαΐδου – επίκουρη καθηγήτρια τμήμα επικοινωνίας & ΜΜΕ, Ε.Κ.Π.Α., παρουσιάζουν σε Τούρκους επαγγελματίες την δομή της κινηματογραφίας στην Ελλάδα σήμερα, τις εθνικές πολιτικές που εφαρμόζονται για την στήριξη και ανάπτυξη της παραγωγής, την παρουσία στις διεθνείς αγορές κλπ.
Η κάθε μια καλύπτει ένα εύρος θεμάτων, ανάλογα με την ειδικότητα και την εμπειρία της, που αφορούν: παραγωγή, διανομή και εναλλακτικούς τρόπους συνάντησης με το κοινό, τον ρόλο των φεστιβάλ, των ξένων αγορών, των Media και των στρατηγικών marketing. Ακόμα θα γίνουν αναφορές για θέματα συμπαραγωγής, κίνητρα, προϋποθέσεις και οφέλη με αναφορά στις στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο κινηματογράφος τη στιγμή που ποικίλες φωνές μιλούν για τον θάνατό του. Εδώ εισέρχεται η σημασία της Κινηματογραφικής Παιδείας και κάθε Ταινιοθήκης, για την διαμόρφωση και ανάπτυξη του νέου κινηματογραφόφιλου κοινού.
Τέλος, στόχος του πάνελ είναι και η συζήτηση για τα θέματα και τα διλήμματα που αντιμετωπίζει ο κινηματογράφος σήμερα. Ανοίγοντας έναν διάλογο με το κοινό, τα μέλη του πάνελ ανταλλάσσουν απόψεις και ιδέες με στόχο την ενίσχυση των διασυνοριακών συνεργασιών επενδύοντας στη συμπαραγωγή και τη δημιουργία διμερών πηγών χρηματοδότησης.
Το 2024 ήταν η χρονιά του τρόμου, ζήσαμε τη μεγαλεπήβολη επιστροφή κάποιων βετεράνων σκηνοθετών πίσω από την κάμερα, ενώ γίναμε μάρτυρες μιας σειράς νέων ρεκόρ
11°
