Το Εργοστάσιο Καρδιάς ανοίγει την Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου με 400 καρδιές προς πώληση.
Το Εργοστάσιο Καρδιάς ανοίγει για ένα μόνο βράδυ, την Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου, σε μυστική τοποθεσία στην Αθήνα. Στο τέλος αυτής της συνέντευξης, επομένως, πρέπει να πατήσεις στο λινκ του Heart Factory για να πληροφορείς την τοποθεσία που θα ανακοινωθεί την τελευταία στιγμή. Guerrilla Heart Factory, baby.
Εργοστασιάρχες και διευθυντές της γραμμής παραγωγής είναι η Αλεξάνδρα Κολλάρου και ο Δημήτρης Λιόσης, πρώην ζευγάρι και συμφοιτητές στο μακρινό παρελθόν. Επανασυνδέθηκαν εκτάκτως, ένεκα Αγίου Βαλεντίνου, για να μελετήσουν τον έρωτα και τις ποικίλες επιπτώσεις που έχει στην καρδιά μας. Το απρόσμενο ντουέτο τους κατέγραψε τα ευρήματά του μέσα από μια σειρά αλληγορικών έργων. Μία συλλογή καρδιές από ρητίνες, μικρογλυπτά που εμπεριέχουν μέσα τους όλα τα συναισθήματα που συνδέονται με τον έρωτα.
Η δημιουργική διαδικασία, λόγω της φύσης του υλικού, ήταν επίπονη και με έντονο το στοιχείο του απρόβλεπτου, ταυτόχρονα όμως εξαιρετικά ικανοποιητική, ενώ κάθε έργο, φτιαγμένο στο χέρι με φροντίδα, έχει τη δική του ιστορία. Ακριβώς όπως η αγάπη.
Πόσο βαθιά έσκαψαν στο υπέδαφος του έρωτα οι εργάτες-εργοστασιάρχες και τι είδους εκθέματα - καρδιές σκοπεύουν να μας παρουσιάσουν στις 14 Φεβρουαρίου; Η Αλεξάνδρα Κολλάρου παράτησε για λίγο τα ηλεκτροσυγκολλητικά της ανοίγοντας την καρδιά από τις καρδιές της.
«Να λέγεται, σκάψαμε πάρα πολύ βαθιά, όσο πιο βαθιά μπορούσαμε δηλαδή, και σκάψαμε άοκνα! Ξεκινήσαμε ξύνοντας την επιφάνεια, με μία απλή ιδέα: τέλος στη δικτατορία της ανίας, στα βαρετά και ανέμπνευστα δώρα που μας κατακλύζουν κάθε χρόνο τέτοια εποχή, ας φτιάξουμε κάτι που να μη ντρέπεσαι να δωρίσεις. Και μετά προχωρήσαμε: όχι απλά να μη ντρέπεσαι αλλά να είναι ένα αυθεντικό, μοναδικό και ανεπανάληπτο έργο τέχνης (οι καρδιές είναι χειροποίητες - δε μπορουμε να φτιάξουμε 2 φορές την ίδια ακόμη και αν το βάζαμε στόχο). Κάτι που κουμπώνει και με τη φιλοσοφία ότι η τέχνη πρέπει να είναι προσιτή στον μέσο άνθρωπο, τόσο οικονομικά όσο και νοηματικά. Θα παρασυρθώ βέβαια τώρα και θα πω ότι λέγοντας νοηματικά προσιτή δεν εννοώ ρηχή –μπορεί να είναι όσο βαθιά θέλει – αλλά προσιτή σαν σχέση εικόνας & αντίληψης, να μην είναι δηλαδή ένας άδειος κουβας και δίπλα ένα σκοινί και 2 χαλασμένες ελιές και εσύ να πρέπει να καταλάβεις ότι σχολιάζουν την μοναξιά του αστού στην εποχή του διαδικτύου. Δεν είναι βέβαια αυτό το θέμα μας...
»Η κατάσταση, όπως φαντάζεσαι, συνέχισε να δίνει. Ασταμάτητα. Και πιάσαμε τα συναισθήματα, και τα μελετήσαμε όλα. Δε γυρίσαμε την πλάτη στα άσχημα – δε θα γινόταν κάτι τέτοιο, εδώ που τα λέμε, αποτελουν τον κύριο όγκο των συναισθημάτων που συνδέονται με την αγάπη. Τα προσεγγίσαμε με συμπάθεια και κατανόηση, με αγάπη εν τέλει. Ότι είναι οκ να είμαστε χάλια, να πονάμε, να θέλουμε να κόψουμε τις φλέβες μας (μεταφορικά κατά προτίμηση), είναι μέσα στη διαδικασία της ζωής και αν μη τι άλλο μια ένδειξη ότι οι καρδιές μας λειτουργούν. Προτίνουμε την αγάπη σας στάση ζωής. Δε χρειάζεται ρητορική δεινότητα για να πειστεί κανείς ότι είναι καλύτερη επιλογή από τη μιζέρια ή το μίσος. Όλοι έχουμε ένα μικρό λαγουδάκι μέσα μας που θέλει στοργή, χαδάκια και φροντίδα – ομολόγησε ότι και εσυ είσαι έτσι! Κάνουμε εκστρατεία για να μπει αυτό το λαγουδάκι στην πρώτη γραμμή, αντι να μαραζώνει καταχωνιασμένο στο πατάρι. Γιορτάζουμε την αγάπη, γιατί είναι απαραίτητη στη ζωή μας. Γιορτάζουμε εννοείται και την μπακουριά. Σε αυτό το σημείο θέλουμε να είμαστε απόλυτα σαφείς ότι λέγοντας αγάπη εννοούμε όλα τα είδη της και όχι μόνο το de rigueur κλισέ του ζευγαριού που απομακρύνεται τρέχοντας με φόντο το ηλιοβασίλεμα στην παραλία. Γιορτάζουμε και την αποτυχημένη αγάπη και όλες τις εναλλακτικές μορφές αγάπης. Προτείνουμε επίσης ότι η αγάπη δεν είναι υποχρεωτικό να έρχεται απο κάποιον άλλον, αρκετά με την ανάγκη της έξωθεν επιβεβαίωσης. Αν δεν υπάρχουν πρόθυμοι εθελοντές να μας αγαπήσουν αυτοί χάνουν. Εμείς λέμε ότι η αγάπη μπορεί να ζει απλά μέσα μας και να είναι για όλα: για έναν καλό φίλο, για το σκυλάκι μας, για εκείνον τον καλό γεράκο που μένει στον 3ο όροφο, για τα παϊδάκια στη σχάρα... και πάνω απ’ όλα, εννοείται, για τον εαυτο μας. Οι καρδιές μας λοιπόν δεν απευθυνονται μόνο σε όσους είναι ζευγαρωμένοι αλλά και σε όσους είναι μόνοι, κατά λάθος ή από επιλογή. Έχουν το δικαίωμα – για να μη πω την υποχρέωση – να γιορτάσουν και εκείνοι, τον εαυτό τους, το πόσο ωραίοι τύποι είναι, και τους αξίζει μία καρδιά για να τους το θυμίζει κάθε μέρα.
»Επιλέξαμε να λανσάρουμε μία ταιριαστή ημέρα, του Αγίου Βαλεντίνου, αλλά θεωρούμε ότι η εορτή είναι διαρκής και έτσι οι καρδιές μας θα είναι διαθέσιμες και χρήσιμες όλον τον χρόνο. Και θα φέρουν γούρι σε όποιον τις έχει, για να μη σου πω θα βελτιώσουν και την ερωτική του ζωή!».
Για περισσότερες πληροφορίες και για να εξασφαλίσεις πρόσκληση πρέπει να δηλώσεις συμμετοχή στη λίστα online, στη διεύθυνση: alexandrakollaros.com/get-a-heart
Σε έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από υπερπληροφόρηση, το βιβλίο εκφράζει ειρωνικά την ανάγκη των ανθρώπων να δουν κάτι γραμμένο για να πιστέψουν ότι ισχύει.
21°
