Η εκδότρια Βίλμα Μενίκη θυμάται και αποκαλύπτει με αφορμή το ντοκιμαντέρ «Οι Κατίνες μου»
Μανίνα Ζουμπουλάκη
Γεννήθηκα το 1960, μεγάλωσα στην Καβάλα, γράφω στα περιοδικά από τις αρχές της δεκαετίας του '80 μέχρι και σήμερα. Κατά καιρούς είμαι ραδιοφωνική παραγωγός. Έχω γράψει 20 βιβλία, δύο σενάρια ταινιών μεγάλου μήκους, δύο σήριαλ, ένα σενάριο τηλεταινίας και πολλά διηγήματα: αυτά είναι όσα έχουν κυκλοφορήσει γιατί είναι κι άλλα που δεν είδαν ακόμη το φώς. Αλλά ποτέ δεν ξέρει κανείς.
ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
Δεν κάνουμε ό,τι κάνουμε επειδή είμαστε γυναίκες και ζούμε σε ανδροκρατούμενη κοινωνία και τέτοια ξεπερασμένα, αλλά επειδή είμαστε πολύ ικανά άτομα!
1. Το αφήνουμε πάρα πολύ καιρό χαλασμένο, 2. φωνάζουμε υδραυλικό, 3. το φτιάχνουμε μόνοι μας
Ένα κοριτσάκι παθαίνει κατάθλιψη επειδή η φωτογραφία του συμπληρώνεται με σώμα καμηλοπάρδαλης, ένα άλλο επειδή το βλέπουν χιλιάδες άλλα παιδιά με σώμα αρκούδας. Και αυτά είναι μόνο η αρχή...
Φωνάζουμε κλειδαρά και τα σκάμε για να μας ανοίξει την πόρτα και να μας φτιάξει κλειδί μέσα στη νύχτα. Όχι;
Ποιος είπε πως εχάθηκε η κρητική κουζίνα. Φαίνεται μετακόμισε και ήρθε στην Αθήνα
Με καμιά ογδονταριά χιλιόμετρα παραλίες, πλούσια Ιστορία και αξιοθέατα τοίχο-τοίχο
Για πότε είναι της μόδας ένα συστατικό και για πότε εκθρονίζεται από άλλο συστατικό, ούτε που παίρνουμε χαμπάρι…