- CITY GUIDE
- PODCAST
-
32°
Στη χώρα της τελειότητας
«Η νέα ουτοπία» είναι ένα εύστοχο προείκασμα των ολοκληρωτικών καθεστώτων του 20ού αιώνα (εκδόσεις Nightread)
![Τζερόμ Κ. Τζερόμ, «Η νέα ουτοπία» Τζερόμ Κ. Τζερόμ, «Η νέα ουτοπία»](/images/1074x600/3/jpg/sites/default/files/article/2019/05/29/utopia880.jpg)
Η ολιγοσέλιδη σάτιρα του Τζερόμ Κ. Τζερόμ «Η νέα ουτοπία» ξαναεκδόθηκε πρόσφατα σε μετάφραση του Γ. Λαμπράκου από τις εκδόσεις Nightread.
Προς το τέλος του ωραίου και χρήσιμου βιβλίου «Περιήγηση στην ουτοπία» (μετ. Β. Τομανάς, εκδ. «Νησίδες») η ερευνήτρια Μαρία-Λουΐζα Μπερνέρι αφιερώνει λίγες σελίδες στους αντι-ουτοπιστές διανοούμενους, εκείνους που αντί να προσδεθούν στην προσδοκία του απόλυτου, πρόκριναν μια λιγότερο «τέλεια» αλλά περισσότερο ελεύθερη κοινωνία, όπου ο άνθρωπος δεν θα έχανε τη μοναδικότητά του, δεν θα μετατρεπόταν σε αποδοτική μηχανή, δεν θα απεμπολούσε κάθε διαφορά και ως εκ τούτου κάθε συγκίνηση που μπορεί να γεννήσει η ετερότητα.
Ανάμεσά τους και στον Εβγκένι Ζαμιάτιν είναι και το ολοφάνερα εμπνευσμένο από το σοβιετικό καθεστώς δυστοπικό μυθιστόρημά του «Εμείς», που εκδόθηκε στη Ρωσία περί τα τέλη της δεκαετίας του 1920. Στο βιβλίο του ο Ζαμιάτιν περιγράφει την κοινωνία που έχει προκύψει από την εγκαθίδρυση του Μοναδικού Παγκόσμιου Κράτους, μια κοινωνία όπου η ελευθερία θεωρείται όχι μόνο περιττή αλλά και επικίνδυνη, όπου όλα ρυθμίζονται με μαθηματική ακρίβεια, όλοι, άνδρες και γυναίκες, φορούν μια πινακίδα με τον αριθμό τους και «κανένα μέλος της κοινωνίας δεν είναι «ένας» αλλά «ένας από», «ένας μεταξύ άλλων», «τόσο όμοιοι είμαστε».
Αυτό που δεν αναφέρει, ωστόσο, η Μπερνέρι στο βιβλίο της, ίσως γιατί το αγνοούσε, είναι πόσες ομοιότητες έχει το «Εμείς» του Ζαμιάτιν με την ολιγοσέλιδη σάτιρα του Τζερόμ Κ. Τζερόμ «Η νέα ουτοπία», ένα εύστοχο προείκασμα των ολοκληρωτικών καθεστώτων του 20ού αιώνα, (παρότι γράφτηκε και δημοσιεύτηκε το 1891) το οποίο μεταφράστηκε πρώτη φορά από τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και ξαναεκδόθηκε πρόσφατα σε ωραία, αστραφτερή μετάφραση του Γ. Λαμπράκου, που υπογράφει και το επίμετρο. Όπως ο Ζαμιάτιν έτσι και ο Τζερόμ Κ. Τζερόμ περιγράφει μια κοινωνία όπου τα ονόματα των ανθρώπων έχουν εξαλειφθεί και αντικατασταθεί από αριθμούς (εφόσον η ύπαρξη αριστοκρατικών επιθέτων υπονομεύει την ισότητα), τα πάντα ρυθμίζονται αυστηρά βάσει προγράμματος και η σεξουαλική ζωή ακόμα κυλά σύμφωνα με επιστημονικές αρχές. Επιπλέον, προκειμένου κανείς να μην ξεχωρίζει από τον μέσο όρο και να μην υπάρχουν επικίνδυνα παραδείγματα «στον τομέα της διανοητικής ισχύος», μια χειρουργική επέμβαση στο κεφάλι «κατεβάζει τον εγκέφαλο στο μέσο επίπεδο»∙ όσο για την ομορφιά και τη σωματική ευρωστία, που και αυτές παράγουν ανισότητες, η προσφυγή σε προκρούστειες πρακτικές είναι η προσφορότερη λύση: «Όταν ένας άνδρας είναι άνω του μέσου ύψους, κόβουμε το ένα του πόδι ή χέρι ώστε τα πράγματα να γίνουν πιο ίσα∙ ας πούμε πως τον κλαδεύουμε λιγάκι».
Η σάτιρα του Τζερόμ Κ. Τζερόμ φέρνει στο νου το δυστοπικό αφήγημα του Κουρτ Βόνεγκατ «Harrison Bergeron» (1961) όπου ένας «Γενικός Μειονεκτηματολόγος» και η ομάδα του επιβάλλουν αναπηρίες και κουσούρια σε προικισμένα άτομα (χωρίς ωστόσο να τα ακρωτηριάζουν) προκειμένου να επιβάλλουν ισότητα, ή το υποβλητικό μυθιστόρημα «Facial Justice» (1960) του Λ.Π. Χάρτλεϊ, όπου η εξαιρετικά όμορφη ηρωίδα υποχρεώνεται από το Υπουργείο Δικαιοσύνης Προσώπου να ανακατασκευάσει το πρόσωπό της προκειμένου να συμμορφωθεί με την κοινώς αποδεκτή νόρμα. Στη δυστοπία του Χάρτλεϊ όλα τα σπίτια είναι ίδια, ο έρωτας απαγορεύεται, η αριστεία αποθαρρύνεται, η ιδέα της βελτίωσης θεωρείται αντικοινωνική. Κυκλοφορεί μία μόνο εφημερίδα, η «Daily Leveller» (Καθημερινός ισοπεδωτής), που υποστηρίζει ότι τα γραμματικά και συντακτικά λάθη δεν πρέπει να αποκαθίστανται γιατί οποιαδήποτε διόρθωση προκαλεί φθόνο και πικρία. «Ας επικρατήσει ο χειρότερος!» είναι το σύνθημα που επικρατεί.
![Τζερόμ Κ. Τζερόμ, «Η νέα ουτοπία» Τζερόμ Κ. Τζερόμ, «Η νέα ουτοπία»](/images/w250/3/jpg/sites/default/files/utopia250.jpg)
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
![](/images/w400/3/jpg/files/2024-02-02/final-voice-choice4.jpg)
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μια συζήτηση με τον μεταφραστή του βιβλίου, Χαράλαμπο Γιαννακόπουλο
Το επάγγελμα του συγγραφέα είναι πολύ μοναχικό
Τρεις μικροί εκδοτικοί οίκοι, με παιδικά βιβλία που ξεχωρίζουν
Τι σημαίνει να «νιώθεις ότι πεθαίνεις στη θέση ενός άλλου»;
Ένα συλλεκτικό τεκμήριο από τον Θανάση Κ. Κάππο για τον σπουδαίο τραγουδιστή, μέσα από αφηγήσεις ανθρώπων που τον έζησαν από κοντά
Μια ιστορία αγάπης, απώλειας και συμφιλίωσης σε καιρούς ανησυχητικών αλλαγών
Greekling, όπως Γραικύλος, εκ του Graeculus: φράση υποτιμητική που χρησιμοποιούνταν από τους Ρωμαίους για συμπολίτες τους που ήθελαν να το παίζουν Έλληνες. Κατά (μειωτική) επέκταση: ο υποταγμένος Έλληνας
Τα λημέρια των συγγραφέων - πεζογράφων, ποιητών, δοκιμιογράφων. Γιατί γράφουν εκεί που γράφουν; Τι φετίχ έχουν; Πώς εμπνέονται σ’ αυτόν τον χώρο;
Τρεις μικροί εκδοτικοί οίκοι, με παιδικά βιβλία που ξεχωρίζουν
Ο γνωστός συγγραφέας και διαφημιστής μάς μιλάει για το νέο του βιβλίο «Το Φωτόδεντρο»
Πιστεύεται ότι γράφτηκε γύρω στον Απρίλιο-Ιούνιο του 1920 από ένα σανατόριο
Μια συζήτηση με τον μεταφραστή του βιβλίου του Douglas Murray
Η αργεντινή συγγραφέας μιλάει για το νέο της βιβλίο «Η δική μας πλευρά της νύχτας» και το Φεστιβάλ ΛΕΑ
Τρεις μικροί εκδοτικοί οίκοι, με παιδικά βιβλία που ξεχωρίζουν
Η Athens Voice προτείνει τα βιβλία των διακοπών
Ο Ισλανδός ποιητής, συγγραφέας, μουσικός και εκδότης μιλάει στην Athens Voice
Το graphic novel «Σκιές στο φως» περιγράφει κυρίως την προσωπικότητά του από την παιδική του ηλικία και τα καθοριστικά πρώτα χρόνια του στην Αγγλία, μέχρι την καθιέρωσή του
Η μόνη απαίτηση είναι το βιβλίο να σε διασκεδάζει, ανεξάρτητα από το αν καταφέρει να κάνει οτιδήποτε άλλο
Ο Θανάσης Παπανδρόπουλος και ο Κώστας Χρηστίδης δίνουν μία διαφορετική υπόσταση στην έννοια του επιχειρείν και του χώρου μέσα στον οποίον αυτό μπορεί να αναπτυχθεί
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.