«Είναι ακριβώς αυτό που περιμέναμε, αυτό το «λιγνό μαύρο κορίτσι, απόγονος σκλάβων», δείχνοντάς μας τον πραγματικό εαυτό μας, την ανθρώπινη κληρονομιά μας, την καρδιά μας».
Το ποίημα της ημέρας είναι της Amanda Gorman από το βιβλίο «Ο λόφος που Ανεβαίνουμε» που απήγγειλε στην ορκωμοσία του προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν.
Στις 20 Ιανουαρίου 2021 η εικοσιδυάχρονη Αφροαμερικανίδα Αμάντα Γκόρμαν έγινε σύμβολο ελπίδας και αισιοδοξίας για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο απαγγέλλοντας στο ποίημα της«Ο λόφος που Ανεβαίνουμε» στην ορκωμοσία του προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, απευθύνοντας ένα οικουμενικό κάλεσμα για ένα φωτεινότερό, γενναίο μέλλον.
Ο Λόφος που Ανεβαίνουμε
Να συγκροτήσουμε μια χώρα που υπηρετεί
Kάθε κουλτούρα, χρώμα, χαρακτήρα
Kαι συνθήκη των ανθρώπων.
Και έτσι υψώνουμε το βλέμμα μας όχι
Σε όσα στέκονται ανάμεσα μας,
Μα σε όσα στέκονται μπροστά μας.
Κλείνουμε το χάσμα,
Γιατί γνωρίζουμε πως, για να βάλουμε
Το μέλλον μας μπροστά, θα πρέπει πρώτα
Να βάλουμε τις διαφορές στην άκρη.
Το μικρό αυτό βιβλίο αποτυπώνει ακριβώς αυτή τη στιγμή όπου η φωνή μιας νεαρής ποιήτριας μας προσφέρει παρηγοριά και έμπνευση για να αλλάξουμε τον κόσμο. «Γιατί πάντα υπάρχει φως, αρκεί να είμαστε γενναίοι αρκετά για να το δούμε. Αρκεί να είμαστε γενναίοι αρκετά φως να γίνουμε».
Στον πρόλογο η Όπρα Γουίνφρι γράφει: «Δεν εμφανίζονται πολύ συχνά τέτοιες αστραφτερές στιγμές όπου η ταραχή του πόνου και των βασάνων δίνει τη θέση της στην ελπίδα, ίσως και στη χαρά. Όπου μια βαθιά θλίψη που βάραινε την ψυχή μας και υπονόμευε την πίστη μας –τόσο δύσκολο να αρθρωθεί και ακόμα πιο δύσκολο να την αντέξει κανείς– μεταμορφώνεται σε κάτι αγνό και καθαρό.
Όπου η σοφία αποκτά ρυθμό και μέτρο που συγχρονίζονται με τον παλμό του αίματός μας, τον χτύπο της καρδιάς μας. Όπου η χάρη και η ηρεμία με ανθρώπινη μορφή αξιολογεί την κατάσταση, βλέπει πού ήμασταν και πού πρέπει να πάμε, φωτίζοντας τον δρόμο με τις λέξεις της. Είναι ακριβώς αυτό που περιμέναμε, αυτό το "λιγνό μαύρο κορίτσι, απόγονος σκλάβων", δείχνοντάς μας τον πραγματικό εαυτό μας, την ανθρώπινη κληρονομιά μας, την καρδιά μας.
Όσοι την είδαν έφυγαν εμψυχωμένοι, νιώθοντας ελπίδα και θαυμασμό, βλέποντας ό,τι καλύτερο είμαστε και μπορούμε να γίνουμε μέσα από τα μάτια και την ουσία μιας 22χρονης, της νεότερης ποιήτριας που απήγγειλε σε ορκωμοσία προέδρου».
Η Αμάντα Γκόρμαν (Amanda Gorman) γεννήθηκε στο Λος Άντζελες. Απόφοιτος του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, είναι η νεότερη ποιήτρια που συμμετείχε ποτέ σε ορκωμοσία Αμερικανού προέδρου. Είναι αφοσιωμένη υπέρμαχος της προστασίας του περιβάλλοντος, της ισότητας των φύλων και της εξάλειψης των φυλετικών διακρίσεων. Τόσο το κοινωνικό όσο και το ποιητικό της έργο έχουν προβληθεί από σημαντικά έντυπα (New York Times, Vogue, Essence) και τηλεοπτικές εκπομπές στην Αμερική, Το 2017 ο οργανισμός ανάδειξης νέων ποιητών Urban World την ανακήρυξε πρώτη Εθνική Νεαρή Ποιήτρια των ΗΠΑ.
Info: To μπεστσέλερ New York Times «Ο Λόφος που Ανεβαίνουμε- Ένα εναρκτήριο ποίημα» της Αμάντα Γκόρμαν με προλογικό σημείωμα της Όπρα Γουίνφρι και μετάφραση Μυρσίνης Γκανά, MC Yinka, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
«Τότε έγραφα για πράγματα που δεν είχαμε βρει ακόμα λέξεις να τα περιγράψουν, όπως η τοξική αρρενωπότητα, τα fake news), η κουλτούρα της επαγρύπνησης εναντίον φυλετικών προκαταλήψεων και διακρίσεων»
Πώς χρησιμοποιούμε τον όρο «κουίρ» για να μιλήσουμε για ιστορικά υποκείμενα; Και τι κερδίζουμε ή τι χάνουμε διαβάζοντας το παρελθόν σύμφωνα με τις σύγχρονές μας αντιλήψεις για το κουίρ;
Το βιβλίο του Σέρχιο Πιτόλ «Η τέχνη της φυγής» (Δώμα, μετ. Αγγελική Βασιλάκου) είναι ο πρώτος τόμος της «Τριλογίας της μνήμης» του Μεξικανού συγγραφέα. Το ξεκίνησα και δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου.
Greekling, όπως Γραικύλος, εκ του Graeculus: φράση υποτιμητική που χρησιμοποιούνταν από τους Ρωμαίους για συμπολίτες τους που ήθελαν να το παίζουν Έλληνες. Κατά (μειωτική) επέκταση: ο υποταγμένος Έλληνας
23°
