Τρία έργα του Μάνου Χατζιδάκι στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ

Τρία σπουδαία έργα του Μάνου Χατζιδάκι «Τα Τραγούδια της αμαρτίας» (1992), ο «Κοινός βίος» (1977) και οι «Παίδες επί Κολωνώ» (1977) αποκαλύπτονται στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος στο πλαίσιο του Κύκλου Μάνος Χατζιδάκις.

«Τα Τραγούδια της Αμαρτίας» για φωνή και πιάνο ερμηνεύουν ο Πάρις Κιμιωνής (τραγούδι) και ο Τίτος Γουβέλης (πιάνο), ενώ τον «Κοινό βίο» και τους «Παίδες επί Κολωνώ» θα ερμηνεύσουν ο Αλκίνοος Ιωαννίδης και δεκαμελές μουσικό σύνολο. Την καλλιτεχνική επιμέλεια των παραστάσεων υπογράφει ο Γιώργος Χατζιδάκις, ενώ τη σκηνοθετική επιμέλεια ο Γιάννης Σκουρλέτης, ένας από τους πιο ιδιοσυγκρασιακούς σκηνοθέτες, και η ανατρεπτική του ομάδα bijoux de kant. Συμμετέχουν, επίσης, φωνητικό σύνολο, περφόρμερ και χορευτές της Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής Χορού της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Λίγα λόγια για τα έργα

Τα Τραγούδια της αμαρτίας (1992) είναι ένας κύκλος τραγουδιών σε ποίηση Ντίνου Χριστιανόπουλου και Γιώργου Χρονά, ο οποίος παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην παράσταση σταθμό Ενός λεπτού σιγή (1995) της Ομάδας Εδάφους του Δημήτρη Παπαϊωάννου σε μουσική Γιώργου Κουμεντάκη. Ο Κοινός βίος (1977) είναι ένα έργο πάνω σε τέσσερα ποιήματα του Γιώργου Χρονά, το οποίο εκδόθηκε το 1999 στον δίσκο Μάνος Χατζιδάκις 2000 Μ.Χ.. Οι Παίδες επί Κολωνώ (1977) είναι μια «σκηνική καντάτα» σε στίχους Νίκου Γκάτσου, Μιχάλη Μπουρμπούλη και του συνθέτη.

Κοινός βίος
Ένα έργο πάνω σε μια ποιητική ιδέα μου, που χρησιμοποιώντας ποιήματα του Γιώργου Χρονά σχηματίζεται ένα ειδικό κλίμα διαφορετικού κοινού βίου, ποιητικά τοποθετημένου, με περιγραφές ενός ακριβού κινηματογράφου. Έχουν γραφεί τέσσερα τραγούδια, μα ολόκληρο το έργο μένει ανολοκλήρωτο.

Παίδες επί Κολωνώ
Οι «ΠΑΙΔΕΣ» παίζουν μέσα στη γοητεία των ημιτονίων και του αναμφισβήτητου στη λαϊκή μας μουσική διάλεκτο.
Οι «ΠΑΙΔΕΣ» στον Κολωνό είναι τόσο λίγο παιδιά, χωρίς όμως ποτέ να καταφέρουν να γίνουν άνδρες.
Οι «ΠΑΙΔΕΣ ΕΠΙ ΚΟΛΩΝΩ» συνθέτουν ελληνικές εικόνες του έρωτα, της αθλιότητας και της απελπισίας.