Παρουσίαση των βιβλίων του Δημήτρη Τσατσούλη

Οι εκδόσεις Παπαζήση και ο IANOS παρουσιάζουν τα βιβλία του Δημήτρη Τσατσούλη, «Μεσαιωνική Φάρσα. Ρακίνας. Καστελλούτσι» και «Δυτικό ηγεμονικό "παράδειγμα" και διαπολιτισμικό θέατρο».

Για το βιβλίο «Δυτικό ηγεμονικό «παράδειγμα» και διαπολιτισμικό θέατρο» θα μιλήσουν οι:

1. Καίτη Διαμαντάκου-Αγάθου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Τμήματος Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Αθηνών
2. Λίνα Ρόζη, επικ. καθ. τμήματος Θεατρικών Σπουδών Παν. Πατρών
3. Σταύρος Τσακίρης, σκηνοθέτης-καλλ. διευθ. ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας
4. Τζωρτζίνα Κακουδάκη, θεατρολόγος-σκηνοθέτις-υπεύθυνη «Λυκείου Επιδαύρου»-σύμβουλος εκπαιδευτικών προγραμμάτων Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου

Για το βιβλίο «Μεσαιωνική Φάρσα. Ρακίνας. Καστελλούτσι» θα μιλήσει ο Βασίλης Νούλας, θεατρολόγος-εικαστικός-σκηνοθέτης (ομάδα Nova Melancholía).

Τη συζήτηση θα συντονίσει η θεατρολόγος-κριτικός θεάτρου Ιωάννα Μπλάτσου.

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Μεσαιωνική Φάρσα. Ρακίνας. Καστελλούτσι

Το βιβλίο συναποτελούν τρία κείμενα που αναλύουν και σχολιάζουν το κωμικό, το τραγικό και τη σύνθεσή τους στο Ευρωπαϊκό Θέατρο, από τον Μεσαίωνα έως τον 21ο αιώνα με αφορμή τη μεσαιωνική φάρσα, τον Ρακίνα και τον Καστελλούτσι. Την ανάλυση των γαλλικών μεσαιωνικών φαρσών, την δομή τους, την αυτοσχεδιαστική τους ελευθερία και την τοποθέτησή τους στο κοινωνικό περιβάλλον που τις γέννησε συνοδεύει, ως σύγχρονος τρόπος πρόσληψής τους, η μετάφραση δύο από αυτές, με βάση τα πρωτότυπα κείμενα, αναδεικνύοντας την επίδραση που άσκησαν στα σύγχρονα κωμικά είδη θεάτρου και κινηματογράφου αν όχι και στη σύγχρονη περφόρμανς. Η πρόσληψη της τραγωδίας του Ρακίνα στην Ελλάδα, από τον 19ο έως και τον 21ο αιώνα, δίνει την ευκαιρία, με αφορμή την θετική ή αρνητική υποδοχή του, για έναν ευρύτερο θεωρητικό διάλογο ως προς τα στοιχεία της τραγικότητας του έργου του και πώς αυτά εμφανίζονται στις σύγχρονες σκηνικές προσεγγίσεις του από τους έλληνες σκηνοθέτες. Το κείμενο συνοδεύουν παραρτήματα για την αμφίσημη πορεία του γάλλου τραγικού στην Ελλάδα, αρχικά συνδετικού κρίκου με το αρχαίο παρελθόν και στη συνέχεια αποδιοπομπαίου τράγου. Τέλος, η ιδιάζουσα περίπτωση του ιταλού σκηνοθέτη Ρομέο Καστελλούτσι δίνει την αφορμή με κάποιες από τις παραστάσεις του για μια επαναπραγμάτευση της έννοιας του τραγικού στη σύγχρονη εποχή όπου ο εβραιο-χριστιανικός πολιτισμός ακυρώνει τα συστατικά της τραγωδίας ενώ η ταυτόχρονη είσοδος του κωμικού οδηγεί σε μια νέα πρόσληψη του τραγικού και επανανακάλυψη της κάθαρσης με σύγχρονους όρους.

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Δυτικό ηγεμονικό «παράδειγμα» και διαπολιτισμικό θέατρο

Τι σημαίνει σκηνική αναμέτρηση με το αρχαιοελληνικό δράμα για έναν μη δυτικό σκηνοθέτη ή παραγωγό; Σημαίνει αναμέτρηση με το κανονιστικό πρότυπο του δυτικού θεάτρου, την "τράπεζα γονιδίων" του δυτικού πολιτισμού ή αναμέτρηση με τη σκηνική πολιτιστική ετερότητα μιας αρχαίας κοινωνίας της οποίας «σπάραγμα» συνιστά το διασωθέν αρχαιοελληνικό κείμενο; Τι σημαίνει σκηνική αναμέτρηση με το αρχαιοελληνικό δράμα για έναν Έλληνα σκηνοθέτη, κάτοικο της δυτικής περιφέρειας και ορισθέντα μέσω του ρομαντικού δυτικού φαντασιακού ως κληρονόμου, αν όχι απλού διαχειριστή, του αρχαιοελληνικού πολιτισμού σύμφωνα με τους όρους που αυτός ερμηνεύτηκε νωρίς από τους Ευρωπαίους και συχνά οδήγησε σε εθνικιστικές υπερβολές; Ποια η αξία της θεατρικής διαπολιτισμικότητας απέναντι στην επιβολή του δυτικού ηγεμονισμού στη σκηνική ερμηνεία του αρχαιοελληνικού δράματος παγκοσμίως; Μήπως θύμα πολιτιστικής αποικιοκρατίας -για την οποία κατηγορούν μη Δυτικοί τους Δυτικούς σκηνοθέτες όταν κάνουν χρήση ασιατικών ή αφρικανικών κ.ά. στοιχείων- είναι πρώτιστα το αρχαίο δράμα από Δυτικές ή, εξίσου, μη Δυτικές θεατρικές παραγωγές; Και τέλος: Ποιον φοβίζουν τα πολιτιστικά σκηνικά υβρίδια, ο σκηνικός πολιτιστικός πλουραλισμός, η υπερπολιτισμικότητα στις προσεγγίσεις του αρχαιοελληνικού δράματος;