Η Φαύστα και ο Γιάννης χάνουν το τετραετές κοριτσάκι τους, το Ριτσάκι, στη θάλασσα. Όμως, η αναζήτησή τους είναι μάταιη, αφού το έχει καταπιεί ένα «θαλάσσιον κήτος-ένα θαλάσσιον τέρας». Χρόνια μετά, το Ριτσάκι θα βρεθεί στην κοιλιά ενός ψαριού… που θα ψαρέψει ο πατέρας της! Μόνο που η χαρά της επιστροφής της «απωλεσθείς κόρης» δεν θα κρατήσει πολύ. Θα τη φάνε… οι γάτοι, επειδή μυρίζει ψαρίλα! Έτσι, το «πρωτοποριακό» queer ζεύγος Ιατρού, το οποίο ζητά το Ριτσάκι σε γάμο ‒με συνοικέσιο‒ για λογαριασμό του ομοιοπαθούς υιού τους, αναχωρεί άπραγο από την οικία της Φαύστας.

Η «Φαύστα» του Μποστ, ένα υπερβατικό θεατρικό έργο σε έμμετρο λόγο που σατιρίζει τη μικροαστική προσποίηση μέσα από ένα παιχνίδι συμφυρμού πομπώδους ύφους και ψευτολόγιας ανορθογραφίας, έχει πάντα στραμμένο το βλέμμα της ‒προφητικά, θαρρείς‒ στο μέλλον. Δηλαδή, στο δικό μας σήμερα. Στηλιτεύει με φινέτσα και γούστο όλες τις παθογένειες που εξακολουθούν να καθορίζουν τις ζωές μας, από τις οποίες δεν έχουμε απαλλαγεί ακόμη. Και όλα αυτά μας κάνουν να γελάμε με την ημιμάθεια, τη «δηθενιά», τη σοβαροφάνεια, την κατεστημένη κουλτούρα, μέσα σε ένα κλίμα γιορτής και τέρψης, ανατροπής και πρωτοπορίας.