«Μηχανή Άμλετ» στο Θέατρο Αλκμήνη

«Ήμουν ο Άμλετ Στεκόμουν στην ακτή και μιλούσα με τα κύματα που σκάγανε μπροστά μου ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ στην πλάτη τα ερείπια της Ευρώπης»

Με όχημα τη νέα μετάφραση της Βάλιας Κουντούρη, η οποία στοχεύει στην ανάδειξη της οξύτητας και της αμεσότητας του λόγου του Müller, ο Παύλος Σούλης ερευνά τη σύνθεση του κειμενικού και σκηνικού τόπου ως μια ρέουσα δομή που αναδιαμορφώνεται από λέξεις, μνήμες και φόβους, χωρίς να ολοκληρώνεται ποτέ. Σε αυτό το διαρκώς μεταβαλλόμενο σύμπαν, ο Άμλετ γίνεται ένα πρόσωπο στο ΕΔΩ και στο ΤΩΡΑ. Ένα πρόσωπο που αμφισβητεί όλα τα ΠΡΕΠΕΙ που διδαχθήκαμε ως ΣΩΣΤΑ, που έχει βιώσει την αποτυχία της επανάστασης από ένα σύστημα που την εκμεταλλεύτηκε, που ξέρει ότι καμιά αλήθεια δεν μπορεί να νικήσει την πατριαρχία. Ένας άνθρωπος μόνος, απελπισμένος, αποχαυνωμένος μέσα στην εφήμερη ασφάλεια του καταναλωτισμού, που επιθυμεί για να επιθυμεί, που παύει να σκέφτεται, που χάνει την ταυτότητά του, που λειτουργεί «στον αυτόματο», που γίνεται μια μηχανή. 

«Οι σκέψεις μου είναι πληγές στο μυαλό μου Το μυαλό μου είναι μία ουλή Θέλω να είμαι μία μηχανή»

Υπάρχει ελπίδα να γεννηθεί ένας νέος κόσμος; Υπάρχει γλώσσα που να μπορεί να εκφράσει τις αγωνίες της ανθρώπινης ύπαρξης; Αναμιγνύοντας την Ιστορία με την ιστορία κάθε ανθρώπου και υπογραμμίζοντας την ταύτιση του «εγώ» με το «εμείς», η Μηχανή Άμλετ μας δείχνει έναν δρόμο για να βγούμε από το χάος: να σταματήσουμε να ασχολούμαστε μόνο με τον εαυτό μας, να στρέψουμε το βλέμμα μας στους άλλους. Πριν να είναι αργά.

«Ζήτω το μίσος η περιφρόνηση η εξέγερση ο θάνατος Όταν θα διασχίσει με τα χασαπομάχαιρα τα δωμάτιά σας τότε θα ξέρετε την αλήθεια»