Καρένινα: Μια τολμηρή μεταγραφή του μυθιστορήματος του Τολστόι από την Ομάδα ΠΥΡ

Η ομάδα ΠΥΡ επανασυστήνει στο κοινό το εμβληματικό έργο της ρώσικης και παγκόσμιας λογοτεχνίας «Άννα Καρένινα» μέσα από μία πρωτότυπη μεταφορά στο σήμερα.

Μία γυναίκα κι ένας άνδρας, η Άννα και ο Λέβιν, σε δύο παράλληλες ιστορίες αναζητούν το νόημα της ύπαρξής τους διεκδικώντας με τον δικό τους τρόπο την προσωπική ελευθερία μέσα σε μια ασφυκτικά συμβατική κοινωνία που κατηγοριοποιεί στερεοτυπικά τους ανθρώπους και καταλήγει να συνθλίβει τη φύση τους. Η πορεία του αγώνα τους και τελικά η μοίρα τους θα είναι εντελώς διαφορετικές.

Ο Λέων Τολστόι στο κλασικό αυτό αριστούργημα ανατέμνει την σύμβαση του γάμου και της οικογένειας όπως αυτή υπάρχει τον 19^ο αιώνα. Αν ωστόσο κάθε μεγάλο έργο είναι προορισμένο να ξεπερνά την εποχή του, τότε οι άλυτες συγκρούσεις του ασυνείδητου, της φύσης, της ψυχής του ανθρώπου με την κοινωνία όπου ζει και την ταυτότητα που αποκτά μέσα σε αυτή, όπως τις φωτίζει ο μεγάλος Ρώσος κλασικός, αποτελούν σήμερα ένα νέο, ζωντανό πεδίο μάχης.

Με την «Καρένινα» οι ΠΥΡ δημιουργούν ένα ιδιοσυγκρασιακό εγχείρημα  ειδικά σχεδιασμένο για τρεις ηθοποιούς και για το Θησείον, ένα θέατρο για τις τέχνες.

Σημείωμα σκηνοθέτιδας

«Σε ένα transit zone· ή κάπου, στα μισά ενός δρόμου· εκεί όπου δεν συμβαίνει φαινομενικά τίποτα αλλά μπορούν να συμβούν τα πάντα· η Άννα και ο Λέβιν, δύο πρόσωπα του τολστοϊκού μύθου συναντιούνται εκεί γιατί κάτι χρειάζονται το ένα απ’ το άλλο, ενώ παλεύουν με τον δικό τους τρόπο να ζήσουν. Ευτυχισμένοι; Ελεύθεροι; Να ζήσουν μια ζωή με νόημα πάντως.

Οι ιστορίες είναι για να τις εξερευνούμε εκ νέου. Να τις διαβάζουμε ξανά, να τις μιλάμε αλλιώς, να τις περπατάμε με τα δικά μας βήματα. Κι όσο πιο γνωστές είναι ή νομίζουμε ότι είναι, τόσο μεγαλύτερη η ανάγκη να τις ανακαλύψουμε απ’ την αρχή. Η παράσταση επιχειρεί μια φαντασία πάνω στο κλασικό μυθιστόρημα Άννα Καρένινα, ψηλαφεί το ασυνείδητο των ηρώων και αντικρύζει εκεί κάτι ορμητικό και απρόβλεπτο, αντιφατικό και αχόρταγο, πλαισιωμένο από συμβάσεις, κοινωνικούς θεσμούς και ταυτότητες κι ωστόσο ανένταχτο και αταξινόμητο, κάτι που είναι αδύνατον να ορίσει κανείς: την ανθρώπινη φύση.»

Ιώ Βουλγαράκη