Ο Έλληνας μοντέρ Γιώργος Λαμπρινός κέρδισε πριν από λίγες μέρες το Σεζάρ καλύτερου μοντάζ για την ταινία «Μετά τον χωρισμό» του Ξαβιέ Λεγκράν. Μόνιμος κάτοικος Παρισιού και έμπειρος μοντέρ (έχει υπογράψει ανάμεσα σε άλλα το μοντάζ στο «Κεφάλαιο» του Κώστα Γαβρά, στην υποψήφια για Όσκαρ μικρού μήκους ταινία «Avant que de tout perdre» του Ξαβιέ Λεγκράν, στο «Xenia» του Πάνου Χ. Κούτρα κ.ά.), ο Λαμπρινός κέρδισε με την πρώτη του μόλις υποψηφιότητα το γαλλικό Όσκαρ. Στην κουβέντα μας για το επίτευγμα αυτό, καθώς και για την πορεία της καριέρας του, ο «ξενιτεμένος» μοντέρ μας είπε τα παρακάτω.
Ας πάρουμε από την αρχή την ιστορία σου. Πού και πότε γεννήθηκες;
Στην Αθήνα το 1977. Από 2 έως 5 χρονών ήμουν στο Ηράκλειο και μετά πίσω στην Αθήνα.
Ποιες είναι οι πιο δυνατές εικόνες της παιδικής σου ηλικίας;
Να είμαι στον δρόμο με τους φίλους και να παίζουμε στις αλάνες και οικοδομές.
Πότε αποφάσισες να ασχοληθείς σοβαρά με το σινεμά;
Όταν στα 18 μου βρέθηκα σε μια αίθουσα μοντάζ. Και λίγο αργότερα παρακολούθησα στο σινεμά Παλλάς τη «Νοσταλγία» του Αντρέι Ταρκόφσκι. Ήταν η στιγμή που κατάλαβα πως πέρα από τι συμβαίνει σε κάθε πλάνο ο ρυθμός με τον οποίο εναλλάσσονταν οι εικόνες, ο οποίος στη προκειμένη περίπτωση δεν ήταν ιδιαίτερα γρήγορος, μου δημιουργούσε ένα ιδιαίτερο συναίσθημα.
Πάντα ήθελες να γίνει μοντέρ;
Από την πρώτη φορά παρόλο που δεν καταλάβαινα ακριβώς τι έκανε ο μοντέρ.
Ποιο σινεμά είναι εκείνο που σου αρέσει περισσότερο;
Προσπαθώ να έχω όσο πιο ανοιχτό μυαλό γίνεται. Μπορώ να ευχαριστηθώ με τον ίδιο τρόπο μια καλή mainstream ταινία όσο και μια τελείως πειραματική.
Αγαπημένες ταινίες και σκηνοθέτες;
Η «Ομολογία» του Κώστα Γαβρά, «Bad Lieutenant» του Έιμπελ Φεράρα, «Blues Brothers» του Τζον Λάντις, όλα τα φιλμ των Κιούμπρικ και Ταρκόφσκι. Επίσης τα φιλμ του Κόπολα, τη «Γλυκιά συμμορία» και τόσες πολλές άλλες από πολλές διαφορετικές χώρες και δημιουργούς.
Θα μπορούσες να δουλέψεις στο Χόλιγουντ;
Γιατί όχι; Μπορώ κι εγώ να κάνω την πουτάνα. Παντού υπάρχουν καλά και κακά.
Τι εννοείς λέγοντας «μπορώ κι εγώ να κάνω την πουτάνα»;
Το σχόλιο πάει στο «Φύλακα στη σίκαλη» που είχα διαβάσει μικρός και μου είχε μείνει μια φράση στην αρχή του βιβλίου που λέει: «Ο αδερφός μου πήγε στο Χόλιγουντ και κάνει τη πουτάνα»!
Πότε και γιατί μετακόμισες στο Παρίσι για μόνιμη εγκατάσταση;
Έφυγα το 1999 από τη μια μέρα στην άλλη χωρίς να το πολυσκεφτώ για πολύ συγκεκριμένους λόγους που προτιμώ να κρατήσω για εμένα, ξέροντας όμως ήδη πως ήθελα να ασχοληθώ με το μοντάζ.
Νωρίτερα μου είπες ότι σε μια συνέντευξη σου παραποιήθηκαν τα λόγια σου και στενοχωρήθηκες αφάνταστα. Θες να μας πεις τι γράφτηκε και ποια ήταν η εσφαλμένη εντύπωση που δημιουργήθηκε στα λεγόμενά σου; Με αυτό τον τρόπο ίσως και να αποκατασταθεί η αλήθεια.
Μιλώντας για τη συνεργασία μου με τον Πάνο Κούτρα, είπα πως η «Στρέλλα» είναι για μένα μια από τις τρεις (στην τύχη) καλύτερες ελληνικές ταινίες. Γράφτηκε πως θεωρώ τη «Στρέλλα» και το «Xenia», που μόνταρα μέσα στις τρεις καλύτερες ελληνικές ταινίες. Δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να πω κάτι τέτοιο για μια ταινία στην οποία έχω δουλέψει. Με εκνεύρισε αφάνταστα. Είναι τελείως αντίθετο από τον χαρακτήρα μου.
Σκέφτεσαι να επιστρέψεις στην Ελλάδα στο άμεσο μέλλον; Υπάρχει κάτι που σου λείπει πιο πολύ από αυτήν;
Ζω σε μια πολύ όμορφη πόλη, το Παρίσι, η οποία όμως είναι επίπεδη και χωρίς θάλασσα. Μου λείπουν τα πάντα. Το βουνό, η θάλασσα, οι άνθρωποι, το φαγητό, τα παιδιά που παίζουν στο δρόμο, οι γάτες, οι μυρωδιές. Δεν ξέρω αν θα επιστρέψω για να κάτσω, αλλά όπως έχω ήδη πει, θέλω πολύ να έρθω να δουλέψω σε μια ταινία στην Αθήνα κάποια στιγμή.
Θέλω μια φράση σου για κάθε μια από τις παρακάτω ταινίες που έλαβες μέρος: «Κεφάλαιο», «Xenia», «Graziella», «Maintenantilspeuventvenir», «Μετά τον χωρισμό».
Θα πω μια φράση για όλες: «Εξαιρετικές εμπειρίες που με έκαναν τον μοντέρ και κυρίως τον άνθρωπο ο οποίος είμαι σήμερα».
Για την τελευταία ταινία, το «Μετά τον χωρισμό» κέρδισες το Σεζάρ μοντάζ με την πρώτη – πρέπει να είναι ρεκόρ αυτό στην ιστορία του ελληνικού σινεμά. Πες μας στην ομιλία σου τι ακριβώς είπες.
Είπα τα εξής: «Το μοντάζ μού έχει δώσει πολλά πράγματα στον τρόπο που σκέφτομαι και βλέπω τον κόσμο και εκτιμώ πολύ αυτή την αναγνώριση. Είμαι όμως σε δύσκολη θέση γιατί είμαι άθεος κι η οικογένειά μου είναι 3000 χιλιόμετρα μακριά, όποτε δεν ξέρω ποιον να ευχαριστήσω». Μετά ευχαρίστησα τον Alexandre Gavras, παραγωγό της ταινίας, για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε και τον Xavier Legrand για το ταλέντο του, καθώς και όλο το συνεργείο της ταινίας. Τέλειωσα ευχαριστώντας κάποιους κοντινούς ανθρώπους, τον Πέτρο, και τη νοοτροπία μετανάστη που κουβαλάω.
Με τον Ξαβιέ Λεγκράν έχεις συνεργαστεί δύο φορές. Πώς γνωριστήκατε και πώς ήταν η συνεργασία σας;
Η συνεργασία μας προέκυψε μέσω του Alexandre Gavras που είχε κάνει την παραγωγή και του μικρού μήκους. Μόλις ο Ξαβιέ μου είπε πως δεν ήθελε να έχει καθόλου μουσική η ταινία, του είπα πως ήθελα υποχρεωτικά να την κάνω.
Θα ήθελες κάποτε να σκηνοθετήσεις;
Το πάθος μου είναι το μοντάζ, αλλά αν τυχόν έχω πραγματική ανάγκη να πω μια ιστορία, ο χρόνος θα δείξει.
Από τον «Yorgos Lanthimos» στον «Yorgos Lamprinos» προβλέπω το «Yo-La» να γίνεται σύνθημα στα χείλη των ξένων, όταν θα αναφέρονται στους πετυχημένους Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό. Τελικά πρέπει να φεύγουν οι έλληνες κινηματογραφιστές από τη χώρα μας για να δουν μια άσπρη μέρα;
Διάβασα κάπου μια μέρα πως κάποιος δεν πίστευε πως βρήκε χρόνο ο Γιώργος Λάνθιμος και μόνταρε το «Μετά τον χωρισμό». Και πέθανα στα γέλια. Οι λόγοι που έφυγα από την Ελλάδα, πριν τη κρίση, δεν είχαν να κάνουν με άσπρες μέρες. Έχω όμως απόλυτη συνείδηση για το πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα για τους Έλληνες κινηματογραφιστές, όπως επίσης πως υπάρχουν πολλά αγόρια και κορίτσια με ιστορίες στο μυαλό τους που πρέπει να ειπωθούν. Σε όλους μας βρίσκεται η ευθύνη να μεγαλώσει το ελληνικό σινεμά.
Η συνεργασία με την Ευαγγελία Κρανιώτη στις ταινίες της «Erotica, Exotica, Etc.» και «Obscuro Barroco» πώς προέκυψε;
Από την πρώτη εικόνα που είδα τραβηγμένη από την Ευαγγελία ήξερα πως ήθελα να συνεργαστώ μαζί της. Τα υπόλοιπα είναι μεγάλη περιπέτεια.
Η ζωή στο Παρίσι εξακολουθεί να είναι όμορφη, όπως και πριν 20 χρόνια, ή βλέπεις αλλαγές από τότε σε σχέση με το σήμερα;
Το Παρίσι είναι τόσο δύσκολο, όσο είναι κι όμορφο. Κυρίως για ανθρώπους που έρχονται από τον νότο.
Εκτός από το σινεμά τι άλλα χόμπι έχεις; Στον ελεύθερο χρόνο σου τι κάνεις; Τα σχέδιά σου για το μέλλον;
Το μόνο πράγμα που με ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή είναι να γίνω ο καλύτερος μοντέρ που μου επιτρέπουν οι δυνατότητές μου και να ευχαριστιέμαι κάθε πρότζεκτ στο οποίο δουλεύω. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω πολύ θερμά όλους τους ανθρώπους από την Ελλάδα που μου έστειλαν μηνύματα την τελευταία εβδομάδα. Το εκτιμώ αφάνταστα και μου δίνει κουράγιο. Κυρίως ο φίλος από το δημοτικό που έχω να του μιλήσω από τότε που τρέχαμε στις αλάνες και τις οικοδομές.
18°
