Είναι μεγάλη πρόοδος στη δύσκολη πορεία του σεβασμού που οφείλουμε στους μετανάστες ως κράτος
Άννα Δαμιανίδη
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Νομικά και Γαλλική Λογοτεχνία στη Θεσσαλονίκη, Δημοσιογραφία στο Παρίσι και διάφορα άλλα πράγματα στην Αθήνα όπου εργάζεται σαν δημοσιογράφος απο το 1975. Στην Αυγή, στα ΝΕΑ, στην Ελληνική Ραδιοφωνία, έκανε ρεπορτάζ κι έγραψε πολλά χρονογραφήματα. Μετέφρασε κάποια βιβλία κι έγραψε μερικά δικά της, εκ των οποίων δυο παιδικά γραμμένα την εποχή που μεγάλωνε τα παιδιά της. Το τελευταίο παιδικό κυκλοφόρησε φέτος απο τις εκδόσεις ΠΟΤΑΜΟΣ, λέγεται ΤΟ ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
Τι θα μπορούσε να συγκρατήσει την ευτυχία της δυνατότητας να χρησιμοποιήσει κάποια ένα σώμα νεανικό έχοντας την ωριμότητα και τη γνώση του γήρατος;
Αυτή τη φορά οι Αθηναίοι ψήφισαν σαν αληθινοί περιπατητές του κέντρου, σαν κάτοικοι της πόλης τους
Τα σχολεία είναι σαν να προετοιμάζουν πολίτες για τα ακροδεξιά κομματίδια
Ακόμα προσπαθώ να μεταφράσω, τι εννοούν οι ποιητές, συγγνώμη, οι καθηγητές...
«Το να προσθέτεις βάση εισαγωγής σε έναν διαγωνισμό που γίνεται για κάλυψη συγκεκριμένων θέσεων, είναι περιττή επίδειξη αυστηρότητας...»
Μες στο Μουσείο, μες στο Μουσείο, μια μέρα μπήκα με φόρα κι εγώ. Μη με κρατάτε, μη με τραβάτε, απ’ το Μουσείο δεν θέλω να βγω!
Ναι, λένε ψέματα οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, πρέπει να λένε και ψέματα
Ταχτική, ήσυχη γειτονιά, χαμηλά καλοβαλμένα σπίτια, γαζίες ανθισμένες, όλα σαν να γεννήθηκαν μετά το 2000. Αυτή είναι η Νίκαια
Δεν έχουν όπλα, δεν έχουν οργάνωση, δεν έχουν τίποτε. Μόνο το πρόσωπο και τα μαλλιά τους.