Ιωάννης Θ. Μάζης, Ἀμεθύστη ἡ Ἔκπαγλος. Χρονικόν μέγα καί μυστικόν

Οι εκδόσεις Παπαζήση και ο IANOS παρουσιάζουν το βιβλίο του Ιωάννη Θ. Μάζη, «Ἀμεθύστη ἡ Ἔκπαγλος. Χρονικόν μέγα καί μυστικόν». Πρόκειται για μυστικιστική μεταγραφή αληθειών στη γλώσσα πού ίσως και να είχαν γραφεί στο εσωτερικό ενός, πιθανόν, υπαρκτού Μυστικού Μυητικού Τάγματος.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:

1. Αναστάσιος-Ιωάννης Μεταξάς, ομ. καθ.-μέλος της Ευρωπαϊκής Διεπιστημονικής Ακαδημίας των Παρισίων-επιτ. καθ. Πανεπιστημίων
2. Μάριος Μπέγζος, ομ. καθ.-τ. κοσμήτωρ Θεολογικής σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών
3. Διονύσης Καλαμάκης, αν. καθ. Πανεπιστημίου Αθηνών
4. Παναγιώτης Κριμπάς, αν. καθ. Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου
5. Κυριάκος Νικολάου Πατραγάς, επικ. καθ. Πανεπιστημίου Αθηνών

Την εκδήλωση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ, Περικλής Γρύσπος.

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Ἡ Ἀμεθύστη ἡ Ἔκπαγλος εἶναι ἕνα μυητικὸ ἔργο ποὺ μπορεῖ νὰ βρέθηκε ξεχασμένο, σὲ μουχλιασμένα σπαράγματα, στὴ βιβλιοθήκη τῆς ὑπεραιωνόβιας κατοικίας τοῦ Καθηγητή Ἰ.Θ. Μάζη, στήν Κέρκυρα. Πρόκειται γιὰ μυστικιστικὴ μεταγραφὴ ἀληθειῶν στὴ γλώσσα ποὺ ἴσως καὶ νὰ εἶχαν γραφεῖ στὸ ἐσωτερικὸ ἑνός, πιθανόν, ὑπαρκτοῦ Μυστικοῦ Μυητικοῦ Τάγματος. Του Σεπτοῦ καὶ Κραταιοῦ Μυστικοῦ Τάγματος τῶν Ἐλευθέρων Λαθοπρακτῶν τοῦ ὁποίου Ὕπατος καὶ Κραταιὸς Μέγας Διδάσκαλος ἐφέρετο ὅτι ἦτο κάποιο μυθικό (ἢ μήπως πραγματικό;) πρόσωπο, ὁ Διονύσιος ὁ Ἀπολωλώς, ὁ ὁποῖος πρέπει νὰ ἔζησε σὲ κάποιο διάστημα τοῦ 14ου αἰῶνος καὶ τὰ ἄφησε πίσω του, πρὸς χρήση συγκεκριμένου κύκλου Μυστῶν τοῦ Τάγματος, αὐτοῦ τῶν Μαξίμων Ἀδελφῶν. Ὁ Ἰωάννης ὁ Ἡρακλεικός, ὁ μεταφέρων καὶ σχολιαστὴς τῶν ἀπόκρυφων αὐτῶν κειμένων, εἶναι σίγουρα ὑπαρκτὸ πρόσωπο. Τόσο ὑπαρκτό, ὅσο τοῦ δίνουν τὸ δικαίωμα καὶ τὰ δικά του λάθη. Κατέχει ἐπαξίως τὸν βαθμὸ τοῦ Μαξίμου Ἀδελφοῦ ὡς ἐπιρρεπὴς εἰς τὴν εὐσεβῆ διάπραξιν πλήθους λαθῶν, μὴ ἐπαναλαμβανομένων, μέτ' εὐθικρισίας, στοχεύσεως καὶ ὡς ἄνθρωπος ἐλεύθερος. Ὡς ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος ἀντελήφθη ὅτι ἡ συνειδητὴ καὶ τολμηρὰ διάπραξις λαθῶν ὁδηγεῖ ἐν ἀσφαλεία εἰς τ' ὀρθόν. Ὁ Μάξιμος Ἀδελφὸς Ἰωάννης δὲν ἀρκεῖται στὴν παρουσίαση τῶν ἀποκρύφων αὐτῶν κειμένων ποὺ ἐξυμνοῦν τὴν λαθοπρακτικὴ διαδικασία μὲ μία, θὰλεγε κανείς, ποπεριανὴ ἐμμονή. Τὰ σχολιάζει ἐπίσης μὲ γνώμονα τὰ συμβαίνοντα στὴν ἐποχή του, στὰ διάφορα Ἡγουμενεῖα τοῦ Τάγματος ἀνὰ τὴν Εὐρώπη καὶ τὴν Ἐγγὺς Ἀνατολή,  τὸ ἔτος 1666. Καταφεύγει ἀκόμη στὴν παρουσίαση τῶν σχολίων, μερικοῦ κρυπτικοῦ ἀποσυμβολισμοῦ, τοῦ Οὐάλεντος τοῦ Σύρου, λογίου ἑλληνιστή, ἀλχημιστὴ καὶ καββαλιστὴ τοῦ 15ου αἰῶνος, πιθανὸν ὑπαρκτοῦ, ἀλλὰ ἴσως ἀποκρύπτοντος κάποια ἄλλη περσόνα τοῦ ἰδίου τοῦ Ἰωάννη τοῦ Ἡρακλεικοῦ. Περσόνα πού του εἶναι ἀπαραίτητη ὥστε νὰ μὴν θεωρηθεῖ ἀσεβὴς ἀπὸ τοὺς λοιποὺς Μαξίμους Ἀδελφούς πρὸς τοὺς ὁποίους ἀπευθύνει τὰ μηνύματά του. Ὁ Ἰωάννης θρηνεῖ στὸ κείμενο του, ἀκουθώντας τον ἀποκαλυπτόμενο θρῆνο τοῦ Διδασκάλου του. Θρηνεῖ τὴν παρακμὴ τοῦ εὐρωπαϊκοῦ πνεύματος καὶ τῶν ἑλληνο-χριστιανο-ἰουδαϊκῶν ἀνθρωπιστικῶν ἀξιῶν ποὺ τὸ ἐδόμησαν καὶ τὸ ἄνδρωσαν. Θρηνεῖ τὴν ἀπώλεια τῆς εὐαισθησίας τῶν παρακμαζουσῶν κοινωνιῶν ἀκόμη καὶ  στὸν ἔρωτα. Τὰ κείμενά του γιὰ τὰ κρύσταλλα καὶ τὶς πορσελάνες εἶναι ὕμνος σε αὐτὴν τὴν ἀπώλεια τῆς ὑψηλῆς ἐρωτικῆς ποιητικῆς αἰσθήσεως μεταξὺ τῶν συγχρόνων του. Ἀποδίδει, μὲ ἰδιαιτέρως λεπτεπίλεπτο καὶ κρυπτικὸ τρόπο, τὴν κοινωνικὴ παρακμὴ τῆς Δύσεως στὴν παρακμὴ καὶ τὸν ὑλισμὸ ποὺ κυρίευσε καὶ χαρακτήρισε τὴν ἐκπεσοῦσα, ἱερὴ ἐρωτικὴ λειτουργία. Ἡ ἴδια ἄλλωστε ἡ Ἀμεθύστη τὶ νᾶναι; Τὸ χρῶμα στὸ ὁποῖο παραπέμπει, συμβολίζει τὴν ὑπέρτατη τελειότητα. Μιὰ τελειότητα ὅμως ἡ ὁποία, ὅταν εἶναι προσποιητή, καταλήγει νὰ παραπέμπει στὴν Ἀποκαλυψιακὴ Πόρνη τῆς Βαβυλῶνος (βλ. εἰκόνα τοῦ ἐξωφύλλου). Ἐξ οὐ καὶ τὸ ἔτος 1666, ὁπότε καὶ γράφει, ἀποσυμβολίζει καὶ παρουσιάζει ὁ Ἰωάννης τὰ ἀνὰ χείρας κείμενα τοῦ Διονυσίου. Τὰ κείμενα ποὺ μὲ τὴ σειρὰ τους γράφτηκαν λίγο πρὶν τὴν πτώση τῆς Κωνσταντινούπολης. Στηλιτεύει μὲ κομψότητα αὐτὴν τὴν ἐπιφανειακὴ τελειότητα ἑνός, κατὰ τὰ λοιπά, παρακμάζοντος Δυτικοῦ κόσμου.

Ἡ γλώσσα τῶν κειμένων κινεῖται στὸ πλαίσιο τῆς μεταβυζαντινῆς καθομιλουμένης καὶ μοναστηριακῆς λογίας καὶ ἡ γραφὴ καὶ ἡ σύνταξη ἀνάγεται στὴν αὐτὴν ἐποχή. Εἶναι ἕνα βιβλίο ἐρώτημα, ἕνα βιβλίο ποὺ διαβάζεται καὶ ἀποσυμβολίζεται ἀενάως. Ὁ κάθε ἀναγνώστης, ἰδιαιτέρως ὁ μύστης καὶ ὁ μυούμενος στὰ μυστήρια τοῦ πνεύματος καὶ τῆς ψυχῆς θὰ συναντᾶ διαρκῶς τὸν ἑαυτό του στὶς σιβυλλικὲς γραμμὲς τῶν περίτεχνων σελίδων του.