Συνέντευξη με τον συγγραφέα Γιώργο Γιώτσα για τη ζωή του, για τα βιβλία που έχει γράψει αλλά αυτά που ετοιμάζει και τον διαγωνισμό Writers Digest
Γεννήθηκε το 1982 στην Αθήνα. Από τα έντεκά του γράφει ιστορίες – του αρέσουν οι ιστορίες φαντασίας/τρόμου. Το 2010 το διήγημα του «Το χρυσαφένιο χωράφι» εκδόθηκε σε συλλογή διηγημάτων από τον Ελευθερουδάκη και το diavasame.gr, ενώ το 2011 διακρίθηκε στο διαγωνισμό 80th Writers Digest Annual με το διήγημα «Όταν κλαίει και ο Θεός». Τον ρωτήσαμε τι γράφει αυτό τον καιρό...
Πού γεννήθηκες, τι σπούδασες;
Γεννήθηκα στην Αθήνα από επαρχιώτες γονείς, σπούδασα τουριστικές επιχειρήσεις από σπόντα.
Πότε και γιατί ξεκίνησες να γράφεις;
Ολοκληρωμένες ιστορίες νομίζω το 2006, όταν γύρω μου τα προβλήματα ξεπετάγονταν. Το γιατί δεν μπορώ να το πω με σιγουριά. Ξέρω ότι βγήκε από μέσα μου, ακάλεστο.
Πότε αποφάσισες ότι θέλεις να γίνεις συγγραφέας; (αν το αποφάσισες)
Το αποφάσισα βλέποντας ότι μου αρέσει να γράφω, ότι βρίσκω καταφύγιο στις λέξεις και τις ιστορίες που έχω μέσα μου. Συνέβει ένα από τα πολλά βράδια που περνάω ως νυχτερινός ρεσεψιονίστ, μόνος με ένα μαρμάρινο πάγκο και το λάπτοπ απέναντι (και ιδέες στο κεφάλι).
Τι σε εμπνέει στις ιστορίες φαντασίας/τρόμου;
Αυτά που έχω μέσα – και δημιουργήθηκαν από όσα βλέπω έξω. Όλοι οι ήρωες που γράφω, άντρες, γυναίκες, νέοι και γέροι, έχουν ένα κομμάτι από τα «Φοβάμαι» μου. Επίσης υπάρχει Οργή. Καμουφλαρισμένη ίσως, αλλά είναι εκεί, σε κάθε ιστορία, σε κάθε γραμμή.
Ποια βιβλία σε έχουν επηρεάσει;
Κάθε βιβλίο με επηρεάζει σε ορισμένο βαθμό και αν είμαι τυχερός μαθαίνω κάτι. Πόε, Κινγκ, Καμί, μερικοί απο τους συγγραφείς που έχω διαβάσει αρκετά. Το βιβλίο πάντως που δεν μπορώ να ξεχάσω είναι «Ο Άρχοντας των μυγών» του Ουίλιαμ Γκόλντινγκ. Αριστούργημα, ξέρω ότι εγώ ποτέ δεν θα γράψω έτσι.
Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;
Τον «Οδοιπόρο» του Φερνάντο Πεσόα. Βλέπεις τη συγγραφή σαν καριέρα; Θα ήθελα σαν τρελός να είχα ελεύθερο χρόνο για να ασχοληθώ με τη συγγραφή περισσότερο, όπως ασχολείται κάποιος με ό,τι αγαπάει. Δεν θα με τρόμαζε, αν ήταν καριέρα. Για την ώρα γράφω μεταξύ τρεις και πέντε το πρωί, όταν είμαι μόνος μου και δεν έχω δουλειά στη ρεσεψιόν.
Ήσουν ο μοναδικός Έλληνας που κέρδισε στο διαγωνισμό Writers Digest με το διήγημα «Όταν κλαίει και ο Θεός». Τι έμαθες από αυτή την εμπειρία;
Ότι όλα είναι δυνατά. Επίσης, η τύχη παίζει ρόλο. Άλλες φορές κλείνει τα μάτια και άλλες φορές σε κοιτάει κατάματα.
Τι γράφεις τώρα;
Το τελευταίο διήγημα από μια συλλογή δεκατριών ιστοριών φαντασίας/τρόμου με τίτλο «Εκείνος που ψιθυρίζει πάνω από τα βουνά».
Ένα βιβλίο μυστηρίου για ένα κορίτσι που μεγαλώνει προσπαθώντας ν’ ανακαλύψει τον εαυτό του, αλλά και το κατά πόσο ο Αμερικανός πατέρας του ήταν μπλεγμένος με την Απριλιανή χούντα
Μιλήσαμε για το νέο του βιβλίο, ένα μυθιστόρημα για τη μονίμως φευγαλέα αίσθηση της μητέρας του, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο η μνήμη πλάθει την προσωπική ιστορία
12°
