- CITY GUIDE
- PODCAST
-
16°
Πόσο κακή ιδέα είναι ένας θηλυκός Μποντ;
Η επιθυμία για μια γυναίκα Μποντ δεν δηλώνει χειραφέτηση, αλλά παραδοχή της ανωτερότητας ενός ανδρικού ρόλου
Σχόλιο για τη διαδοχή του Ντάνιελ Κρεγκ από γυναίκα στον ρόλο του Τζέιμς Μποντ και γιατί αυτό δεν πρέπει να γίνει.
Ή μήπως το σωστό είναι «μια θηλυκή Μποντ»; Ίσως καλύτερο ακόμα να είναι το «μια γυναίκα Μποντ»... τέλος πάντων, όπως κι αν το πούμε είναι μια πολύ κακή ιδέα. Και ιδιαιτέρως υποτιμητική για τις γυναίκες, των οποίων τη χειραφέτηση θέλει τάχα να προωθήσει.
Για αρχή να πω πως δεν είναι μια ιδέα που μου ήρθε ξαφνικά στο κεφάλι. Το τέλος της σταδιοδρομίας του Ντάνιελ του Κρεγκ στον ρόλο του σεξομανή κατασκόπου που, καθώς τρέχει πίσω από τα αντικείμενα του πόθου του, σώζει (παρεμπιπτόντως) και την ανθρωπότητα, έγινε η αρχή της συζήτησης για την αντικατάστασή του. Και όπως συνήθως συμβαίνει τελευταία, στη συζήτηση μπήκαν και οι ιδέες για μια γυναίκα Μποντ ή έναν μαύρο Μποντ (και ναι, είναι φοβερά απογοητευτικό που κανείς δεν προτείνει έναν κοντό και καραφλό Μποντ).
Εδώ θα γράψω για το πόσο κακή ιδέα είναι μια γυναίκα Μποντ, αλλά για αντίστοιχους λόγους βρίσκω κακή και την ιδέα του μαύρου Μποντ (αντιθέτως με την ιδέα του κοντού και καραφλού Μποντ που τη στηρίζω με χέρια και με πόδια).
Για αρχή να πω πως γενικά, όπως κάθε μαρκετινίστικο κόλπο, η αλλαγή φύλου ηρώων μού φαίνεται αστεία. Κι αν το πρώτο που σας έρχεται να κάνετε είναι να διαφωνήσετε, σκεφτείτε ένα παιχνίδι (ή μια ταινία) με ήρωα τον Λάρι Κροφτ στη θέση της Λάρα. Ή μια σειρά αστυνομικών μυθιστορημάτων με ήρωα τον μίστερ Μαρπλ. Ή μια σειρά με τον Μπάφι, τον κυνηγό βρικολάκων. Διάλεξα μόνο παραδείγματα αλλαγής από γυναίκα σε άντρα (και δεν έγραψα π.χ. για τις περιπέτειες της νεαρής μάγισσας Χαρούλας Πότερ) για να φανεί το κωμικό της αλλαγής φύλλου σε γνωστούς ήρωες, χωρίς την εμπλοκή διαφόρων πολιτικοκοινωνικών ατζεντών. Στις αντίθετες περιπτώσεις (που στην πραγματικότητα είναι και οι μόνες που συζητάμε) το αποτέλεσμα δεν είναι μόνο αστείο, αλλά και υποτιμητικό για τις γυναίκες.
Το να μετατρέψεις τον Μποντ από άντρα σε γυναίκα δεν είναι βήμα χειραφέτησης, αλλά θρίαμβος του ανδρικού προτύπου. Με τον ίδιο τρόπο που μια γυναίκα που μιμείται κλισέ (και μάλλον απωθητικές) αντρικές συμπεριφορές δεν είναι μια γυναίκα χειραφετημένη, αλλά μια γυναίκα τόσο υποταγμένη στην ανδρική κυριαρχία ώστε να πιστεύει ότι η χειραφέτηση της επιτυγχάνεται με το να μιμηθεί το ανδρικό πρότυπο.
Αντιστοίχως, η επιθυμία για μια γυναίκα Μποντ δεν δηλώνει χειραφέτηση, αλλά παραδοχή της ανωτερότητας ενός ανδρικού ρόλου. Μια παραδοχή, σύμφωνα με την οποία η δημιουργία μιας ηρωίδας (που μπορεί να είναι κατάσκοπος, αστυνομικός, εξερευνήτρια) που δεν θα έχει καμία σχέση, ούτε θα μιμείται, προηγούμενες ανδρικές εκδοχές, δεν θα έχει και τόσο ενδιαφέρον. Όμως, καλώς ή κακώς, μόνο μια γυναίκα ηρωίδα που δημιουργήθηκε ως τέτοια και όχι κάποια που πατάει πάνω σε έναν άντρα ήρωα, συνιστά χειραφέτηση από τα ανδρικά πρότυπα.
Το «η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα» είναι η πιο επιφανειακή πλευρά της πατριαρχίας και γι’ αυτό πιο εύκολο να αναγνωριστεί και να αντιμετωπισθεί. Όμως η πατριαρχία (την οποία δεν κρίνω αλλά απλώς περιγράφω) έχει και άλλες πλευρές και μερικές είναι τόσο καλά καμουφλαρισμένες που συχνά περνούν για το αντίθετο. Και μια τέτοια πλευρά εκφράζεται από τις γυναικείες εκδοχές μεγάλων ανδρικών ρόλων. Κι ακριβώς επειδή αυτή είναι μια έκφραση της πατριαρχίας, δεν θα δείτε ποτέ να συμβαίνει το αντίθετο. Δεν θα δείτε π.χ. γυναικείους κινηματογραφικούς ρόλους να μετατρέπονται σε ανδρικούς. Γιατί σε έναν πατριαρχικό κόσμο ένας γυναικείος ρόλος δεν μπορεί ποτέ να θεωρηθεί πρότυπο άξιο μίμησης από έναν άντρα.
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, όλα αυτά δεν τα γράφω γιατί με νοιάζει ιδιαιτέρως η μοίρα του Μποντ, ούτε γιατί καίγομαι για την πορεία του «φεμινιστικού» κινήματος και της γυναικείας χειραφέτησης (αν και ξέρω πως η πραγματική ισότητα είναι συμφέρουσα για όλους). Τα γράφω περισσότερο γιατί έχω βαρεθεί να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας και να βλέπω ανθρώπους με μπανάνες στα χέρια να φωνάζουν «κοιτάχτε τι ωραία πορτοκάλια» και άλλους ανθρώπους να τρέχουν στο μέρος τους και να τους ζητούν μια πορτοκαλάδα. Και μπράβο τους.
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Πρώτη του σκηνοθετική δουλειά μετά το «Star Wars: The Rise of Skywalker»
Έτοιμοι για νέα συνεργασία μετά το «Queer» ο Βρετανός σταρ και ο Ιταλός σκηνοθέτης
Για την ταινία «Hurricane»
Ο Ιταλικός Κινηματογράφος στην Ταινιοθήκη και ένα ντοκιμαντέρ αφηγηματικής αρχαιολογίας στο Ελευσίς
Οι συντελεστές της φιλόδοξης παραγωγής - Πρεμιέρα τον Ιούνιο του 2025
Σε μια θυελλώδη και αποφασιστική ερμηνεία, δεν διστάζει να τσαλακωθεί ολοκληρωτικά
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
Ασπρόμαυρο δράμα που εξιστορεί μια τρυφερή ερωτική ιστορία με πολιτικό στίγμα
Ύστερα από τον θρίαμβο της «Ευτυχίας», ο σκηνοθέτης επιχειρεί ένα ακόμη τολμηρό βήμα
O Τιμ Μίλαντ αναζητά (με όχημα μια σπάνια οικονομία) όλο το πλέγμα των συναισθηματικών δοκιμασιών και της υπόγειας έντασης που «πνίγει» τον ήρωα.
Όλα όσα είπαμε με την ηθοποιό για την ταινία «Ο Νόμος του Μέρφυ», την κωμωδία και τον κινηματογράφο
Ο κορυφαίος θεσμός της έβδομης τέχνης που αγαπούν μικροί και μεγάλοι
Οι πρόβες του «A spartan dream»
Από 28 Νοεμβρίου έως 1 Δεκεμβρίου 2024, με ελεύθερη είσοδο επιστρέφει το 8ο Φεστιβάλ για την Ισότητα και στον κινηματογράφο
Στην ταινία θα εμφανιστούν επίσης οι Κόλμαν Ντομίνγκο και Έμιλι Μπλαντ
Με επίκεντρο την αστυνομία του Λος Άντζελες - Οι πρώτες πληροφορίες
Η έβδομη τέχνη μπορεί να αποτυπώσει ακόμη και τα πιο σύνθετα ζητήματα
Σημαντική διάκριση για τους πρωταγωνιστές του πολυαναμενόμενου «The Brutalist»
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
Παίρνει τη σκυτάλη από τη δίχρονη παρουσία του Τζίμι Κίμελ
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.