Ιωάννης Καραλιάς, Εσωτερική Πλεύση

Ο εκδοτικός οίκος Metropolitan Αrts Press Ltd και η Αλυσίδα Πολιτισμού IANOS παρουσιάζουν την νέα ποιητική συλλογή του Ιωάννη Καραλιά, με τίτλο «Εσωτερική Πλεύση». Πρόκειται για αυτοαναφορική ποίηση, με προεξάρχουσες τις εικόνες των στίχων, ανεξάρτητα από τη μουσικότητά τους.

Για την ποιητική συλλογή θα μιλήσουν οι:

1. Έκτορας Δέλτα συγγραφέας-σεναριογράφος
2. Κωνσταντίνος Βερούτης, εικαστικός-συντηρητής έργων τέχνης

Ποιήματα θα απαγγείλει η ηθοποιός Σοφία Λιάκου.

Λίγα λόγια για τα ποιήματα

Ο συγγραφέας και ποιητής Τάκης Τζιρόπουλος αναφέρει για τα ποιήματα του Ιωάννη Καραλιά: Αυτοαναφορική ποίηση, με προεξάρχουσες τις εικόνες των στίχων, ανεξάρτητα από τη μουσικότητά τους. Εικόνες ολοζώντανες, αλγεινές, ακραίες, σουρεαλιστικές ενίοτε. Από την πρώτη κιόλας σελίδα προβάλλει εδώ η χρωματική παλέτα του στιχουργού, μεταφρασμένη σε πληθωρική διάχυση αισθημάτων. Σ’ αυτήν πράγματι τη συλλογή ο Ιωάννης Kαραλιάς ανοίγει τους κρουνούς της καρδιάς του, για να μας κάνει κοινωνούς των εσωτερικών του κραδασμών, που βαθμιαία θα γίνουν και δικοί μας. Είναι οι κραδασμοί μιας εκρηκτικής π.χ. ενοχής, η οποία καλεί «το βόλι της ειλικρίνειας να ελαφρύνει την ψυχή» (ή ακόμα εκείνοι μιας λεηλατημένης παιδικής ηλικίας, σ’ ένα περιβάλλον που είχε καταρρεύσει πριν από τον ερχομό της στη ζωή, «πολύ πριν από την σύλληψή της»  Kραδασμική και η κάθετη αποτίναξη των ερωτικών ταμπού, ολοφάνερη στο δίστιχο «σβήνω τη δίψα στα χείλη σου και απελευθερώνομαι από το παράλογο».

Mήπως δεν ηχεί κραδασμικά μέσα μας και η τραχιά φωνή του πατέρα, που «βράχος ακλόνητος κάθεται πάνω σου προκαλώντας παράλυση», του πατέρα- θεού; με την καφκική τούτη αναγωγή  η ψυχολογική ατμόσφαιρα του ποιητή καμία δεν αφήνει αμφιβολία ως προς την ανατρεπτική του παρακαταθήκη. Είναι στάση ζωής, που θα βρει την πλήρη έκφρασή της στον σαρτρικό εγκζιστανσιαλισμό, στον υπαρξιακό ανθρωπισμό, στην επικούρεια αν προτιμάτε ατομοκρατία. Από την αρχή λοιπόν ως το τέλος συνεπής μένει ο ποιητής με τον εαυτό του. Δεν τρέπεται σε φυγή μπροστά στην αδυσώπητη πραγματικότητα της γέννησης και της φθοράς. Δεν ολισθαίνει σε υπερκόσμιες συνταγές ευτυχίας. Αντέχει άρα στην ιδέα της τραγικής μοναχικότητας του ανθρώπου. Είναι το μήνυμα της παρούσας συλλογής υπό τον τίτλο “Εσώτερη Πλεύση”.