Η Ταινία LEGO 2 (The Lego Movie 2) (***1/2) Σκηνοθεσία: Μάικ Μίτσελ
Με τις φωνές των: Κρις Πρατ, Ελίζαμπεθ Μπανκς, Γουίλ Αρνετ και στα ελληνικά Τζίνη Παπαδοπούλου, Σταύρου Σιούλη, Ντορίνα Θεοχαρίδου, Έβελυν Ασουάντ, Κωνσταντίνου Κακούρη
Πανικός στο σύμπαν των τουβλο-παιχνιδιών, το περίφημο Μπρίκσμπουργκ. Η είδηση ότι καταφτάνουν εξωγήινοι εχθροί (οι εισβολείς LEGO DUPLO® από το διάστημα καταστρέφουν τα πάντα στο πέρασμά τους) κινητοποιεί εχθρούς και φίλους στη σύσταση μιας ομάδας όπου όλοι θα πρέπει να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους για να αντιμετωπίσουν την υπέρτατη απειλή. Ακόμη κι ο γνωστός νάρκισσος Μπάτμαν, αναγκάζεται να αφήσει στην άκρη για λίγο το υπερ-Εγώ του και να συνεργαστεί με τα υπόλοιπα και πιο ταπεινά τουβλάκια.
Από την πρώτη κιόλας animation ταινία του 2014 είχαμε υποκλιθεί στο δημιουργικό οίστρο της ομάδας που πέτυχε να ενσωματώσει την παιχνιδιάρικη ιδιαιτερότητα των δημοφιλών τουβλοπαιχνιδιών σε αριστοτεχνικά δομημένα κινηματογραφικά καρέ. Το σίκουελ εκείνου του φιλμ (μεσολάβησαν κάποιες αποσπασματικές Lego-προσπάθειες από τις οποίες ξεχώρισε το 2017 η «Ταινία LEGO Batman» του Κρις Μακέι) παρότι έχει αλλάξει σκηνοθέτη ευτυχώς συνεχίζει στην ίδια ακριβώς ρότα. Ο Μάικ Μίτσελ, δημιουργός μεταξύ άλλων του σπαρταριστού «Μπομπ Σφουγγαράκης: Έξω απ’ τα νερά του» και των «Ευχούληδων», διαδέχεται τους Φιλ Λόρντ και Κρίστοφερ Μίλερ (το σκηνοθετικό δίδυμο που υπέγραψε το πρώτο φιλμ) χαρίζοντας ακόμη μια άξια περιπέτεια στην κινηματογραφική ιστορία του πετυχημένου τουβλο-animation. Το «Lego 2» έχει ακόμη πιο έντονο το φεμινιστικό χρώμα στην πλοκή (τόσο η Ζόρικη Λούσι όσο και η βασίλισσα Τσαπερδόνα είναι βασικές πρωταγωνίστριες στο σενάριο), παιχνιδιάρικη αφήγηση που δανείζεται στοιχεία από την ποπ κουλτούρα, χιούμορ σοφιστικέ και ανατρεπτικό μαζί, ενώ ακόμη κι ο αμετανόητος εργένης Μπάτμαν φτάνει στο σημείο να παντρευτεί! Κυρίως όμως διαθέτει μια σπαρταριστά πρωτότυπη ανατροπή (όταν αποκαλύπτεται ο Αρμαγεδδών λίγο πριν από το φινάλε του φιλμ κουμπώνουν όλα τα… τουβλάκια του σεναρίου με ευφυέστατο τρόπο) που τα φέρνει όλα τούμπα και οδηγεί τη συμβολική διάσταση της ιστορία σε άλλα επίπεδα που μόνο με εκείνα του «Toy story 3» μπορούν να συγκριθούν. Το συναισθηματικό κομμάτι εμπλουτίζεται τόσο απλόχερα και απρόσμενα, ώστε το νέο «Lego» φιλμ γίνεται κάτι παραπάνω από μια απλή παιδική ταινία. Μεταμορφώνεται πολύ απλά σε μια συναισθηματική και ψυχαγωγική εμπειρία για όλη την οικογένεια. Κυριολεκτικά.
Ο μικρός Ζεν (είναι γύρω στα 12 αλλά κανείς στην πολυμελή οικογένειά του δεν γνωρίζει την αληθινή ηλικία του) μεγαλώνει σε μια υποβαθμισμένη περιοχή της Βηρυτού και κάνει δουλειές του ποδαριού για να ζήσει την οικογένειά του. Όταν οι γονείς του αποφασίζουν να «πουλήσουν» την αγαπημένη του αδελφή στον ιδιοκτήτη του διαμερίσματος που ζουν, με ανταλλαγή τα απλήρωτα ενοίκια, ο Ζεν θα αντιδράσει δυναμικά και θα το σκάσει από το σπίτι.
Η Λαμπακί («Caramel») με την πιο άρτια σκηνοθετικά και καλοδουλεμένη σε επίπεδο ερμηνειών ταινία της (οι ερασιτέχνες ηθοποιοί της και κυρίως ο φανταστικός λιλιπούτειος πρωταγωνιστής της τη βγάζουν ασπροπρόσωπη) μέχρι σήμερα καταφέρνει όχι μόνο να βραβευτεί στο φεστιβάλ Καννών (ειδικό βραβείο Επιτροπής) αλλά να φτάσει μέχρι και την πεντάδα των ξενόγλωσσων Όσκαρ. Όμως παρότι η ταινία βλέπεται με ενδιαφέρον και διαθέτει σκηνές που σου κόβουν την ανάσα, νιώθεις έντονα στον συναισθηματικό εκβιασμό που σου ασκείται με κάθε μέσο. Όσο κι αν ο ωμός ρεαλισμός της ιστορίας δείχνει ικανός να καθορίσει τον συμβολισμό του σεναρίου (η καταγγελία μιας ανθρώπινης δυστυχίας δίχως τέλος και λύτρωση), η σκηνοθέτιδα παρασύρεται από την τραγωδία των ηρώων της –ο Ζεν θα γίνει φίλος με μια μετανάστρια από την Αιθιοπία, που ζει το δικό της δράμα– και δεν είναι λίγες οι φορές που το παρακάνει.
Η νηπιαγωγός (The Kindergarten Teacher) (**1/2) Σκηνοθεσία: Σάρα Κολαντζέλο
Πρωταγωνιστούν: Μάγκι Τζίλενχαλ, Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, Ατο Μπλάνκσον-Γουντ
Μια ευαίσθητη δασκάλα σε νηπιαγωγείο του Στέιτεν Αϊλαντ ανακαλύπτει ότι ένα 5χρονο αγόρι στην τάξη που διδάσκει έχει έμφυτο ταλέντο στην ποίηση. Τότε βάζει σκοπό της ζωής της, φτάνοντας στα άκρα, να αποκαλύψει το ταλέντο του μικρού στον κόσμο.
Η ταινία (ριμέικ μιας ισραηλινής ταινίας του 2014) θέλει να πει τα σωστά (η συμβατική ζωή και η ευκολία της συνήθειας διαλύουν κάθε πιθανότητα να αναδειχτεί κάτι φρέσκο ή μοντέρνο) αλλά χρησιμοποιεί αδόκιμους ή και προβλέψιμους τρόπους. Παρότι η σκηνοθεσία της άγνωστης Κολαντζέλο (η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της μετά από το «Little accidents» του 2014) βραβεύτηκε στο Σάντανς λόγω της διακριτικής και εύστοχης ματιά της πάνω στο δέσιμο της ηρωίδας –που έχει δει την αποτυχία στην προσωπική ζωή της να διογκώνεται μέρα με τη μέρα– και του μικρού Τζίμι, η αλήθεια είναι πως δεν φτάνει σε υψηλά επίπεδα. Ο λόγος είναι πως πολλά από τα δρώμενα δεν έχουν τον απαιτούμενο ρεαλισμό, ενώ οι αντιδράσεις της κάπως «πειραγμένης» νηπιαγωγού αγγίζουν μερικές φορές την υπερβολή, αν και η φιλότιμη Τζίλενχαλ δίνει ξανά μια συγκινητική και αξιοσημείωτη ερμηνεία.
Oταν η Αλίτα ξυπνά χωρίς να θυμάται ποια είναι σε έναν μελλοντικό κόσμο που δεν αναγνωρίζει, την περιμαζεύει ο Iντο, ένας ευγενικός επιστήμονας που αντιλαμβάνεται ότι κάπου μέσα σε αυτό το ανθρωποειδές κρύβεται η καρδιά και η ψυχή μιας νεαρής γυναίκας με ξεχωριστό παρελθόν.
Ο Τζέιμς Κάμερον στο σενάριο και την παραγωγή αφήνει την τζίφρα του με κάθε τρόπο σε αυτή τη διασκευή του ιαπωνικού manga «Gunnm», που αφηγείται την ιστορία ενός επικίνδυνου ανθρωποειδούς με χρυσή καρδιά. Όμως σκηνοθέτης του φιλμ είναι ο μονίμως άνισος (αν όχι ανισόρροπος σκηνοθετικά) Ροντρίγκεζ, που δεν ξέρει τι εστί μέτρο. Ο Κάμερον βέβαια κάνει ότι μπορεί για να συνδεθεί το στοιχείο της δράσης με το sci-fi και τη γλυκιά ερωτική ιστορία, αλλά ο οδοστρωτήρας Ροντρίγκεζ όποτε του δίνεται το ελεύθερο τα παίρνει όλα σβάρνα και δεν αφήνει τίποτα όρθια, με αποκορύφωμα το extreme φινάλε.
Ακόμη…
»»» Εμπνευσμένη από την αυτοβιογραφική νουβέλα του Μπέπε Φενόλιο, η ταινία «Μια προσωπική ιστορία» (Una Questione Privata) (-) των Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι μάς μεταφέρει στο καλοκαίρι του 1943, όταν ο νεαρός Μίλτον ερωτεύεται τη Φούλβια, στην οποία, απλώς, αρέσει το βάθος της σκέψης του και τα γράμματα που της γράφει. Ένα χρόνο μετά, ο Μίλτον έχει μπει στην Αντίσταση και πολεμά στο πλάι των ανταρτών ενάντια στους Ναζί.
»»» Ποιος δεν θα ταξίδευε πίσω στο χρόνο για να αλλάξει τα πράγματα που τον πλήγωσαν; Αυτό το ερώτημα αποτυπώνεται στο φιλμ «Ερωτας χωρίς τέλος» (-), των Σέζαρ και Χοσέ Εστέμπαν Αλέντα, μια ισπανική ερωτική ιστορία με sci-fi ανατροπές, όπου περιγράφεται η σχέση του ντροπαλού και κοινωνικά αδέξιου Χαβιέ με τη δραστήρια και δυναμική Μαρία.
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
13°
