Σύντροφοι;

Ο Άξελ και η Μπέρτα είναι ένα ερωτευμένο ζευγάρι ζωγράφων. Εκείνος, πιο φτασμένος, γίνεται ο μέντορας της Μπέρτα, που τώρα δοκιμάζει τις δυνάμεις και το ταλέντο της στον κόσμο των εικαστικών. Όλα συμβαίνουν στο Παρίσι.

Ελιγμοί, ερωτική πρόκληση, τρυφερότητα, λαγνεία, τσαχπινιά και σκέρτσα, απάτες και δόλος, όλα είναι παρόντα για να δαγκώσει ο Άξελ-Αδάμ τον απαγορευμένο καρπό, που του προσφέρει η Μπέρτα-Εύα. Ποιος κερδίζει στο τέλος δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι η γη της επαγγελίας χάνεται και οι δύο ήρωες εξορίζονται. Στον λυσσαλέο αγώνα της Μπέρτα και του Άξελ όλα δοκιμάζονται. Όχι μόνο η ικανότητα και η δύναμη, αλλά και η ηθική του αγώνα. Και είναι ένας αγώνας αέναος, που έρχεται από τα βάθη της ανθρώπινης ιστορίας και θα συνεχίζεται στο διηνεκές. Γι' αυτό και μας αφορά. Αν η κόλαση είναι οι άλλοι, όπως λέει ο Σαρτρ, τότε οι άλλοι, ο κόσμος όλος, υπάρχει μόνο μέσα από την σύγκρουση. Αν ο άνθρωπος είναι δημιουργός, τότε η αποστολή του επιβεβαιώνεται μόνο μέσα από την καταστροφή του δημιουργήματος. Ένα αδιάκοπο πήγαινε-έλα ανάμεσα στη δημιουργία και την καταστροφή, ανάμεσα στη γέννηση και το θάνατο. Αυτή την υπαρξιακή παλινδρόμηση ο Μπέκετ την τέλειωσε με μια φράση: «Επιχειρούμε ξανά και ξανά για να αποτύχουμε καλύτερα». (Try again, fail again, fail better)