Από την αγάπη για τον εαυτό, στην αγάπη για τον Άλλο - Ένα ταξίδι εξέλιξης

Η δεύτερη συνάντηση, με εισηγήτρια την κυρία Έφη Μαγουλά, Αναλυτική ψυχοθεραπεύτρια Ομάδας, Ζεύγους και Οικογένειας στέφθηκε με επιτυχία. Η ειδικός μίλησε για την έλλειψη επικοινωνίας ανάμεσα στους συντρόφους, με το κοινό να θέτει τις πολύ εύστοχες ερωτήσεις του.

Τη σκυτάλη παίρνει, ολοκληρώνοντας αυτό τον φθινοπωρινό κύκλο ομιλιών των Εκδόσεων Πορφύρα, η ψυχοθεραπεύτρια/ σύμβουλος οικογένειας, Όλγα Ψωμιάδη. Στην εισήγησή της με τίτλο: «Από την αγάπη για τον εαυτό, στην αγάπη για τον Άλλο - ένα ταξίδι εξέλιξης», η ειδικός θα μας εξηγήσει πώς μαθαίνουμε να σχετιζόμαστε με τους άλλους. Θα αναφερθεί, ακόμη, στη σύνδεση που υπάρχει ανάμεσα στις δυσλειτουργίες των διαπροσωπικών μας σχέσεων με συγκεκριμένα πρότυπα δημιουργίας δεσμών που έχουμε αφομοιώσει ή στα οποία έχουμε παραμείνει στάσιμοι.

Μέσα από την τοποθέτησή της, αλλά και με τη συζήτηση που θα ακολουθήσει, η κυρία Ψωμιάδη θα επιχειρήσει να δώσει απαντήσεις, μεταξύ άλλων, στα παρακάτω ερωτήματα:

• Γιατί τόσο συχνά οι διαπροσωπικές μας σχέσεις δυσλειτουργούν;
• Τι συμβαίνει και οι σχέσεις μας δεν κρατάνε;
• Γιατί, ενώ επιθυμούμε τη συντροφικότητα, κάνουμε μόνο περιστασιακές σχέσεις;
• Πού οφείλεται η αύξηση της μοναξιάς;

Θυμίζουμε πως όλες οι ομιλίες είναι εμπνευσμένες από τα δύο βιβλία της Karyl Mc Bride «Υπάρχει χώρος για μένα» και «Χωρίς εσένα» που κυκλοφορούν στα Ελληνικά από τις Εκδόσεις Πορφύρα και εστιάζουν σε θέματα διαχείρισης, ανατροφής και απώλειας στο πλαίσιο ενός ναρκισσιστικού συναισθηματικού περιβάλλοντος.

Περίληψη εισήγησης
Σ’ ολόκληρη τη ζωή μας δοκιμάζουμε να βρούμε μια ισορροπία ανάμεσα στην αγάπη για τον εαυτό μας και την αγάπη για τον Άλλο. Στους πρώτους μήνες μετά την γέννηση, «αναγνωρίζουμε» στο πρόσωπο του φροντιστή μας -συνήθως της μητέρας- την ύπαρξη του «σημαντικού άλλου». Πρόκειται για το πρώτο τραύμα στον βρεφικό ναρκισσισμό μας. Η παρουσία της μητέρας ενεργοποιεί την επιθετικότητα του βρέφους, μόνο και μόνο επειδή «τολμά» να είναι διαφορετική από εκείνο! Το μίσος για την ετερότητα προηγείται της αγάπης. Η εξελικτική πορεία μας από το μίσος στην επιθυμία και την αγάπη για τον Άλλο δημιουργεί το συναισθηματικό πεδίο, στο οποίο θα στηριχθούν όλες οι κατοπινές σχέσεις. Οι διαπροσωπικές μας σχέσεις δυσλειτουργούν όταν, καθηλωμένοι στη ναρκισσιστική φάση της παιδικής ηλικίας, αναζητούμε στον Άλλον όχι τη διαφορετικότητα αλλά το οικείο και γνώριμο ή τον ίδιο μας τον εαυτό.