12°
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Εξάρχεια. Σπούδασα στο Παρίσι, όπου στη συνέχεια εργάστηκα για κάποιο διάστημα. Επιστρέφοντας, με έδρα την Αθήνα, δούλεψα στην ευρύτερη βαλκανική μας γειτονιά, κυρίως στον τραπεζικό κλάδο, στον κλάδο του real estate και σε εταιρείες συμβούλων επιχειρήσεων, στο πεδίο της επικοινωνίας αρχικά και στη συνέχεια στην ανάπτυξη εργασιών. Από μικρή ασχολήθηκα με το μπάσκετ και για χρόνια έπαιζα στην ομάδα του Αστέρα Εξαρχείων και στη γαλλική Racing. Συνήθως γράφω για θέματα οικονομίας, ατομικών δικαιωμάτων και επιχειρηματικότητας.
www.linkedin.com/in/gpanopoulou
Κάποια μέρη στην Ευρώπη, πέρα από την ομορφιά τους, σε κάνουν να σκεφτείς τι σημαίνει να είμαστε ενωμένοι. Η επίσκεψη σε αυτά σε φέρνει πιο κοντά στην ουσία της ευρωπαϊκής ιδέας.
Συνήθως τον Αύγουστο οι περισσότεροι Έλληνες, περιλαμβανομένων των εξειδικευμένων επαγγελματιών που είναι σε θέση να σχολιάσουν τις τεχνικές λεπτομέρειες των νομοσχεδίων, κάνουν χρήση της καλοκαιρινής τους άδειας
Μερικές σκέψεις με αφορμή την «Θεσσαλονίκη: Η Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων 1870-1920», στο Εβραϊκό μουσείο του Παρισιού
«Με αφορμή λοιπόν την περίπτωση του κ. Βαρβιτσιώτη, θέλω να αναδείξω το έλλειμμα του νομοθετικού πλαισίου της χώρας μας σε αυτό το ζήτημα»
Οι σιωπηλοί υποτακτικοί: η περιφρονητική πολιτική αλαζονεία της Ζωής Κωνσταντοπούλου συναντά τη σιωπηλή συμμόρφωση των νέων βουλευτών της Πλεύσης Ελευθερίας
Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν η κυβέρνηση είναι μονοκομματική ή συνεργασίας, σημασία έχει να υπάρχουν ισχυρά θεσμικά αντίβαρα στην εξουσία ώστε να μην είναι ανεξέλεγκτη
«Το αν κάποιος θεωρείται ελκυστικός δεν έχει καμία σχέση με τον αν αυτός ο άνθρωπος θα μπορούσε να είναι βιαστής (ή να διαπράξει οποιοδήποτε άλλο έγκλημα)»
Οι «αποκαλύψεις» τους δεν προσφέρονται για δημοσιότητα, αφορούν μόνο τους ίδιους και τις συντρόφους τους, και η δημοσιοποίησή τους είναι πολλαπλώς προβληματική
Είναι σημαντικό να επιτευχθεί ισορροπία μεταξύ της επένδυσης σε πρωτοβουλίες που προάγουν την ισότητα και της διατήρησης μιας βιώσιμης οικονομίας και κοινωνίας.
Το πιο συγκλονιστικό σε κάθε ιστορία που αφορά το όριο συνταξιοδότησης είναι το πόσο πολύ οι άνθρωποι θέλουν διακαώς να σταματήσουν να εργάζονται
