«Gazing at my Feet» της Ιωάννας Δημάκη: Παρουσίαση του βιβλίου

Η συγγραφέας Ιωάννα Δημάκη και οι εκδόσεις Ελευθερουδάκης παρουσιάζουν το βιβλίο «Gazing at my Feet (Παρατηρώντας τα πόδια μου – Πώς ερωτεύτηκα την Ελλάδα)» στο Εκπαιδευτικό Κέντρο Athens Center (Αρχιμήδους 48, Αθήνα).

«Gazing at my Feet» της Ιωάννας Δημάκη – Λίγα λόγια για το βιβλίο

Τo Gazing at my Feet (Παρατηρώντας τα πόδια μου – Πώς ερωτεύτηκα την Ελλάδα) είναι ένα πορτρέτο της Ελλάδας μέσα από τα μάτια μιας Ελληνο-Αμερικανίδας. Η Ιωάννα Δημάκη (Joan Demakis) ζει στην Αθήνα εδώ και πενήντα χρόνια και, όπως λέει και η ίδια – “τα έχει δει όλα”.

Περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε όταν πρωτοήρθε στην Ελλάδα το 1972, νιόπαντρη με τον Έλληνα σύζυγό της, την μοναξιά και την μελαγχολία που αισθανόταν τα πρώτα χρόνια της παραμονής της στην Αθήνα, την μεγάλη περίοδο προσαρμογής στη νέα της ζωή. Σιγά σιγά όμως άρχισε να ερωτεύεται τη νέα της πατρίδα.

Οι αναμνήσεις της αποτελούν μια ωδή στην Ελλάδα – την οποία σήμερα πλέον αποκαλεί «πατρίδα» - στην απαράμιλλη ομορφιά της Ελλάδας, στην ιστορία της, τον αρχαίο αλλά τον σύγχρονο πολιτισμό της, τη γλώσσα και τη θρησκεία της καθώς και τους ζεστούς και φιλόξενους Έλληνες με την έμφυτη χαρά της ζωής και το χιούμορ τους.

Αυτό το βιβλίο απευθύνεται σε όλους τους αναγνώστες, κυρίως όμως σε εκείνους, που σκοπεύουν να έρθουν στην Ελλάδα, είτε απλά για επίσκεψη, είτε για μόνιμη εγκατάσταση.

Από την συγγραφέα

Πριν την πανδημία, είχα κάνει όλα, όσα έπρεπε. Παντρεύτηκα, μετακόμισα στην Ελλάδα το 1972 και έκανα δύο παιδιά. Εργάστηκα σε τρεις πολυεθνικές εταιρίες στην Ελλάδα, ολοκλήρωσα το μεταπτυχιακό μου στη Διοίκηση Επιχειρήσεων σε ηλικία 44 ετών, ήμουν εθελόντρια στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2004 και στην βιβλιοθήκη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών για οκτώ χρόνια μετά την συνταξιοδότησή μου το 2012.

Στις αρχές του 2020, η πανδημία έφερε στις ζωές όλων μας τα πάνω κάτω. Πολλοί από εμάς, εμού συμπεριλαμβανομένης, χρησιμοποιήσαμε τον εγκλεισμό σαν αφορμή προβληματισμού για το τι καταφέραμε έως τώρα και τι θα μπορούσαμε να κάνουμε ακόμη στο μέλλον. Κάποιοι θελήσαμε να διηγηθούμε την δική μας ιστορία.

Τώρα, μετά τον εγκλεισμό, απολαμβάνω την οικογένεια και τους φίλους μου, πηγαίνω στο γυμναστήριο, στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Και όπως όλοι μας, έμαθα να είμαι ευγνώμων για όλα τα καλά πράγματα γύρω μου.

Ζω στην πολυπολιτισμική γειτονιά της Κυψέλης, κοντά στον γιο μου, Στέφανο. Κάθε Ιούλιο όμως, πηγαίνω στο σπίτι μου στο Λεοντάρι, στην Αρκαδία όπου έχω περάσει μερικές από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου. Εκεί, κοντά στις ρίζες μου, απολαμβάνω τις καλοκαιρινές βραδιές στην πλατεία με τους φίλους και την οικογένειά μου.

Η ζωή δεν μπορεί να είναι καλύτερη απ’ αυτό.