Γιώργος Πανόπουλος

Όταν ήσουν πολύ νέος και ανόητος, η πρώτη σκέψη που έκανες για τις σχέσεις ήταν ότι αποκτούσες ένα σπάνιο διαμάντι.

Φαντασία; Παράνοια; Ή και τα δύο;

Σκορπιέ, μην παίζεις το παιχνίδι «είμαι τόσο καλός άνθρωπος κι αναρωτιέμαι γιατί είμαι μόνος/η»

Εάν ζεις με το φόβο ότι θα σε εγκαταλείψουν, σίγουρα θα σε εγκαταλείψουν.

Zυγέ, σε αυτό το σημείο της ζωής σου χρειάζεται να ερευνήσεις σε βάθος αν η αυτάρκεια οδηγεί στη μοναξιά, ή γιατί εμπιστεύεσαι υπερβολικά ανθρώπους που δεν το αξίζουν. 

Θα ’θελες να ζεις στα 50s, σε ένα υπέροχο σπίτι στα προάστια, παντρεμένος με την εφηβική σου αγάπη, με παιδιά, μπάρμπεκιου, φίλους. Τα νέα είναι ότι δεν υπάρχει μηχανή του χρόνου κι ότι οι σχέσεις δεν είναι αυτονόητες.

«Φάε επιτέλους όλο το φαγητό σου… για σένα το έφτιαξα…». Αυτό δείχνει την ανάγκη σου να φροντίζεις τον  Άλλο αλλά και το άγχος που σου δημιουργεί η Σχέση. Ξέρεις ποιος τελικά είναι κατάλληλος για σένα; Αυτός που δημιουργεί υγιή απόσταση –ναι, απόσταση– μεταξύ σας.

Zυγέ, έχεις σκεφτεί ποτέ ότι ταυτίζεσαι με τη σχέση των γονιών σου;

Πρόσεχε. Διαθέτεις μια τεράστια θέληση που μπορεί να θεραπεύσει ή να κάψει τους άλλους. Δεν μπορείς να συμπεριφέρεσαι σα Terminator πριν περάσει στο στρατόπεδο του Καλού, όταν μπορείς να είσαι ένα μείγμα ευγένειας, δύναμης και δημιουργικότητας.