Coco

Χάρμα ιδέσθαι το νέο πρότζεκτ των Disney-Pixar, μεταφέρει το πολυπολιτισμικό όραμα μιας ξεχωριστά feelgood ταινίας στα όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας με τρόπο που θα αγγίξει εξίσου μικρούς και μεγάλους. Είναι το όνειρο και η αγάπη για τη μουσική που κάνει τον αποφασισμένο Μιγκέλ να πάει κόντρα στις επιταγές της αυστηρής γιαγιάς (ένας ρεαλιστικός και συνάμα απολαυστικός χαρακτήρας στον οποίο ανήκει πάντως η πιο σκληρή σκηνή του φίλμ, το σπάσιμο της κιθάρας του ήρωα) και να ζήσει τη μεγάλη περιπέτεια στην οποία μας κάνει συνοδοιπόρους του.

Η φανταχτερή μεταθανάτια μητρόπολη των νεκρών είναι φτιαγμένη με μεγάλο μεράκι και έμφαση στη λεπτομέρεια. Ειδικής σημασίας το πέρασμα των νεκρών για μια μέρα στον κόσμο των ζωντανών, με γνώμονα τη μνήμη και την αγάπη των δεύτερων. Πολλές, έξυπνες και κυρίως κωμικές οι ιδέες που σκαρφίστηκαν οι σεναριογράφοι και οι τεχνικοί των εφέ για να αποδώσουν όλη τη γοητεία ενός κόσμου που δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από τη φινέτσα ή την ξεκαρδιστική καθημερινότητα των ζωντανών.

Μπορούμε να ισχυριστούμε με βεβαιότητα μάλιστα ότι σε πολλά σημεία αυτοί οι δύο κόσμοι συναντιούνται. Ειδικά στη σκηνή που οι νεκροί περνούν τα σύνορα για να ξαναβρεθούν με τους δικούς τους στα γεμάτα από δώρα των δεύτερων νεκροταφεία, το μυαλό ταξιδεύει τόσο στην πραγματική ζωή και τις «αποδράσεις» των Μεξικανών στις ΗΠΑ όσο και στις ανατριχιαστικές δηλώσεις του Τραμπ για ανέγερση τείχους στα σύνορα των δύο χωρών.