«Αναζητώντας τον ομοιογενή ήχο» με το Κουαρτέτο Εγχόρδων Αθηνών στον Φ.Σ. Παρνασσός

Το βιολί, η βιόλα ή το βιολοντσέλο που κρατάει στα χέρια του ένας μουσικός είναι αναπόσπαστο μέρος της προσωπικότητάς του, τόσο σημαντικό όσο και για έναν τραγουδιστή το μοναδικό ηχόχρωμα που διαθέτει η φωνή του. 

Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο συναρπαστικά σε ένα κουαρτέτο εγχόρδων, όπου οι τέσσερις μουσικοί περνούν άπειρες ώρες μαζί προσπαθώντας να συγκεράσουν όχι μόνο τον τρόπο με τον οποίο παίζουν, αλλά και τον ήχο που παράγουν τα όργανά τους, συχνά κατασκευασμένα με χρονική διαφορά πάνω από διακόσια χρόνια το ένα από το άλλο, σε διαφορετικές χώρες ή ακόμα και ηπείρους με τελείως διαφορετικά αισθητικά και τεχνικά πρότυπα, ώστε να πετύχουν ένα αρμονικό και ομοιόμορφο αποτέλεσμα. 

Τι θα γινόταν όμως αν δινόταν η πολύ σπάνια δυνατότητα σε ένα κουαρτέτο να παίξει μια συναυλία χρησιμοποιώντας όργανα κατασκευασμένα όλα από το ίδιο «χέρι», τον ίδιο κατασκευαστή; 

Αυτή τη μοναδική εμπειρία θα ήθελε να μοιραστεί με το κοινό της Αθήνας το δραστήριο Κουαρτέτο Εγχόρδων Αθηνών, σε μια συναυλία που θα πραγματοποιηθεί στηναίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός, έναν χώρο ιδανικό για ένα τέτοιο εγχείρημα που συμβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Τα όργανα που θα κρατάνε οι τέσσερις μουσικοί στα χέρια τους εκείνη τη βραδιά είναι όλα έργα του νεαρού «λουτιέ», όπως ονομάζονται από τους γνώστες οι κατασκευαστές εγχόρδων μουσικών οργάνων, Δημήτριου Κακού.

Στη συναυλία της 27ης Μαΐου το Κουαρτέτο Εγχόρδων Αθηνών που αποτελείται από τους βιολιστές Απόλλωνα Γραμματικόπουλο και Παναγιώτη Τζιώτη, τη βιολίστα Αγγέλα Γιαννάκη και τον βιολοντσελίστα Ισίδωρο Σιδέρη, θα παρουσιάσει έργα Λ. βαν Μπετόβεν και Α. Ντβόρζακ, ενώ τα έσοδα από τα εισιτήρια της συναυλίας θα διατεθούν εξ’ ολοκλήρου σε φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Ο Δημήτριος Κακός παρά το νεαρό της ηλικίας του έχει ήδη κερδίσει την αναγνώριση των Ελλήνων μουσικών ως ένας από τους «μάγους» που με την τέχνη τους μπορούν να κάνουν ένα έγχορδο όργανο να ακουστεί διαφορετικά: πιο λαμπερά, πιο γλυκά, πιο δυνατά. Όμως και τα όργανα που ο ίδιος κατασκευάζει έχουν κερδίσει τις καρδιές τους και έτσι πολλοί επαγγελματίες, μαθητευόμενοι και ερασιτέχνες μουσικοί παίζουν με δικά του βιολιά, βιόλες ή βιολοντσέλα.  Με καταγωγή από τον Πρόδρομο Ευρυτανίας και μεγαλωμένος στο Μουζάκι Καρδίτσας, από μικρός περνούσε τον χρόνο του στο εργαστήριο του πατέρα του, αυτοδίδακτου οργανοποιού. Στα 15 του ολοκλήρωσε το πρώτο του βιολί και αργότερα ταξίδεψε στην Κρεμόνα της Ιταλίας, τον τόπο όπου πήραν τα έγχορδα όργανα τη σημερινή τους μορφή στα χέρια των μεγάλων μαστόρων του 17^ου και 18^ου αιώνα. Στην διάσημη σχολή Academia Cremonensis έμαθε στο πλάι των σημαντικών μαέστρων κατασκευαστών τη διαδικασία κατασκευής ενός βιολιού με τον παραδοσιακό τρόπο της σπουδαίας κρεμονέζικης σχολής. Όπως λέει και ο ίδιος για την εργασία του: 

«Η εμμονή μου και ο στόχος της δουλειάς μου δεν είναι η κατασκευή ενός οργάνου, χιλιάδες άνθρωποι το κάνουν αυτό. Πρόκειται για τη δημιουργία ενός μοναδικού, πλούσιου σε ηχοχρώματα και ικανότητα να ταξιδέψει σε μια μεγάλη αίθουσα ήχου. Αυτή είναι μια διαρκής αναζήτηση.»

Το πάθος του Δημήτριου Κακού για τα έγχορδα όργανα και η συνεχής αναζήτηση του ήχου τους τον οδήγησε πέρα από την κατασκευή τους να ασχοληθεί με ενθουσιασμό και με το παίξιμό τους και έτσι είναι και Διπλωματούχος βιολιστής!