Στα «Βατράχια» ο αστυνόµος Καπετάνος είναι δέσµιος των αναµνήσεών του και υποφέρει από αϋπνίες. Διωγµένος από την ενεργό δράση, παραγκωνισµένος από οικογένεια και τοπική κοινωνία, υποφέρει από τα φαντάσµατα του παρελθόντος του.
Η απόπειρα δολοφονίας του από τον πρώην συνάδελφό του –και αδελφό της γυναίκας τους– στην υπόθεση µε κωδικό όνοµα «Ξένος» στοιχειώνει τις νύχτες του. Η εύρεση της σωρού ενός νεαρού κοριτσιού στα παγωµένα νερά του Ευβοϊκού τον επαναφέρει στη θέση του. Το θύµα δεν είναι οποιοδήποτε κορίτσι, είναι η κόρη του επιχειρηµατία Ραφτόπουλου. Η επιστροφή στη θέση του θα διχάσει. Κόντρες και φιλίες θα δοκιµαστούν, ενώ η εσωτερική λύτρωση θα έρθει µόνο µε την ανακάλυψη του δολοφόνου.
Ποια ήταν τα στάδια συγγραφής του βιβλίου;
Η συγγραφή είναι µια µοναχική πορεία που περιλαµβάνει όλες τις δυσκολίες και απολαύσεις που φέρει η µοναξιά µέχρι ένα βαθµό. Το κείµενο γράφτηκε µέσα σε διάστηµα τριών µηνών, αλλά η επιµέλειά του και η αναψηλάφησή του από εµένα (σχεδόν εµµονική) για τη βελτίωσή του, κράτησε άλλους έξι µήνες. Θυµάµαι βράδια µε ανίκητο πονοκέφαλο να ηττώµαι από την αϋπνία για να δηµιουργήσω µια πλοκή που δεν θα είχε να ζηλέψει τίποτα από τα «ξένα αστυνοµικά».
Πώς προέκυψε ο τίτλος «Τα βατράχια»;
Το έργο είναι αφιερωµένο σε όλους τους ανθρώπους, σε όλα εκείνα τα παιδιά, που αρνούνται να ακολουθήσουν τα στηµένα πρότυπα της ελληνικής κοινωνίας. Σε όλους εκείνους και εκείνες που δεν θέλουν να γίνουν πρίγκιπες ή πριγκίπισσες και αρνούνται πεισµατικά το φιλί της µεταµόρφωσης, που έρχεται από το παραµύθι. Σε όλα τα «διαφορετικά» Βατράχια.
Πώς προέκυψε η ενασχόληση µε το αστυνοµικό µυθιστόρηµα;
Όπως όλοι οι συγγραφείς έτσι κι εγώ είµαστε πρώτα αναγνώστες. Τα βιβλία των Τσάντλερ και Χάµετ µε µάγεψαν και µε εισήγαγαν στον κόσµο τους. Το αστυνοµικό µυθιστόρηµα εµπεριέχει µια έντονη κοινωνική κριτική, η µυθοπλασία εντείνεται µέσα από την ύπαρξη του εγκλήµατος και τα προσωπικά συναισθήµατα βγαίνουν αβίαστα (τις περισσότερες φορές) στην επιφάνεια. Ο συνδυασµός ανθρώπινων προσπαθειών (συχνά της αστυνοµίας) µε την έλξη στην παρανοµία των αντίπαλων χαρακτήρων ήταν πάντα κάτι που γεννούσε ιστορίες µε αµείωτο ενδιαφέρον και στις οποίες ήταν αδύνατον να αντισταθώ, να µην επιχειρήσω και εγώ να φτιάξω τους δικούς µου ήρωες και να τους βάλω σε αντιπαράθεση µε τους «κακούς». Λατρεύω το ροµαντισµό του Ιζό, αλλά από την άλλη έλκοµαι και από τη νοσηρότητα του Ελρόι.
Γιατί γνωρίζει τόσο µεγάλη επιτυχία το αστυνοµικό µυθιστόρηµα;
Ο αναγνώστης βρίσκει στα αστυνοµικά µυθιστορήµατα την «αλήθεια του», µια «αλήθεια» που επιθυµεί στην πραγµατική ζωή. Έναν ήρωα- alter ego, µια πλοκή, µια ιστορία που θα λαχταρούσε να είναι µέρος της, και δρα σαν κοµµάτι της δράσης και της αγωνίας µε σκοπό να φτάσει στο τέλος. Νοµίζω πως είναι το µοναδικό είδος που ο αναγνώστης δεν είναι απλός παρατηρητής αλλά µετατρέπεται σταδιακά σε πρωταγωνιστή. Ως αναγνώστης, πρώτα από όλα, όλα τα παραπάνω αποτελούν µέρος και του δικού µου πάθους για τη συγγραφή αστυνοµικών έργων.
Καταρχήν θέλω να πω ένα µεγάλο ευχαριστώ στον εκδοτικό οίκο Όστρια για όλη τη συµβολή σε αυτή την προσπάθεια και την εµπιστοσύνη τους στο έργο µου. Χωρίς αυτούς ίσως το βιβλίο να µην έφτανε ποτέ στους κριτικούς. Ας µην ξεχνάµε πως βασικός όρος για να διαβαστείς είναι να εκδοθείς. Είναι αλήθεια πως οι κριτικές ξεπερνούν τις προσδοκίες µου, και αν µπορούσα κατά κάποιο τρόπο να οµολογήσω το µυστικό, αυτό θα ήταν ο συνδυασµός τριών πραγµάτων. Ένας ήρωας, ο αστυνόµος Καπετάνος, ζωσµένος µε διαχρονικά ελληνικά κλισέ, µπλεγµένος σε µια ιστορία µε δαιδαλώδη πλοκή, πολεµά και ερευνά την υπόθεση δολοφονίας µιας 14χρονης µαθήτριας, µακριά από τους γκρίζους δρόµους της Αθήνας. Σαν υστερόγραφο. Ο συνδυασµός πρωτοπρόσωπης και τριτοπρόσωπης αφήγησης που συνδέει 2 ιστορίες, µόνο µερικές σελίδες πριν το τέλος –και φέρνει τη λύση–, αποτελεί για µένα το ατού αυτού του βιβλίου. Στα συν, η δυσκολία του αναγνώστη να εντοπίσει το δολοφόνο.
Ετοιµάζετε τη συνέχεια;
Ναι, έχω ξεκινήσει ήδη την οργάνωση και την έρευνα της ιστορίας για τη δεύτερη περιπέτεια του αστυνόµου Καπετάνου. Παράλληλα ολοκληρώνω την επιµέλεια του πρώτου µου θεατρικού έργου, µια αστυνοµική ιστορία που θα ανέβει τον Νοέµβριο στο σανίδι.
Μιλήσαμε για το νέο του βιβλίο, ένα μυθιστόρημα για τη μονίμως φευγαλέα αίσθηση της μητέρας του, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο η μνήμη πλάθει την προσωπική ιστορία
Ένα βιβλίο μυστηρίου για ένα κορίτσι που μεγαλώνει προσπαθώντας ν’ ανακαλύψει τον εαυτό του, αλλά και το κατά πόσο ο Αμερικανός πατέρας του ήταν μπλεγμένος με την Απριλιανή χούντα
7°
