Πέθανε στα 88 της χρόνια η Τόνι Μόρισον, η πρώτη Αφροαμερικανίδα που κέρδισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας, το 1993.
Έφυγε από τη ζωή στα 88 της χρόνια η Τόνι Μόρισον, η εμβληματική εκπρόσωπος της αμερικανικής λογοτεχνίας και πρώτη Αφροαμερικανίδα που κέρδισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας, το 1993.
«Η Τόνι Μόρισον απεβίωσε ειρηνικά την περασμένη νύκτα, έχοντας γύρω της την οικογένειά της και τους φίλους της», διευκρινίζεται στην ανακοίνωση των οικείων της συγγραφέα.
Απόγονος οικογένειας σκλάβων, η διαπρεπής ακαδημαϊκός έγραψε 11 μυθιστορήματα σε μια περίοδο 6 δεκαετιών, όπως επίσης δοκίμια, παιδικά βιβλία, δύο θεατρικά έργα και ένα λιμπρέτο. Εργάστηκε, επίσης, ως κριτικός λογοτεχνίας και εκδότρια.
Η Τόνι Μόρισον εξερεύνησε κάθε ιστορία των Αφροαμερικανών, από τα χρόνια της σκλαβιάς έως τη χειραφέτησή τους στους κόλπους της σύγχρονης αμερικανικής κοινωνίας.
«Η αφήγησή της και η συναρπαστική γραφή της άφησαν ένα ανεξίτηλο αποτύπωμα στην κουλτούρα μας» σημείωσε ο Σόνι Μέτα, ο πρόεδρος του εκδοτικού οίκου Knopf, που εδρεύει στη Νέα Υόρκη και ανήκει στον όμιλο Random House.
Συγγραφέας, μεταξύ άλλων, των μυθιστορημάτων The Bluest Eye (1970), Sula (1973) και Song of Solomon (1977), η Τόνι Μόρισον διεύρυνε τη διεθνή φήμη της με το Beloved (1987), που μυεί τον αναγνώστη στον κόσμο των Αφροαμερικανών του 19ου αιώνα.
Σημειώνεται ότι το μυθιστόρημά της «Beloved», στο οποίο μια μητέρα, η Μάργκαρετ, κάνει μια τραγική επιλογή να δολοφονήσει το μωρό της για να το σώσει από τη δουλεία, κέρδισε το βραβείο Pulitzer για μυθιστοριογραφία το 1988.
Τιμηθείσα με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1993, η Μόρισον ήταν επίσης «μια απίστευτα αφοσιωμένη μητέρα, γιαγιά και θεία, που λάτρευε να κάθεται παρέα με την οικογένειά της και τους φίλους της» τονίζεται στην ανακοίνωση της οικογένειά της.
Ποια ήταν η Τόνι Μόρισον
Γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου το 1931 στο Λορέιν του Οχάιο και βαφτίστηκε Chloe Anthony Wofford. Ήταν το δεύτερο απο τα τέσσερα παιδια της οικογένειας της. Οι γονείς της, Ράμα Γούφορντ και Τζωρτζ Γούφορντ, ήταν μετανάστες από τον αγροτικό νότο (Αλαμπάμα). Έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον απο νωρίς για την λογοτεχνία, και σπούδασε ανθρωπολογία στα πανεπιστήμια Howard και Cornell από το οποίο έλαβε το μεταπτυχιακό της με θέμα την αυτοκτονία στα έργα των Γουίλιαμ Φώκνερ και Βιρτζίνια Γουλφ, τα οποία ακολούθησε μια ακαδημαϊκή καριέρα στα Texas Southern University ως καθηγήτριας αγγλικών, στο Howard University διδάσκουσα αγγλική γλώσσα και λογοτεχνία, Yale, και απο το 1989 στο Princeton University, όπου δίδαξε Αφροαμερικανικές σπουδές και δημιουργική γραφή.
Δούλεψε σαν κριτικός, έδωσε πολυάριθμες διαλέξεις με ειδικότητα στην Αφρο-αμερικάνικη κουλτούρα. Ξεκίνησε την καριέρα της ως συγγραφέας το 1970 όπου κέρδισε πολύ καλές κριτικές και την αγάπη του κοινού για την επική της δύναμη, τους διαλόγους και την ποιητική και εκφραστική της απεικόνιση της Μαύρης Αμερικής. Για πολλά χρόνια δούλεψε σαν στέλεχος του εκδοτικού οίκου Random House. Ήταν μέλος απο το 1981 του American Academy of Arts and Letters, και έλαβε πολλές διακρίσεις μεταξύ των οποίων το βραβείο Πούλιτζερ το 1988 για το αριστούργημά της «Η αγαπημένη» (Beloved) και το Νόμπελ το 1993.
Το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο Γαλάζια Μάτια (The Bluest Eyes) εκδόθηκε το 1970 δεν στέφθηκε ωστόσο με επιτυχία καθώς η ιστορία της Πέκολα, της μικρής μαύρης που λαχταρούσε όσο τίποτα άλλο να έχει γαλάζια μάτια, προκάλεσε αμφιλεγόμενα συναισθήματα στο αναγνωστικό κοινό. Έγινε ωστόσο επιτυχία με τη συμβολή του Oprah Book Club πολλά χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 2000.
Το 1973 κυκλοφόρησε το δεύτερο μυθιστόρημα της με τίτλο «Sula» που προτάθηκε για το Βραβείο Αμερικανικού Βιβλίου. Την πιο θερμή υποδοχή ωστόσο την επιφύλαξαν αναγνωστικό κοινό και κριτικοί το 1977 στο αριστουργηματικό μυθιστόρημα «Το τραγούδι του Σόλομον» (Song of Solomon).
Το 2012 έλαβε το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας από τον τότε πρόεδρο, προσωπικό φίλο και θαυμαστή της Μπαράκ Ομπάμα καθώς το συγγραφικό της έργο έχει ρίξει φως στις πιο σκοτεινές σελίδες της ιστορίας της «μαύρης κοινότητας» των ΗΠΑ, από τα χρόνια της δουλείας ως τον σκοταδισμό της δεκαετίας του ’50 και τον Πόλεμο της Κορέας που στοίχισε τη ζωή σε 58.000 Αμερικανούς.
Ρωτήσαμε 10 προσωπικότητες από τους χώρους των τεχνών, των βιβλίων, της πολιτικής και της ακαδημαϊκής ζωής να μας μιλήσουν για τα τρία βιβλία που διάβασαν και αγάπησαν περισσότερο μέσα στο 2024. (Έχουμε κι ένα έξτρα. Κι είναι, φυσικά, ποίηση.)
«Προσπάθησα να γράψω ένα ποίημα που δεν παραιτείται, δεν παραδίδεται, δεν σηκώνει αμαχητί τα χέρια ψηλά, δεν το βάζει στα πόδια μπροστά στην αγριάδα και τη σκληρότητα της ζωής και της εποχής»
Το βιβλίο του, με τον τίτλο «Στον ίδιο δρόμο», είναι από κάθε άποψη ένα γοητευτικό ανάγνωσμα. Τόσο γιατί αφηγείται μια γοητευτική ζωή, όσο και γιατί είναι γοητευτική η γραφή του.
Ο τόμος αριθμεί τον εικοστό τρίτο της σειράς «Ο Κύκλος των Μουσείων», μιας εκδοτικής πρωτοβουλίας η οποία αποτελεί μακρά πολιτιστική συνεισφορά στο πλούσιο αρχαιολογικό απόθεμα της Ελλάδας.
14°
