Οι Manitarock επιστρέφουν στη σκηνή του Κυττάρου

Οκτώ μήνες μετά την πρώτη τους συναυλία στο Κύτταρο, οι Manitarock, η μουσική κολεκτίβα από τα Γρεβενά, που τόσο δύσκολα περιγράφεται και ακόμα πιο δύσκολα ξεχνιέται, αν έχει κάποιος την τύχη να τους δεις ζωντανά, σε κάποια από τις σπάνιες ζωντανές τους εμφανίσεις, επιστρέφουν στην Αθήνα, για να μας ταξιδέψουν μαζί τους, στο πολυδιάστατο μουσικό τους σύμπαν οπού η παράδοση συναντά το ροκ και το διονυσιακό γλέντι φλερτάρει με την μυσταγωγία με έναν τρόπο... Manitarock.

Το όνομα (μανιτάρι + ροκ) υπογραμμίζει την ιδιαίτερη σχέση των μελών του συγκροτήματος με τα μανιτάρια και το ροκ ύφος μιας μπάντας που προέκυψε αυθόρμητα, γύρω από τη μεταμεσονύχτια φωτιά των υπαίθριων πανελλήνιων γιορτών μανιταριού. Οι Manitarock γεννήθηκαν και ζουν στα Γρεβενά, την «πόλη των μανιταριών».
Το πέρασμα των μελών του συγκροτήματος από ροκ, ρεμπέτικα, «έντεχνα», παραδοσιακά συγκροτήματα και βυζαντινές χορωδίες, υποδηλώνει την ευρύτητα ενός μουσικού φάσματος, που συνθέτει το παραδοσιακό με το σύγχρονο, το συγκερασμένο με το ασυγκέραστο και μετέχει στον διάλογο του ελληνικού με το δυτικό και το οικουμενικό.
Το αποτέλεσμα αυτού του διαλόγου αποτυπώνεται ως υπέρβαση, τόσο στις συνθέσεις του Γιώργου όσο και στις διασκευές παραδοσιακών (από Ήπειρο, Μακεδονία, Θράκη, Σμύρνη, Πόντο, Αιγαίο και Grecia Salentina), ρεμπέτικων, λαϊκών και σύγχρονων ελληνικών τραγουδιών, που συνδυάζοντας την ξεχωριστή ερμηνεία της Δέσποινας και το ροκ ύφος της ενορχήστρωσης, οδηγούν στο πάντρεμα με κλασικές ροκ συνθέσεις, στη βάση της πανάρχαιας πεντατονικής κλίμακας.

Οι χαρακτηριστικές διφωνίες της Δέσποινας (Κλεισιάρη) και του Γιώργου (Κωνσταντινίδη) και το «πειραγμένο», με ιδιαίτερο κούρδισμα και μόρια μπουζούκι, που μετεωρίζεται ανάμεσα στο ύφος του λαούτου, του ταμπουρά και της κιθάρας, υποστηρίζονται ρυθμικά από τα τύμπανα του Δημοσθένη (Κωνσταντινίδη) και το μπάσο του Γιώργου (Δούμα), χρωματίζονται μελωδικά από το γρεβενιώτικο μουσικό ιδίωμα, με τις δοξαριές του Θωμά (Τσιοτίκα) και επικαιροποιούνται ενορχηστρωτικά με την κιθάρα  του Σάκη (Ντοβόλη), επαναφέροντας στο προσκήνιο αρχέγονες μελωδίες και ρυθμούς, που έχουν εγγραφεί στη συλλογική μας μνήμη.