Σπουδαία, προπολεμική, παραγνωρισμένη ποίηση στο βιβλίο «Νύχτες αγρύπνιας» της Ανθούλας Σταθοπούλου (εκδ. Οδός Πανός).
Ο Γιώργος Χρονάς, πέρα από ευαίσθητος δημιουργός ο ίδιος (ποιητής πρώτης γραμμής, κριτικός, εκδότης κι όχι μόνο), έχει δείξει περαιτέρω ευαισθησία και με τις εκδοτικές του επιλογές. Αυτή τη φορά, η «Οδός Πανός» εντόπισε και ξανάβγαλε την ξεχασμένη ποιητική συλλογή «Νύχτες αγρύπνιας» της επίσης ξεχασμένης και πρόωρα χαμένης ποιήτριας Ανθούλας Σταθοπούλου.
Η Σταθοπούλου (1905 - 1932) στη σύντομη ζωή της πρόλαβε να γράψει λίγα σχετικά πράγματα, ενώ δεν κυκλοφόρησαν καν όλα όσα είχε προαναγγείλει. Ευτυχώς ο σύντροφός της, ο καλός Σαλονικιός ποιητής Γ.Θ. Βαφόπουλος, φρόντισε να μη χαθεί το έργο της.
Η συγκεκριμένη έκδοση περιλαμβάνει ακριβέστατη αναπαραγωγή της ποιητικής συλλογής «Νύχτες αγρύπνιας» (Θεσσαλονίκη 1932), αλλά και μια εξαιρετική εισαγωγή του κ. Διονύση Στεργιούλα, που εισάγει λεπτομερέστατα το σύγχρονο αναγνώστη στην εποχή, την οικογένεια (συνεχείς απώλειες από φυματίωση, μέχρι που και η ίδια πέθανε απ' αυτό: σε πεθαμένους οικείους της είναι αφιερωμένα τρία ποιήματα που αποτελούν μια χωριστή ενότητα, στο τέλος του βιβλίου), τη ζωή γενικότερα και το έργο της ποιήτριας, καθώς και τη σχέση της με τον Γ.Θ. Βαφόπουλο.
Διαβάζοντας το βιβλίο αυτό, μιας ποιητικής φωνής για την οποία δεν είχα ιδέα, γεννήθηκαν μέσα μου με τη σειρά τα εξής: ευγνωμοσύνη απέναντι στο Βαφόπουλο, εκτίμηση για το Χρονά και το Στεργιούλα και –πάνω απ' όλα– καλλιτεχνική συγκίνηση από το πολύ ψηλό επίπεδο της Σταθοπούλου, που ανεπιφύλακτα μπορώ να πω ότι έχει θέση ανάμεσα στους καλύτερους παραδοσιακούς ποιητές και ποιήτριες του Μεσοπολέμου, αμέσως μετά τον Καρυωτάκη και πλάι στον Άγρα, την Πολυδούρη, το Φιλύρα κλπ.
Αντί να λέω πολλά λόγια, μακρηγορώντας σε φιλολογικού τύπου αναλύσεις, αναδημοσιεύω εδώ ένα ποίημά της, από τα καλύτερα του βιβλίου, την «Έκνομη ηδονή»- και μη μου πείτε ότι δε σας φέρνει στο μυαλό τον υπέροχο αυτόχειρα της Πρέβεζας.
Για τα υπόλοιπα (αγάπες, εργασία –«Η μέρα μιας δακτυλογράφου»– σκιαγράφηση εποχής, ανεκπλήρωτα όνειρα, απώλειες, συγκρούσεις, εξουσιαστικές σχέσεις, φθορά, χώροι κλπ), αν αγαπάτε την ποίηση, αναζητήστε στα βιβλιοπωλεία το μικρό αυτό διαμάντι, που με κανένα τρόπο δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο.
Ρωτήσαμε 10 προσωπικότητες από τους χώρους των τεχνών, των βιβλίων, της πολιτικής και της ακαδημαϊκής ζωής να μας μιλήσουν για τα τρία βιβλία που διάβασαν και αγάπησαν περισσότερο μέσα στο 2024. (Έχουμε κι ένα έξτρα. Κι είναι, φυσικά, ποίηση.)
«Προσπάθησα να γράψω ένα ποίημα που δεν παραιτείται, δεν παραδίδεται, δεν σηκώνει αμαχητί τα χέρια ψηλά, δεν το βάζει στα πόδια μπροστά στην αγριάδα και τη σκληρότητα της ζωής και της εποχής»
Το βιβλίο του, με τον τίτλο «Στον ίδιο δρόμο», είναι από κάθε άποψη ένα γοητευτικό ανάγνωσμα. Τόσο γιατί αφηγείται μια γοητευτική ζωή, όσο και γιατί είναι γοητευτική η γραφή του.
Ο τόμος αριθμεί τον εικοστό τρίτο της σειράς «Ο Κύκλος των Μουσείων», μιας εκδοτικής πρωτοβουλίας η οποία αποτελεί μακρά πολιτιστική συνεισφορά στο πλούσιο αρχαιολογικό απόθεμα της Ελλάδας.
9°
