…Διαβάζουν ψιθυρίζοντας και κάποια στιγμή κάνουν κύκλους γύρω από χαμηλά δερμάτινα αναλόγια. Και τραγουδούν. Χαλιά παράταιρα από άκρη σε άκρη. Και σε τομή η πόλη. Το παράθυρο σαν επιδερμίδα ορίζει την επαφή με τον έξω κόσμο. Η συζήτηση για τους τόπους λατρείας ατελής, διστακτική και εκκρεμής όσο οι ίδιοι οι τόποι και οι τρόποι είναι συγκεριμένοι, εδώ, εστιασμένοι και σφύζοντες από ζωή».