Σύγχρονη Τέχνη στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, 2007-2021: Μία επισκόπηση του σχετικού προγράμματος μέχρι και σήμερα.
Η Λίντα Μπένγκλις, ο Ούγκο Ροντινόνε, o Άι Γουέιγουέι, ο Μάικ Κέλι, ο Τζορτζ Κόντοκαι ο Στέρλινγκ Ρούμπι είναι μόνο κάποιοι από τους καλλιτέχνες οι οποίοι παρουσίασαν δουλειά τους στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνηςτην τελευταία δεκαπενταετία, αφότου δηλαδή το κεντρικό αθηναϊκό ίδρυμα άρχισε να διοργανώνει κάθε χρόνο εκθέσεις σύγχρονης τέχνης. Μια νέα έκδοση με τίτλο «Σύγχρονη Τέχνη στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, 2007-2021» έρχεται να προσφέρει μία επισκόπηση του σχετικού προγράμματος μέχρι και σήμερα, μέσα από συνοπτικά εισαγωγικά κείμενα και φωτογραφικό υλικό από τα έργα και την παρουσίασή τους στην Αθήνα, καθώς και αρχειακό υλικό από την προετοιμασία επιλεγμένων εκθέσεων.
Ξεφυλλίζοντας την πολυσέλιδη έκδοση "Σύγχρονη τέχνη στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης"
«Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβα πρόεδρος στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, είχα ένα απλό αλλά φιλόδοξο όραμα: να γίνει το Μουσείο ένας δυναμικός σύνδεσμος μεταξύ του χθες και του σήμερα» δήλωσε σχετικά η Σάντρα Μαρινοπούλου και συνέχισε υπογραμμίζοντας ότι «Σε ένα αρχαιολογικό μουσείο αυτό δεν είναι απαραίτητα δεδομένο. Με στόχο να αναδείξουμε ότι η αρχαία ελληνική τέχνη αποτέλεσε και αποτελεί ακόμα πηγή έμπνευσης των μοντέρνων και σύγχρονων δημιουργών, ξεκινήσαμε το 2007 μία σειρά εκθέσεων που δημιουργούν έναν διάλογο ανάμεσα στην αρχαία τέχνη και την τέχνη του 20ού και 21ου αιώνα.
Ξεφυλλίζοντας τη δίγλωσση επετειακή έκδοση των 480 σελίδων, που διατίθεται στο Cycladic Shop και στα βιβλιοπωλεία του ΜΙΕΤ σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, η σκέψη γυρνά σε εμβληματικές συναντήσεις που μας επιφύλαξε το μουσείο με την κατάθεση διάσημων δημιουργών: με τα τοτεμικά μεγάλων διαστάσεων Personages της Λουίζ Μπουρζουά, την εγκατάσταση του Γιάννη Κουνέλλη εν μέσω κρίσης, τα Nuds, τα γλυπτά, φτιαγμένα από παραγεμισμένα με χνούδι νάιλον καλσόν, της Σάρα Λούκας.
Η έκδοση Σύγχρονη τέχνη στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης διατίθεται στο Cycladic Shop και στα βιβλιοπωλεία του ΜΙΕΤ
Σ’ αυτό το ταξίδι το μουσείο επεδίωξε τη συμπόρευση και με μεγάλα ιδρύματα, όπως με το Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ, καθώς εδώ φιλοξενήθηκαν επί σειρά ετών τα βραβεία του, τον ΟργανισμόΝΕΟΝμέσα από μονογραφικές παρουσιάσεις της δουλειάς καλλιτεχνών παγκόσμιας εμβέλειας (από τους πίνακες, τα γλυπτά, και τις φωτογραφίες του πρόωρα χαμένου Μάρτιν Κιπενμπέργκερστη ζωγραφική και τις εγκαταστάσεις ενός ονομαστού εκπροσώπου της Arte Povera, του Μάριο Μερτς). Δεν έλειψε η συνεργασία και με άλλης κλίμακας πολιτιστικούς οργανισμούς, όπως το Radio Athènes.
Το 2017 ξεκίνησε η σειρά εκθέσεων «Θεϊκοί Διάλογοι» φέρνοντας σε συνομιλία αρχαία αντικείμενα με έργα της μοντέρνας και τη σύγχρονης τέχνης. Η αρχή έγινε με 27 έργα του Σάι Τουόμπλι εμπνευσμένα από την ελληνική αρχαιότητα, ενώ το 2019 ήταν τα κεραμικά και τα σχέδια του Πάμπλο Πικάσοπου έκλεψαν τις εντυπώσεις –μια έκθεση που έλαβε και το Βραβείο Κοινού στα Διεθνή βραβεία Global Fine Art Awards (GFAA).
«Στόχος του Προγράμματος Σύγχρονης Τέχνης ήταν να δούμε το μουσείο, τα αντικείμενα της συλλογής, την αρχαιότητα και την ιστορία μας μέσα από τα μάτια νέων καλλιτεχνών, να υποστηρίξουμε τη σύγχρονη τέχνη αλλά και να φέρουμε τους νέους κοντά μας» αναφέρει η σύμβουλος του προγράμματος Αφροδίτη Γκόνου.
«Το πιο συγκινητικό όλα αυτά τα χρόνια ήταν οι αντιδράσεις όλων των καλλιτεχνών και επιμελητών που προσκαλέσαμε να επισκεφθούν το μουσείο και ειδικά τη συλλογή Κυκλαδικής Τέχνης. Δεν υπήρξε κανείς που να μη μείνει για ώρες σε περισυλλογή με δέος μπροστά στις συλλογές και να μη δεχτεί αμέσως την πρόσκλησή μας για συνεργασία μετά από αυτή την εμπειρία» ανάφερε χαρακτηριστικά.
Η ίδια μαζί με την Μαρία Μπασαγιάννη υπογράφουν την επιμέλεια της έκδοσης που κυκλοφορεί σε σχεδιασμό της BEND.
Ο Παναγιώτης Σκληρός μας ταξιδεύει στη Λευκάδατων δεκαετιών του ’50, του ’60 και του ’70 μέσα από τα βιβλία «Μικρές λευκαδίτικες ιστορίες» και «Η Αλτάνη και άλλες Λευκαδίτικες ιστορίες»
Ρωτήσαμε 10 προσωπικότητες από τους χώρους των τεχνών, των βιβλίων, της πολιτικής και της ακαδημαϊκής ζωής να μας μιλήσουν για τα τρία βιβλία που διάβασαν και αγάπησαν περισσότερο μέσα στο 2024. (Έχουμε κι ένα έξτρα. Κι είναι, φυσικά, ποίηση.)
«Προσπάθησα να γράψω ένα ποίημα που δεν παραιτείται, δεν παραδίδεται, δεν σηκώνει αμαχητί τα χέρια ψηλά, δεν το βάζει στα πόδια μπροστά στην αγριάδα και τη σκληρότητα της ζωής και της εποχής»
9°
