Τα γενέθλια της Ζωρζ Σαρή στο Θέατρο Rex - Σκηνή «Ελένη Παπαδάκη»

Η Άννα ονειρεύεται το πάρτι γενεθλίων της και πολλά-πολλά πολύχρωμα μπαλόνια. Όμως, μπαμ! Ένας ξερός κρότος την ξυπνά. Μήπως έσκασαν τα μπαλόνια της; Όχι, όχι, τα μπαλόνια είναι στη θέση τους, όμως το πάρτι της δεν μπορεί να γίνει. Έχει ξημερώσει 21η Απριλίου 1967. Η ζωή της αναποδογυρίζει: οι γονείς της είναι αναστατωμένοι, αγαπημένοι φίλοι κρύβονται, συλλαμβάνονται ή φεύγουν, τα παιδιά πρέπει να προσέχουν τι λένε. Και ο αγαπημένος της νονός, που κάθε τόσο «τακτοποιεί» μαζί της το «συρταράκι» με τις μπερδεμένες σκέψεις, φυλακίζεται. Στα επτά χρόνια της δικτατορίας των συνταγματαρχών που ακολουθούν, η Άννα θα ζήσει σε ένα καθεστώς ανελευθερίας και φόβου μεγαλώνοντας πριν την ώρα της, βιώνοντας όλες τις συνέπειες της νέας πολιτικής κατάστασης στη ζωή της. Το μικρό κοριτσάκι ωριμάζει, αμφισβητεί, αντιδρά, αντιστέκεται και μεταμορφώνεται σε μια 15χρονη κοπέλα που ξέρει τι σημαίνει αγωνίζομαι για τα πιο υψηλά ιδανικά: για την ελευθερία και τη δημοκρατία. 

Για τη Ζωρζ Σαρή

«Μ΄ αρέσει να γράφω τη ζωή μου, να περιγράφω την αλήθεια μου.»

Η Ζωρζ Σαρή γεννήθηκε στις 22 Αυγούστου 1923 στην Αθήνα, σε μια «διαφορετική» και πολυπολιτισμική οικογένεια, γεγονός που καθόρισε την προσωπικότητα, τη ζωή και το έργο της. Η μητέρα της ήταν Γαλλίδα από τη Σενεγάλη και ο πατέρας της από το Αϊβαλί της Μικράς Ασίας. Έζησαν μαζί στην Κωνσταντινούπολη, στην Οδησσό και στην Αθήνα και έκαναν τρεις κόρες, τη Νινέτ, την Ειρήνη και τη Ζωρζ, τις οποίες μεγάλωσαν με ελεύθερο πνεύμα, ανεξαρτησία, δύναμη και πείσμα στη συντηρητική ελληνική κοινωνία του 1930. Η Ζωρζ τα παιδικά της χρόνια τα έζησε στην Ελλάδα. Στη διάρκεια του πολέμου συμμετείχε στην Αντίσταση και στην ΕΠΟΝ, ενώ στην Κατοχή παρακολούθησε τη Δραματική Σχολή του Δημήτρη Ροντήρη. Το 1947, αναγκάστηκε να φύγει εξόριστη για το Παρίσι όπου γνώρισε σημαντικούς ανθρώπους, όπως τον Κώστα Αξελό, τη Μελίνα Μερκούρη, τον Μαρσέλ Μαρσό αλλά και τον μετέπειτα άντρα της, Μαρσέλ Καρακώστα, με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά, τον Αλέξη και τη Μελίνα Καρακώστα.

Το 1962 επέστρεψε στην Ελλάδα και συνέχισε να παίζει στο θέατρο μέχρι την εποχή της δικτατορίας, οπότε μαζί με φίλους της ηθοποιούς αποφάσισαν να κάνουν παθητική αντίσταση και να μην ξαναπαίξουν στο θέατρο. Το καλοκαίρι εκείνο, στερημένη από κάποια μορφή έκφρασης, άρχισε να γράφει το πρώτο της μυθιστόρημα, τον Θησαυρό της Βαγίας. Μετά τη μεγάλη επιτυχία του πρώτου της βιβλίου, η Ζωρζ Σαρή αποφάσισε να αφιερωθεί στο γράψιμο, το οποίο υπηρέτησε πιστά ως το τέλος της ζωής της τον Ιούνιο του 2012. Υπήρξε πολυγραφότατη. Έγραψε 21 μυθιστορήματα για παιδιά και νέους αλλά και πολλές παιδικές ιστορίες και παραμύθια, μυθιστορήματα για μεγάλους και ένα παιδικό έργο για το θέατρο. Το όνομα της Ζωρζ Σαρή έχει συνδεθεί με τη λογοτεχνία του τόπου μας και έχει σφραγίσει τη σύγχρονη ελληνική παιδική λογοτεχνία.