«Μπλε καστόρινα παπούτσια» στο Θέατρο Μπέλλος

Μια παράσταση για τη ζωή και τα όνειρα των ανθρώπων που παγιδεύτηκαν στο μεταίχμιο της ιστορίας, με φόντο την Αθήνα της δεκαετίας του ΄60.

«Ήταν οι μέρες που' χε ανοίξει στο Μεταξουργείο, η Χαβάη. Ένα υπόγειο, συνδυασμός ταβέρνας και Φολί Μπερζέρ, που' χε σεπαρέ κι αντί για γυναίκες σέρβιραν άντρες ντυμένοι γυναίκες. Φορούσαν φουρό και ξύριζαν τα πόδια τους κι είχαν φτιάξει βυζιά γυναικεία πάνω στα αντρικά στήθη τους.»

Εκεί, ανάμεσα στα πορνεία που μυρίζουν ντετόλ και πατσουλί, τα χαμόσπιτα που μπάζουν νερά και τα ιδιόμορφα καμπαρέ με τις πρώτες τραβεστί, ξετυλίγεται η ιστορία της μετεμφυλιακής Ελλάδας, μέσα από τα μάτια των ανθρώπων του περιθωρίου· ανθρώπων που την έζησαν και τη διαμόρφωσαν.

Ο Γαζούρης ή Λάζαρος με το υπερμέγεθες πέος που φέρνει την άνοιξη.  Η Σαλώμη με τη μέση δαχτυλίδι που τη λέγαν Χαράλαμπο. Η Βουγιούκλω που μισεί το σουλούπι της και βάφει με οξυζενέ, τα μαλλιά της. Η Θέμις η καλύτερη μίμος της γυναικείας συμπεριφοράς. Η Φώτω, ένας καλοχτισμένος γεροδεμένος άντρας, ο μόνος που κράτησε το όνομά του και το ‘κανε κοριτσίστικο. Ο κυρ-Χρήστος, πρώην χίτης, που κάνει κουμάντο στη Χαβάη και τη μισή Αθήνα. Η Αριστέα που πλένει τα σεντόνια των πορνείων και εύχεται ο γιός της να μείνει αμόλυντος. Οι έφηβοι που γίνονται Λαμπράκηδες και μοιράζουν προκηρύξεις. Οι νταήδες και οι παρακρατικοί που περιμένουν να δουν που θα κάτσει η μπίλια της εξουσίας, για να διαλέξουν μεριά. Οι αμερικανοί στρατιώτες που θέλουν να περάσουν αχαλίνωτες νύχτες στην μπερδεμένη παραγκούπολη. Ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι που δολοφονείται μπροστά στα έκπληκτα μάτια της Τζάκι. Όλοι φτιάχνουν το βαθιά πολιτικό, ερωτικό, παθιασμένο και τραγικό σύμπαν του έργου που θα ολοκληρωθεί με την προβοκάτσια του ’64 και θα πνιγεί στο αίμα ενώ ο Έλβις Πρίσλεϊ θα τραγουδάει Μπλε καστόρινα παπούτσια σ’ ένα σαρανταπενταράκι.