Hotel Éternité

Το νέο έργο του Γιάννη Καλαβριανού ανεβαίνει στη Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» ύστερα από ανάθεση του Εθνικού Θεάτρου.

Βασικοί ήρωές του είναι οκτώ εργαζόμενοι σε ένα ξενοδοχείο, όπου τίποτε δεν επιτρέπεται να παλιώσει. Η γενική διευθύντρια προσπαθεί να παγώνει τον χρόνο πιστεύοντας πως αυτό θα βοηθήσει τους πελάτες που καταλύουν εκεί να διαχειριστούν τη ζωή τους που περνά. Ή που δεν περνά.

Ο Γιάννης Καλαβριανός σημειώνει: Το Hotel Éternité, δεν είναι ένα συνηθισμένο ξενοδοχείο. Ίσως δεν θα έπρεπε καν να κατατάσσεται στα ξενοδοχεία. Είναι ένας τόπος, όπου καταλύουν άνθρωποι που κάτι τους συνέβη. Και που απέκτησαν μια…ξεχωριστή θα έλεγα, αντίληψη του χρόνου. Άνθρωποι, λοιπόν, ευαίσθητοι. Οι πελάτες, είναι χωρισμένοι σε ζώνες, ανάλογα με το ζήτημα που αντιμετωπίζουν. Σε κάποιους ο χρόνος έχει σταματήσει έπειτα από μία απώλεια και πρέπει να τον επανεκκινήσουν. Σε άλλους, αντίθετα, όπως στην πτέρυγα με τις Μις Υφήλιος, πασχίζουν να τον σταματήσουν γιατί εκείνες δεν αντέχουν τη σωματική φθορά. Αν κάποιος θλίβεται με τον ερχομό του φθινοπώρου, απλώς του παρατείνουν το καλοκαίρι, ενώ στο τμήμα με τους πελάτες μικρού προσδόκιμου ζωής, μέλημα των υπαλλήλων είναι να πολλαπλασιάσουν με κάθε τρόπο, το βίωμα του χρόνου που περνά.

Όλους αυτούς τους ενοίκους, δεν τους βλέπουμε ποτέ. Βλέπουμε μόνον τη διευθύντρια, το προσωπικό, έναν γιατρό και έναν παράξενο άνδρα που μεταμφιέζεται και συνεχώς κοροϊδεύει την ανθρώπινη αγωνία. Τις δικές τους ζωές  παρατηρούμε, να πασχίζουν σε 24ωρη βάση να διατηρήσουν μια ουτοπία, χωρίς να τους επιτρέπεται να δείξουν αντίστοιχη αδυναμία ή φόβο για τον χρόνο που τρέχει. Έχουν αφιερωθεί σε μία αποστολή μεγαλύτερη από εκείνους, προσπαθώντας να φτιάξουν κάτι μονιμότερο από το άπιαστο παρόν. Να διατηρήσουν ένα μέρος όπου ο χρόνος θα γυρίζει κι «αλλιώς», ένα μέρος όπου ο θάνατος δεν θα υπάρχει.

Όμως, κανείς δεν καταφέρνει να κρατήσει τον παράδεισό του για πάντα – ίσως ο παράδεισος μόνο έτσι να φτιάχνεται, από υπερβολικά συμπυκνωμένο χρόνο. Δεν πειράζει. Άλλωστε, η τελειότητα είναι γι’ αυτούς που δεν έχουν φαντασία.