Tip of the day

Το καλύτερο μάθημα μπαλέτου στην Μπάρα της Πράσινης Τέντας

Ο χορός μάς ενώνει με τρόπους που δεν θα φανταζόμασταν ποτέ

rozita-papaellinas.jpg
Ροζίτα Παπαέλληνα
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Μάθημα μπαλέτου στην Μπάρα της Πράσινης Τέντας στον Λυκαβηττό

Η Σχολή Χορού Πωλίνα Γαλοπούλου πραγματοποίησε μαθήματα μπαλέτου στην Πράσινη Τέντα στον Λυκαβηττό κατά τη διάρκεια της καραντίνας.

 

Κατά τη διάρκεια της περσινής καραντίνας, όλες οι σχολές χορού της Ελλάδας αναγκάστηκαν να κλείσουν. Για πολλές μικρές χορεύτριες αυτό σήμαινε διάλλειμα από το μπαλέτο. Για εμάς όμως, μαθήτριες της σχολής χορού Πωλίνας Γαλοπούλου, όχι…

Στην αρχή χαρήκαμε πολύ που θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε το μπαλέτο από την άνεση των σπιτιών μας. Αλλά δεν αργήσαμε να καταλάβουμε πως οι καρέκλες που χρησιμοποιούσαμε δεν είναι μπάρες μπαλέτου, και το σαλόνι, το οποίο είχε μετατραπεί ήδη σε γραφείο της μαμάς, δεν είναι αίθουσα χορού. Έτσι μπαίναμε στο μάθημα του zoom βαρεμένες και κουρασμένες, αλλά πάντα είχαμε κάποιον να μας καλεί ασταμάτητα αν λείπαμε, ακόμα και αν ήξερε πως θα το αφήναμε να κτυπάει χωρίς να δώσουμε καμία σημασία. Δεν ήταν εύκολο όμως, ούτε για μας, ούτε για τις δασκάλες μας.

Κάθε εβδομάδα η δασκάλα μας οργάνωνε κάποια δραστηριότητα στην οποία συμμετείχε όλη η σχολή. Από συνεντεύξεις με χορεύτριες, σεμινάρια με δασκάλους από το εξωτερικό, παραστάσεις που βλέπαμε όλες μαζί, πραγματικά τα κάναμε όλα. Μέχρι και ένα πολύ ξεχωριστό μάθημα που θα θυμάμαι για πάντα. Η μπάρα της Πράσινης Τέντας.

Μία συννεφιασμένη Κυριακή, από τις κακές δηλαδή, μόλις είχαν χαλαρώσει τα μέτρα, μαζευτήκαμε έξω από τη σχολή και ξεκινήσαμε με ζέσταμα. Το ζέσταμα ήταν το ανέβασμα του Λυκαβηττού. Μόλις φτάσαμε στην Πράσινη Τέντα, χαθήκαμε κιόλας, εγώ δεν ήμουν έτοιμη για μπαλέτο αλλά για καμιά πορτοκαλάδα στο καφέ.

Μάθημα μπαλέτου στην Μπάρα της Πράσινης Τέντας στον Λυκαβηττό

Πριν καν ξελαχανιάσουμε, πιάσαμε τη μπάρα. Φέραμε ηχείο για να παίζουμε τη μουσική μας και ξεκινήσαμε δυνατά. Όλη την ώρα του μαθήματος είχαμε κοινό την πελατεία του καφέ. Αυτό μας βοήθησε να καταλάβουμε πως ο χορός μάς ενώνει με τρόπους που δεν θα φανταζόμασταν ποτέ. Μετά την μπάρα δυσκολευόμασταν να σταθούμε όρθιες αλλά εντέλει, όχι απλώς το ευχαριστηθήκαμε αλλά νιώσαμε ευγνώμονες για τις δασκάλες μας. Η οικογένεια που έχουμε δημιουργήσει στη σχολή μας πάντα θα υπάρχει, πάντα θα μας στηρίζει. Και, φυσικά, πάντα θα καλωσορίζει νέα μέλη.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.