Η τραγωδία του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ Βασιλιάς Ληρ ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου και ο Γιάννης Χουβαρδάς μάς καλεί σε ένα σύμπαν, στο οποίο η εξουσία σημαίνει τα πάντα και η αμφισβήτησή της οδηγεί στο τίποτα.
Το έργο ακολουθεί το ταξίδι του Ληρ προς το σκοτάδι, την εσωτερική ερημιά και την τρέλα, μετά την απόφασή του να αποσυρθεί από την ενεργό δράση και να μοιράσει την επικράτειά του στις τρεις κόρες του. Η τραγωδία που θα ξετυλιχτεί δεν θα αφήσει αλώβητο κανέναν από τους ήρωες.
Γραμμένο το 1608, το πιο σκοτεινό έργο της σαιξπηρικής δραματουργίας πραγματεύεται μεταξύ άλλων το ζήτημα της εξουσίας και της φθοράς που επιφέρει η απώλειά της και την πολυπλοκότητα των οικογενειακών σχέσεων. Με πολύτιμο αρωγό μια πολυεπίπεδη σκηνογραφία που επεκτείνεται ως τα έγκατα του κτηρίου Τσίλλερ και εγκολπώνει την τέχνη του κινηματογράφου με εκτεταμένη χρήση live video, ο σκηνοθέτης μάς παρασύρει σε μια καταβύθιση στον εγκέφαλο του Ληρ, ενός άντρα που παρέδωσε επιπόλαια την πρωτοκαθεδρία του, ενός παιδιού που ψάχνει μάταια να επανενωθεί με τη μητέρα, του σκληροτράχηλου πατριάρχη – θεματοφύλακα ενός άκαμπτου κώδικα που δεν διαφέρει από εκείνον μιας εγκληματικής οργάνωσης.
Εκκινώντας από τη μετάφραση του Διονύση Καψάλη, στην οποία βασίστηκε, και έχοντας ως συμμάχους επί σκηνής μια τριμελή μουσική μπάντα και έναν πολυπληθή θίασο καταξιωμένων και νεότερων ηθοποιών, ο Γιάννης Χουβαρδάς προτείνει τη δική του ανάγνωση του Βασιλιά Ληρ, σε μια παράσταση όπου οι θεατές, όπως ακριβώς και οι ήρωες της τραγωδίας, θα λάβουν μέρος σε ένα ζοφερό νοητικό παιχνίδι, και όπου τα όρια μεταξύ θεατρικής εμπειρίας και κινηματογραφικής ψευδαίσθησης είναι τόσο θολά όσο και η γραμμή που χωρίζει την παραφροσύνη από τη λογική στις φράσεις που ξεστομίζει ο Τρελός ακόλουθος του έκπτωτου βασιλιά. Τον φερώνυμο ρόλο ενσαρκώνει ο Γιάννης Νταλιάνης.
