Η εξουσία του σκύλου: Η νέα μεγάλου μήκους ταινία της Jane Campion - Ένα γοτθικό γουέστερν ψυχόδραμα με τους Kirsten Dunst, Benedict Cumberbatch, Jesse Plemons.
H Νεοζηλανδέζα Jane Campion («Μαθήματα πιάνου», «Το πορτρέτο μιας κυρίας» «Bright Star») επανέρχεται μετά από 12 χρόνια κατά τα οποία δεν είχε σκηνοθετήσει ταινία μεγάλου μήκους. «Η εξουσία του σκύλου» είναι ένα γοτθικό γουέστερν ψυχόδραμα: μυστηριώδες, με θανατηφόρο τέλος που σέρνεται πίσω σου σαν κλέφτης. Οι θαυμαστές της Campion θα απολαύσουν τις σκηνές όπου ένα μεγάλο πιάνο ταξιδεύει σε μια έρημο μακριά από τον πολιτισμό: χρειάζονται οκτώ καουμπόηδες για να το μεταφέρουν σαν πελώριο τοτέμ στο άνυδρο τοπίο. Υποτίθεται ότι είναι η Άγρια Δύση, αλλά στην πραγματικότητα, η ταινία γυρίστηκε στη Νέα Ζηλανδία. Σ’ αυτό το πιάνο, ένα κλείσιμο ματιού στο πιάνο της Holly Hunter το 1993, η νεαρή κυρία του σπιτιού, την οποία υποδύεται η Kirsten Dunst, προσπαθεί να παίξει μια μελωδία του Στράους, ενώ ο κακόβουλος κουνιάδος της (Benedict Cumberbatch) της σπάει τα νεύρα παίζοντάς τη αβίαστα στο μπάντζο του. Είναι πιο χαρισματικός από εκείνη: αλλά το μπάντζο του Cumberbatch είναι το πιο απειλητικό μουσικό όργανο από την εποχή του «Deliverance’» του John Boorman (1972).
Το σκηνικό είναι η Μοντάνα της δεκαετίας του 1920, όπου δύο αδέρφια έχουν ένα ράντσο: ο ταλαντούχος αλλά άχαρος Phil Burbank (Cumberbatch) και ο δανδής George (Jesse Plemons) που φιλοδοξεί να αναρριχηθεί κοινωνικά: τα δυο αδέρφια είναι συμπληρωματικά· παρότι ενήλικες, μοιράζονται ένα υπνοδωμάτιο σαν παιδιά. Έτσι, ο Phil εξοργίζεται όταν ο George παντρεύεται μια χήρα από την πόλη: η Rose (μια εξαιρετική ερμηνεία από την Dunst) δούλευε σαν πιανίστρια σε κινηματογράφους και τώρα διευθύνει ένα καφενείο. Στο οικογενειακό πορτρέτο προστίθεται ο Peter, o γιος της Rose, ένας ευαίσθητος έφηβος που βοηθάει τη μητέρα του στο καφενείο και φτιάχνει περίπλοκα λουλούδια από χαρτί: ο Phil, αν και κοροϊδεύει τον Peter για τις κοριτσίστικες ενασχολήσεις του, φαίνεται να του προκαλεί το ενδιαφέρον. Η δυναμική της ομάδας οδηγεί στην καταστροφή: ο Phil βασανίζει τη Rose (ο Cumberbatch λέει ότι δεν μιλούσε στην Dunst στη διάρκεια των γυρισμάτων για να μη βγει από τον ρόλο του) και την οδηγεί στην κατάθλιψη και στον αλκοολισμό, αλλά στη συνέχεια δείχνει πατρικά αισθήματα για τον Peter. Τον μυεί στη ζωή του κτηνοτρόφου του Φαρ Γουέστ, όπως κάποτε είχε μυήσει τον ίδιο κάποιος Bronco – ο Βronco είναι το χαμένο ίνδαλμα του Phil. Η ιστορία είναι βασισμένη σ’ ένα μυθιστόρημα του 1967 του Thomas Savage (1915-2003), ενός συγγραφέα που θαυμάζει πολύ η Annie Proulx, ο οποίος προσέδιδε στο σκηνικό της Άγριας Δύσης το πνεύμα της τραγωδίας. Γεννημένος στη Γιούτα και μεγαλωμένος σε ένα ράντσο στο Άινταχο και στη Μοντάνα, ο Savage περιέγραφε την οικογενειακή δυσλειτουργία κάτω από τους μεγάλους ανοιχτούς ουρανούς. Η Campion ανακάλυψε στο «Power of the Dog» στοιχεία από τον Ίψεν –ιδιαίτερα στην βασανιστική σκηνή όπου ο George καλεί τους γονείς του και τους πολιτικούς φίλους τους για επίσημο δείπνο και η καημένη η Rose δεν καταφέρνει να παίξει πιάνο για να τους ψυχαγωγήσει– και κάτι από τον «Γίγαντα» του George Stevens (1956). Η Rose είναι μια ηττημένη Leslie Lynnton Benedict την οποία στον «Γίγαντα» υποδυόταν η Elizabeth Taylor, ενώ, ο ρόλος του Peter ίσως να ενδιέφερε τον James Dean. Η Campion είναι εξαιρετική στις ανησυχητικές πινελιές: τα κουτσομπολιά της μαγείρισσας στην κουζίνα και οι χωριάτικοι θρύλοι επιδεινώνουν την ψυχική κατάσταση της Rose, ενώ ο Smit-McPhee δίνει στον Peter μια παράξενη αδιαφανή ποιότητα.
Στο φεστιβάλ της Βενετίας Jane Campion βραβεύτηκε με τον Αργυρό Λέοντα για τη σκηνοθεσία αυτής της ταινίας η οποία προβάλλεται στους κινηματογράφους. Από την 1η Δεκεμβρίου θα είναι διαθέσιμη στο αμερικανικό Netflix.
12°
