Η «Περσεφόνη» του Γιάννη Ρίτσου στο Θέατρο Φούρνος

Κι ένιωσα τότε το χέρι του τυλιγμένο στη μέση μου
τραχύ, δασύτριχο, μυώδες, να δαμάζει την αντίστασή μου - ποιάν αντίσταση;
εγώ δεν ήμουν εγώ - κανένας φόβος λοιπόν για μια ταπείνωση, τα πάντα
είχαν ακινητήσει σε μια απέραντη διαύγεια
ενός συντελεσμένου ακατόρθωτου. 

Η Περσεφόνη είναι ένα ακόμα κείμενο του Γιάννη Ρίτσου από την Τέταρτη Διάσταση που παρουσιάζουν οι Όψεις και η Άσπα Τομπούλη μετά από την Ισμήνη (2010 και 2012).  Είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα έργα του ποιητή, καθώς το θέμα του μύθου -η αρπαγή της ηρωίδας από τον Πλούτωνα και η κάθοδός της στον Άδη- δίνει την ευκαιρία στον Ρίτσο να ανατρέψει τον μύθο και να γράψει ένα τολμηρό κείμενο για την απελευθέρωση του ανθρώπου μέσα από την εκπλήρωση της ερωτικής επιθυμίας. 

Ο ποιητής ακολουθεί την εκδοχή του μύθου όπως εμφανίζεται στο ομώνυμο έργο του Andre Gide, που θέλει την Περσεφόνη να κατεβαίνει στον Άδη με τη θέλησή της και όχι να αρπάζεται βίαια από τον Πλούτωνα.  Πάνω σε αυτόν τον θεματικό καμβά, ο Ρίτσος συνθέτει ένα σύγχρονο, αισθησιακό, βαθιά προσωπικό και εξαιρετικά γοητευτικό κείμενο που ταυτόχρονα διερευνά τα όρια της ελευθερίας επιλογής και το ερωτικό πάθος.  Είναι μια θεματική που δεν συναντάται με αυτή την ένταση παρά μόνο σε λίγους από τους μονολόγους της Τέταρτης Διάστασης και το στοιχείο αυτό κάνει το έργο διαχρονικά επίκαιρο, τολμηρό -τελικά ένα έργο συγκλονιστικό.