«Γένεσις Νο 2» στο ΠΛΥΦΑ

Το Γένεσις Νο 2 του Ιβάν Βιριπάεφ είναι μια «τραγωδία του νοήματος» που καταφέρνει να συνδυάζει το χιούμορ και τον ρεαλισμό, με βαθιά ερωτήματα για το νόημα και την ύπαρξη. Μιλάει για την ελευθερία και την επιβολή, τη μοναξιά και τη σύνδεση μεταξύ των ανθρώπων. Μιλάει για τον Θεό και με τον Θεό, που αποτελεί ένα από τα πρόσωπα του έργου.

“Αν πιστεύεις στον Θεό αυτό δεν σημαίνει ότι κι ο Θεός πιστεύει σ’ εσένα”

Πρόκειται, όμως, για έναν εξανθρωπισμένο, επαναστάτη Θεό, ο οποίος δηλώνει προκλητικά ότι δεν υπάρχει, αναγκάζοντας τον άνθρωπο να ψάξει τι μπορεί να υπάρχει πέρα από εκείνον. Υπάρχει άραγε κάτι ακόμα;

“Μέσα σε όλα όσα υπάρχουν γύρω μας, υπάρχει και κάτι ακόμα, κάτι άλλο πέρα από αυτά που βλέπουμε”

Μέσα από το κείμενο γεννιούνται κόσμοι και χαρακτήρες, επίκαιροι και αιώνιοι που έχουν την ευελιξία να μεταμορφώνονται μέσα από τα μάτια των θεατών. Έτσι έρχονται στην επιφάνεια σκέψεις και συναισθήματα που έχουμε όλοι, αλλά ίσως δεν ξέρουμε πώς να τα μετατρέψουμε σε λέξεις.

Η πολυφωνικότητα του κειμένου αποτυπώνεται και στη σκηνοθεσία που δοκιμάζει μια πρωτοποριακή προσέγγιση του έργου. Πέντε ηθοποιοί εναλλάσσονται στους ρόλους του έργου, αλλάζοντας χαρακτήρες σε κάθε παράσταση, αυθόρμητα, χωρίς να υπάρχει προσυννενόηση για το ποιον ρόλο θα αναλάβει ο καθένας σε κάθε σκηνή. Έτσι, μέσα από αυτό το παιχνίδι της αυτοδιάθεσης, κάθε παράσταση θα είναι διαφορετική, απρόβλεπτη και πραγματικά «ζωντανή».

Η Ομάδα Θεάτρου ETÚTI, σε σκηνοθεσία της Καλής Βοϊκλή και με την πρωτότυπη μουσική σύνθεση της Βίκης Καπετανοπούλου, δημιουργούν μια εναλλακτική παράσταση, όπου το κείμενο του Βιριπάεφ αναδεικνύεται ως το «βασικό πρόσωπο του έργου».