Το Dachafan της οδού Ξενοφώντος στο Σύνταγμα έχει αυθεντική κινέζικη κουζίνα όπως καθόλου δεν την ξέρουμε στην Αθήνα
Το ανώτερο Σύνταγμα, μεταξύ Νίκης και Απόλλωνος, έχει σταδιακά μεταμορφωθεί στην πιο ασιατική γωνιά του κέντρου, εκεί όπου το «όρθιο» και «πρόχειρο», συναντιέται με το λουσάτο και το «καθιστό», ένας παράδεισος από σούσι, ράμεν και bao bans, ένα ταξίδι από την Ιαπωνία ως την Κίνα και την Ταϋλάνδη με μια μικρή παράκαμψη από Ινδία και Πακιστάν μεριά.
Εκεί, λοιπόν, που παλιά ήταν το Los Loros, τώρα ο Ιζάκ, Αθηναίος τα 4 τελευταία χρόνια, έχει ανοίξει το πιο μικρό κινέζικο της Αθήνας. Δυο τραπεζάκια στο ισόγειο, άλλα δυο στο πατάρι, μέγεθος κουκλόσπιτου και αισθητική κινέζας Μπάρμπι, σαν φλούο γλειφιτζούρι, με όλο το νεο-κινέζικο κιτς σε παράταξη: πορτρέτο του Μπρους Λη, καδραρισμένα ιερογλυφικά που μάλλον έχουν ένα βαθύτερο νόημα για τους γνώστες της κινεζικής αλλά κανέναν για σένα, μια γιγαντοαφίσα με έναν σαμουράι που δηλώνει "Μοney", γατάκια της τύχης, ένα κατακόκκινο ποπ τηλέφωνο, πράσινη είσοδος με πολύχρωμα αυτοκόλλητα γούρια για το νέον έτος στο τζάμι, κομπιουτεράκι με κουμπιά σε όλους τους τόνους του φούξια, σε μαυροπίνακα το μενού στο πεζοδρόμιο, στα κινεζικά.
Χαμένος στη μετάφραση, θα προστρέξεις στο μενού εποποιία: γεύση του Χονγκ Κονγκ σου προαναγγέλλει ο Ιζάκ, ο οποίος είναι νεότατος και υπερμοντέρνος, με κουπ κυματιστή και -σπάνιο για κινέζο- ομιλητικός, πρόσχαρος και επικοινωνιακός. Και πάλι, όμως, δουλίτσα δεν γίνεται, γιατί τα αγγλικά του είναι στοιχειώδη άλλο τόσο και τα ελληνικά του. Οπότε, δεν κατάλαβα τί εννοούσε, όταν δις μου δήλωνε εμφατικά πως δεν είναι Χονκ-κογκέζος αλλά Κινέζος, αφού το Χονγκ Κονγκ ανήκει πλέον στην Κίνα. Για το φαγητό του, πάλι, μου εξήγησε πως καλύπτει όλες τις επαρχίες της αχανούς χώρας, την οποία και ο ίδιος έχει περιηγηθεί, γνωρίζοντας τα πιάτα της.
Καθίσαμε στο πεζοδρόμιο, του οποίου τα δυο τραπεζάκια σου φαντάζουν αλάνα, μπροστά στα ελάχιστα τετραγωνικά του εσωτερικού. Η πελατεία, μόνο Κινέζοι, μιας κάποιας αστικής τάξης, νεωτεριστικοί και μοδάτοι, με ιδιαίτερο και συγκλονιστικό στάιλινγκ, όπως συνηθίζεται πια στην εξελιγμένη Ασία. Εδώ δεν θα βρεις τα συγκεκριμένα χιτάκια που συνηθίζουν τα κλασικά ασιατικά εστιατόρια. Επίσης, μεταφράσεις όπως «σαλάτα με σπασμένο αγγούρι», «ορεκτικά ποικιλιών», «σούπα με πατσάς μοσχολιού», «τσιγαριστός κολοκάσι» και «τόφου με το αβγό αιώνα» δεν βοηθούν και πολύ την επιλογή σου.
Στο δια ταύτα, αντιλαμβάνεσαι ότι αυτή η κουζίνα έχει πάρα πολλά εντόσθια, σε όλες τις εκδοχές τους, από σούπα μέχρι μαγειρευτά και πολλές πιθανές νοστιμιές -έτσι τουλάχιστον σου υπόσχονται οι φωτογραφίες των πιάτων- που δεν έχεις ξαναδοκιμάσει.
Πήραμε μια σούπα με μοσχάρι και noodles, την οποία έκρινα «τσιμπημένη» για τα 10 της ευρώ αλλά όταν ήρθε στο τραπέζι η ποσότητα μιας κατσαρόλας για τέσσερα άτομα, πήρα πίσω την κακοπροαίρετη σκέψη μου. Υπέροχος ζωμός, τα πιο νόστιμα χοντρά noodles που έχω δοκιμάσει ποτέ, ολοπράσινο, al dente chop chui, φρέσκος κόλιανδρος, ένα πιάτο που σου ζεσταίνει την ψυχή και σε χορταίνει χωρίς να σε βαρύνει.
Είπαμε να πειραματιστούμε και με κάτι σε κοτόπουλο, οπότε δοκιμάσαμε αυτούσια την κινέζικη άποψη του «δεν πετάμε τίποτα», με κότσια από πόδι κότας, ναι, λίγο από το ακροκόκαλο πριν την πατούσα της κότας, μαγειρεμένο γλυκόξινο, ελαφρώς καυτερούλι, πάνω σε λίγη μαρουλοσαλάτα. Και ναι, ήταν κάτι που δεν είχα δοκιμάσει ποτέ στη ζωή μου, οπότε κέρδισα 10 χρόνια ζωής, όπως διατείνεται σε τέτοιες περιπτώσεις η κινεζική φιλοσοφία.
Στο μενού, εξέχουσα θέση έχουν τα πολύ πρωτότυπα, φλούο smoothies, εκ των οποίων τα πιο πληθωρικά, με μπόλικη αφράτη κρέμα, λειτουργούν και σαν επιδόρπια. Το μάνγκο με κόκονατ, ήταν ένας διόλου γλυκός συνδυασμός από χτυπημένη, αιθέρια κρέμα καρύδας με φρέσκο μάνγκο. Υπέροχο.
Παραδοσιακά κινέζικα εστιατόρια θα βρεις και στην Chinatown της Λεωνίδου. Όμως εκείνα έχουν κάτι το εσωστρεφές, το πολύ παραδοσιακό, κάτι το αόριστα μη φιλικό ενίοτε, αν δεν ανήκεις στην ασιατική συνομοταξία. Το Dachafan είναι παραδοσιακό αλλά νέας γενιάς, απόλυτα ταυτισμένο με το κοσμοπόλιταν νέο προφίλ του Συντάγματος, γκλίτερ και αστραφτερό, με αγάπη για την pop china κουλτούρα. Και το μόνο από όλα τα ασιατικά της γειτονιάς που τολμά μια άλλη, άγνωστη στους πολλούς, ασιατική γεύση.
20°
