Marili στην Αγίας Ζώνης: Zυμώνει και ψήνει μπροστά σου όλες τις εκδοχές μιας γεωργιανής πίτας
Χρόνια ζούμε βίους παράλληλους με τους Γεωργιανούς πρόσφυγες στην πατρίδα μας, ελάχιστα, όμως, γνωρίζουμε γι' αυτή την πεντάμορφη χώρα που επιπλέον διαθέτει και μια μεγάλη γαστρονομική κουλτούρα, ξεχωριστή για κάθε περιοχή της, υπέροχο κρασί και νοστιμιές που μας αγγίζουν, αφού και οι Γεωργιανοί έχουν μεγάλη αγάπη και ταλέντο στο ψωμί, τις πίτες και ο,τιδήποτε γίνεται με ένα κομμάτι ζυμάρι. Στα τύπου ανατολικό μπλοκ μπακάλικα του κέντρου, όποτε με φέρει ο δρόμος, με λαχτάρα μεγάλη αναζητώ το γεωργιανό ψωμί, μια πίτα, για την ακρίβεια, με ζύμη λαστιχωτή και μαστιχωτή, κάτι ανάμεσα σε λαγάνα και φοκάτσα χωρίς τραγανή κόρα, που το βρίσκεις συσκευασμένο σε σακουλάκι. Κάποτε, κοντά στην Ομόνοια, υπήρχε ένας γεωργιανός φούρνος.
Πριν κλείσει, έτυχε άπαξ να δοκιμάσω το τόνις πουρί, όπως λέγεται το εν λόγω ψωμάκι, ζεστό-καυτό και λαχταριστό. Η διαφορά με το συσκευασμένο τεράστια, όση απόσταση μπορεί να έχει ένα ψωμί του τοστ από ένα φρεσκοψημένο καρβέλι. Και να που δυο πανέμορφα κορίτσια, με χάρη περισσή, αποφάσισαν να σηκώσουν τα μανίκια και να ζυμώσουν όλες τις νοστιμιές της καταγωγής τους, ολόφρεσκες και σπιτικές και να μας τις τυλίξουν αχνιστές τη στιγμή που βγαίνουν από τον χαρακτηριστικό, χτιστό, θολωτό ξυλόφουρνο της Γεωργίας που κατάφεραν να χωρέσουν στο τοσοδούλι φουρνάρικό τους. Στο σημείο της Αγίας Ζώνης, τον πεζόδρομο που ακόμη κρατά ατόφια στην καθημερινότητά του τη μυρωδιά και την ζωή της παλιάς Κυψέλης, στην πόρτα τους γίνεται προσκύνημα. Μια κουρελού στο πεζούλι έξω, δυο καρέκλες και ένα τραπεζάκι, μαζεύουν όσους το χατσαπούρι τους θέλουν να το απολαύσουν αμέσως, παρέα με τα κουτσομπολιά της γειτονιάς, αφού το Μάριλι-που σημαίνει αλάτι-είναι το αλατοπίπερο και στέκι όλων των περίοικων.
Χατσαπούρι, λοιπόν, η γεωργιανή τυρόπιτα, με την αφράτη ζύμη που ζυμώνεται με γάλα ή γιαούρτι, γεμίζει με λευκό τυράκι και αλείφεται με βούτυρο τη στιγμή που βγαίνει από το φούρνο. Εδώ τα χατσαπούρια δεν προλαβαίνουν να μπουν στη βιτρίνα, ουρές περιμένουν οι εραστές τους, αδημονώντας τη στιγμή που θα βγουν από το φούρνο. Αξίζει να δοκιμάσεις και το στρογγυλό, χορταστικό γεωργιανό τυρόψωμο με ιμερούλι, ένα ήπιο στη γεύση μαστιχωτό λευκό τυρί. Το κάνουν και σε συνδυασμό με σπανάκι ή πατάτα με άνηθο αλλά και με κιμά και με μανιτάρια με κόλιαντρο ή με φασόλια. Και τα πουγκιά τους, που επίσης γεμίζουν με πολλές γεύσεις.
Η Λόντα και η Νάτια-υπάρχει και μια Μυρτώ στην παρέα-μοιάζουν περισσότερο Ελληνίδες, αφού εδώ έχουν μεγαλώσει, είναι συγκινητικό, όμως, με πόση αγάπη μιλούν για τις παραδόσεις και την τοπική τους κουζίνα, για τις μνήμες από τη γιαγιά ή τις νοστιμιές του γεωργιανού χωριού. Και αυτή η αμεσότητα, να τις βλέπεις μπροστά σου να ζυμώνουν, να ανοίγουν τη ζύμη, να γεμίζουν με γεύσεις από σπιτικά ταπεράκια τα ζυμάρια τους, να φουρνίζουν και να ξεφουρνίζουν, είναι η μισή νοστιμιά του Μάριλι. Όλη η χάρη και η ομορφιά μιας θηλυκής κουζίνας, που ζυμώνει με το χαμόγελο και με άφθονο στιλ, το τόνις πουρί της κάθε μέρας.
21°
