«Ένα δώρο» της Άννας Δαμιανίδη στο Άβατον

Στη σκηνή μάνα και κόρη προσπαθούν να μιλήσουν μεταξύ τους. Οι μητέρες δεν ζητούν τίποτε από τα παιδιά τους. Τουλάχιστον όχι φανερά. Οι μητέρες δίνουν μόνο, δεν περιμένουν ανταπόδοση. Τα παιδιά δεν κοιτούν πίσω, τις ανάγκες των γονιών, τα παιδιά τρέχουν μπροστά, βιάζονται να μεγαλώσουν, κι ύστερα έχουν ν’ αγωνιστούν για τη ζωή. Θυμούνται σπάνια τις μητέρες τους, στην καλύτερη περίπτωση τρώνε μαζί τις Κυριακές, ή τους πηγαίνουν λουλούδια στη γιορτή της μητέρας. Είναι αμήχανα τα παιδιά με τις μητέρες τους. Ακόμα κι οι θυγατέρες, που νομίζεις ότι γνωρίζονται καλά μαζί τους, πουανταλάσσουν λεπτομέρειες της καθημερινότητας, δεν ξέρουν τι θα μπορούσαν να κάνουν αν τους ζητούσαν ένα δώρο.

Ανάμεσα στις μητέρες και τις κόρες υπάρχει το ζήτημα του χρόνου. Να βρεθεί η ώρα της ημέρας που θα συναντηθούν, η ηλικία της συνάντησης, η κατάλληλη στιγμή. Συχνά ο χρόνος που διεκδικούν η μία από την άλλη είναι τριβή και σύγκρουση, αποτυχημένο ραντεβού. Η πιο φυσική σχέση γίνεται η πιο δύσκολη. Σα να έχει χαθεί ο μηχανισμός της, οι άνθρωποι που τον χρειάζονται ψάχνουν απεγνωσμένα. Κάποιες στιγμές νομίζουν ότι τον κατέχουν, κι άλλες δεν μπορούν να τον πλησιάσουν καν. Δεν παραδέχονται πως τον χρειάζονται, όμως τον αναζητούν συνέχεια. Οι κόρες που θέλουν τις μητέρες αλλά προσπαθούν να τους ξεφύγουν. Οι μητέρες που περιμένουν από τις κόρες κάτι ανείπωτο.
Άννα Δαμιανίδη

Σκηνοθετικό σημείωμα
Η σχέση μάνας και κόρης είναι ένα μυστήριο. , Άλλοτε σχέση εξάρτησης, άλλοτε ασφυκτικής πίεσης, άλλοτε ανταγωνιστική, μίσους αλλά και αγάπης. Εδώ έχουμε μια σχέση με ανεκπλήρωτες επιθυμίες εκατέρωθεν. Στο έργο της ΑνναςΔαμιανίδη η κόρη καλεί τη μητέρα σ’ ένα φαντασιακό διάλογο. Η συνάντηση αυτή φυσικά δεν οδηγεί πουθενά παρά μόνο στην αδιέξοδη κατάσταση ύπαρξης της κόρης.

Ένας λόγος που ήθελα να δουλέψω πάνω στο “Ένα δώρο” είναι οι έξυπνοι και εύστοχοι διάλογοι, κάτι που σπανίζει και το χαίρομαι τόσο πολύ τώρα, με τις δύο ηθοποιούς (Δήμητρα Μπάσιου και Φαίδρα Παπανικολάου) που προσπαθούν ν ́ ακούσουν η μία την άλλη. Η σύντομη, περιληπτική και εικονογραφική επικοινωνία της σύγχρονης τεχνολογίας έχει εξοστρακίσει το ζωντανό διάλογο, οδηγεί σε μια ιδιαίτερη απομόνωση. Καθημερινές συνομιλίες και στιγμιότυπα που ανακαλεί και δημιουργεί η κόρη αντανακλούν την ιδιάζουσα και ξεχωριστή γυναικεία ψυχοσύνθεση με ενάργεια και χιούμορ.
Αθηνά Κεφαλά

Προσπάθησα να μείνω πιστός στις ανάγκες του κειμένου της Άννας Δαμιανίδη και να συνθέσω τη μουσική στο ρυθμό του swing που ταιριάζει με το έργο.
Κώστας Καλδάρας (μουσική σύνθεση)