Κριτική για το «King Richard» του Ρεϊνάλντο Μάρκους Γκριν με τους Γουίλ Σμιθ, Άνζανου Έλις, Σενάγια Σίντνεϊ, Ντέμι Σίνγκλετον, Τόνι Γκόλντγουιν, Τζόν Μπέρνταλ.
Ο Ρίτσαρντ Γουίλιαμς έχει καταστρώσει ένα αυστηρό σχέδιο βάσει του οποίου οι δύο μικρές κόρες του, Βίνους και Σερένα, σε λίγα χρόνια θα μπορέσουν να γίνουν πρωταθλήτριες του τένις. Βρισκόμαστε στις αρχές των 90s σε ένα γκέτο του Λος Άντζελες και το κατά Ρίτσαρντ «πλάνο επιτυχίας» βρίσκεται στην τελική ευθεία του, με τη Βίνους να προορίζεται για σπουδαία πράγματα από τα 11 κιόλας χρόνια της. Όμως ο πατέρας της βάζει φρένο στην ανοδική πορεία της θεωρώντας ότι προτεραιότητα έχουν η μόρφωση και η απόλαυση της παιδικής ηλικίας. Η Βίνους όμως, που «τρέχει» μέχρι εκείνη τη στιγμή ένα σερί περίπου 60 νικηφόρων αγώνων στις κατηγορίες Juniors, έχει αντίθετη άποψη.
Η ταινία δεν αφορά τις θρυλικές τενίστριες Βίνους και Σερένα Γουίλιαμς, που έγραψαν ιστορία στο τένις, αλλά τον πατέρα τους και κυρίως την ανυποχώρητη αποφασιστικότητά του στο να εξελιχθούν οι δύο κόρες του στις κορυφαίες παίκτριες του «πιο λευκού αθλήματος της Γης». Το σενάριο είναι χτισμένο σε τρεις πυλώνες. Στον πρώτο συναντάμε μια οικογένεια ενωμένη αλλά όχι δίχως προβλήματα, καθώς η δεσποτική φιγούρα του πατέρα κάνει κουμάντο σε όλα. Ο δεύτερος αφορά το τένις μέσα από ειδικές συνθήκες και πιασάρικες λεπτομέρειες που υπογραμμίζουν την ιδιαιτερότητα και τη γοητεία του αθλήματος αλλά και τη σκοτεινή πλευρά του πρωταθλητισμού. Και ο πλέον σημαντικός, ο τρίτος, σχετίζεται με την κοινωνικοπολιτική διάσταση μιας ιστορίας που ξεκινά από μια αιχμηρή ματιά πάνω στη ρατσιστική Αμερική για να φτάσει όμως σε μια βολική και αρκετά στρογγυλεμένη εκδοχή του American dream. Στον δρόμο προς τη δόξα, ωστόσο, τίποτε δεν πραγματοποιείται δίχως απώλειες ή παρενέργειες. Τα καρφώματα των γειτόνων για «κακομεταχείρηση» των παιδιών είναι συχνά, το ρατσιστικό ζήτημα είναι ορατό σε κάθε σκηνή, η εγωμανία και ο ναρκισσισμός του «βασιλιά Ρίτσαρντ» πολλές φορές μπαίνουν πάνω από κάθε τι. Ακόμη και από τις ζωές των κοριτσιών του, που τα λατρεύει, ακόμη κι από τα πρώτα πλουσιοπάροχα συμβόλαια που του προσφέρουν οι top αθλητικές εταιρείες. Η ιστορία των Γουίλιαμς είναι δυνατή λόγω της αυθεντικότητάς της. Παρότι παρουσιάζεται με συμβατική σκηνοθεσία, το ενδιαφέρον δεν σβήνει στιγμή. Η μυθιστορηματική εκδοχή του φαινομένου των αδελφών Γουίλιαμς, που έγραψαν τη δική τους χρυσή ιστορία στο άθλημα του τένις, ποντάρει στην παρουσία του πατέρα τους, που παρουσιάζεται ως καθοδηγητής, προπονητής και εμπνευστής τους. Το φιλμ αξίζει πρώτα από όλα για την παρουσία του Γουίλ Σμιθ. Η σαρωτική ενέργειά του δικαιολογημένα προτάθηκε για το Όσκαρ που ίσως να είναι και το πρώτο που θα κερδίσει μετά από δύο ανεπιτυχείς προσπάθειες («Το κυνήγι της ευτυχίας» και «Ali»). Δίπλα του στέκει αγέρωχη και αθόρυβη η Άνζανου Έλις, στον ρόλο της υποστηρικτικής αλλά όχι άβουλης συζύγου του, που επίσης προτάθηκε για το Όσκαρ Β΄ ρόλου. Στις πιο κομβικές σκηνές του έργου, που προτάθηκε συνολικά για 6 όσκαρ, η Άνζανου Έλις είναι παρούσα. Παρά τα κλισέ και τις αναμενόμενες λύσεις, η ταινία έχει τις συναισθηματικές (ευτυχώς όχι μελό) κορυφώσεις και τις χιουμοριστικές εκτονώσεις, που δίνουν την αναγκαία λάμψη σε ένα έργο που χαρακτηρίζεται από την «τρέλα του μεγαλείου» ενός συγκλονιστικού βασιλιά που τελικά δικαιώνεται με πανηγυρικό τρόπο.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
